συγ·χωρέω-ῶ (f. ήσω, ao. συνεχώρησα, pf. συγκεχώρηκα) :
   I venir ensemble, PLUT. M. 977 d ;
   II venir ensemble, se rapprocher, se réunir dans le même lieu : πόντου δισσαὶ συγχωροῦσαι πέτραι, EUR. I.T. 124, les deux roches marines qui se heurtent, en parl. des Symplégades ; fig. :
      1 γνώμῃ μιᾷ σ. EUR. Hec. 125, être du même avis, s’accorder pour, avec l’inf. ;
      2 venir avec, joindre à, s’associer à, fig. : πρὸς πᾶσαν τόλμαν, PLUT. M. 622 c, à toute entreprise hasardeuse ;
      3 faire place, se retirer, PLAT. Charm. 155 b ; τινι, AR. Vesp. 1516, céder la place à qqn ; fig. céder la place, laisser la préséance : τινι, AR. Lys. 1111, à qqn ; avec le gén. de la chose pour laquelle on cède la place : τινὶ σ. τῆς ἡγεμονίης, HDT. 7, 161, abandonner à qqn le commandement en chef ;
      4 p. suite, céder, se prêter à, concéder, consentir, abs. HDT. 3, 83 ; 5, 40 ; SOPH. Ph. 1343 ; XÉN. An. 5, 2, 9 ; συγχωρεῖτε, DÉM. 303, 22, laissez faire ; οὐ σ. ne pas consentir, refuser, défendre, THC. 2, 66 ; 3, 96 ; XÉN. Hell. 7, 1, 27 ; τὸ συγκεχωρηκός, DÉM. 533, 17, la disposition à consentir, la bienveillance, la douceur ; συγχωρεῖν πρός τινα, THC. 2, 59 ; 3, 27, tomber d’accord avec qqn ; avec le dat. : σ. τινι, THC. 1, 140, céder à qqn, être indulgent pour qqn ; μὴ σ. τοῖς πονηροῖς, DÉM. 922, 17, n’être pas complaisant pour les méchants ; συγχωροῦντος Νικίου τῇ γνώμῃ, THC. 7, 72, Nicias se rangeant à cet avis ; cf. ANT. 132, 34 ; AND. 23, 32 ; POL. 4, 29, 3 ; 14, 2, 5 ; PLAT. Phæd. 100 c, etc. ; σ. τοῖς νόμοις, DÉM. 535, 5, se soumettre aux lois ; au pass. τὰ συγχωρηθέντα χρήματα, DÉM. 985, 22, la somme dont on s’est contenté ; avec l’acc. de la chose à laquelle on consent : συγχωρεῖν τι, XÉN. Lac. 1, 9, consentir à qqe ch. ; τί τινι, HDT. 9, 35 ; ISOCR. 135 c, concéder qqe ch. à qqn ; σ. τινι τὴν εἰρήνην, XÉN. Hell. 7, 4, 10, accorder à qqn la paix ; au pass. τούτων συγχωρηθέντων εἰρήνη γίγνεται, XÉN. Hell. 3, 2, 21, ces conditions ayant été consenties, la paix se fait ; ἡ ὑπὸ τῶν ἀντιδίκων συγχωρηθεῖσα ἡμέρα, DÉM. 1042, 26, le terme consenti par les adversaires ; σ. θάνατον ἑαυτῷ τὴν ζημίαν, DIN. 91, 11, accepter la mort comme punition ; avec l’inf. consentir à, accepter de, XÉN. Hell. 3, 2, 12 ; Cyr. 6, 3, 20 ; avec une prop. inf. XÉN. Hell. 3, 2, 30, Mem. 2, 7, 14, etc. ; particul. accorder en paroles, se ranger à une opinion, acquiescer à, acc. PLAT. Soph. 249, Rsp. 383 c ; τινί τι, PLAT. Leg. 811 b, accorder qqe ch. à qqn ; avec une prop. inf. XÉN. Hier. 1, 16 ; PLAT. Rsp. 383 a, Theæt. 183 b, etc. ; avec ὅτι, PLAT. Leg. 705 e ; ou ὡς, PLAT. Rsp. 543 b, etc. ;
      5 remettre (une dette) DL. 1, 45 ; d’où pardonner, ECCL. ;
   III impers. συγχωρεῖ, il importe, il convient, THC. 5, 40 ; XÉN. Eq. 9, 11.

➳ Fut. συγχωρήσω, XÉN. Hell. 3, 2, 12 ; ISOCR. 118 d ; συγχωρήσομαι, EUR. I.T. 741, etc.

fut. -ήσω X. HG 3.2.12 (codd., f.l. for -ῆσαι), Isoc. 6.13, -ήσομαι E. IT 741, Pl. Tht. 191c, Men. Her. Fr. 6, etc. : — come together, meet, πέτραι συγχωροῦσαι the Symplegades, E. IT 124 (lyr.); combine, opp. ἐκχωρέω, Anaxag. 15; σ. ἕτερον ἑτέρῳ Arist. Cael. 297a11; also συγχωρεῖν λόγοις meet in argument, bandy words with one, E. Hipp. 703; but in Antipho 5.27, σ. τῷ τινων λόγῳ = assent. get out of the way, make way, τινι Ar. V. 1516 (anap.) give way, yield, defer to, τινι Id. Lys. 1111 (anap.), Th. 1.140, Pl. l.c., etc. ; ταῖσι κατὰ τὸν βίον ἀνάγκαις Democr. 289, cf. E. Fr. 965; Συρηκοσίοισι σ. τῆς ἡγεμονίης withdraw in their favour from the command, Hdt. 7.161; ξ. ἀλλήλοις make a compromise, c. inf., Th. 3.75; to be in collusion with, connive at, τοῖς πονηροῖς D. 34.52; ξ. πρός τινας come to terms with them, Th. 2.59, 3.27; οὐ ξυγχωρεῖν refuse to come to terms, Id. 2.66, cf. 3.96, X. HG 7.1.27.
accede, assent to, acquiesce in, τῇ γνώμῃ Hdt. 4.148, Th. 7.72; γνώμῃ μιᾷ συνεχωρείτην, c. inf., agreed to do, E. Hec. 125 (anap.); c. acc. et inf., allow that…, Hdt. 2.2, Pl. Phd. 100a; τοῖσιν εὖ λεχθεῖσι σ. λόγοις E. Hipp. 299; opp. ἐναντιοῦσθαι, And. 3.1; σ. πάθεσιν ἢ ἐναντιουμένην Pl. Phd. 94b; abs., agree, acquiesce, assent, συγχώρει θέλων S. Ph. 1343, cf. Hdt. 3.83, 4.43, 5.40, Pl. Lg. 794c, D. 18.227; τὸ συγκεχωρηκὸς τῆς εὐσεβείας yielding, unexacting temper of piety, Id. 21.59; — later in Pass., to be allowed, τέως οὐ συνεχωρήθην ἐξελθεῖν POxy. 1842.8 (vi AD). c. acc. rei, concede, give up, συγχωρησάντων ταῦτα τῶν Σπαρτιητέων Hdt. 9.35; ταῦτα συγχωρήσεται ; E. IT 741; σ. τούτοισι τἀπιεικῆ Ar. Nu. 1438, cf. Av. 1685; σ. τινὶ τὴν εἰρήνην X. HG 7.4.10; σ. τι περὶ τῆς χώρας Isoc. 6.70; σ. θάνατον ἑαυτῷ τὴν ζημίαν acquiesce in death being his punishment, Din. 1.8; — Med., σ. τόπου τισί IGRom. 4.921 (Cibyra, ii AD); — Pass., τὰ συγχωρηθέντα χρήματα D. 38.4; εἰρήνη, ἡμέρα συγχωρηθεῖσα, Id. 18.20, 42.13; τὰ δ’ ἄλλα ὡς συγκεχωρημένα τῇ φύσει τίθεται Thphr. CP 2.3.5, cf. 5.3.3; συγχωρηθείσης τῆς… γραφῆς the reading being admitted, Gal. 16.712; ἡ χωρηθεῖσα τιμή the agreed price, PGrenf. 2.15 ii 9 (ii BC), etc.
concede or grant in argument, τί τινι Pl. Lg. 811b, cf. R. 383c, al. ; c. acc. et inf., grant that…, ib. 489d, Tht. 169d, 183b, al. ; σ. ὅτι… Id. Lg. 705e; σ. τάδε, ὡς… Id. R. 543b; σ. τοῦτο, ὡς… Id. Euthphr. 13c, al. ; σ. τοὺς τόκους agree to accept, D. 56.22; — Pass., τὰ συγκεχωρημένα ὑπὸ πάντων Pl. Phlb. 14d.
forgive a debt, D.L. 1.45.
allow, c. acc. et inf., οἱ παχεῖς [κυκλίσκοι] τὰς… σάρκας σήπεσθαι συγχωροῦσι Gal. 14.47. impers. συγχωρεῖ, it is agreed, it may be done, ὅπῃ ἂν ξυγχωρῇ as may be agreed, Th. 5.40. εἰ συγχωροίη if it were possible, v.l. in X. Eq. 9.11.

fut. gew. συγχωρήσομαι, mit-, zugleich, zusammengehen ; καὶ συνάγεται, Plut. Symp. 8.3 ; zusammen kommen, sich vereinigen, übereinkommen über Etwas, Συρακοσίοισιν τῆς ἡγεμονίης, mit den Syrakusiern wegen des Oberbefehls übereinkommen, Her. 7.161 ; auch c. acc., συγχωρησάντων ταῦτα τῶν Λακεδαιμονίων, 9.35, – nachgeben, sich drein ergeben, absol., Her. 5.40, συγχώρει θέλων, Soph. Phil. 1327 ; ἡμῖν δ' οὐχὶ συγχωρητέα, O.C. 1428 ; τοῖσιν εὖ λεχθεῖσι συγχωρεῖν λόγοις, Eur. Hipp. 299 ; γυναῖκα χρῆν πάντα συγχωρεῖν πόσει, El. 1052 ; auch med., ἦ καὶ τύραννος ταῦτα συγχωρήσεται, I.T. 741 ; Thuc. oft und Folgde ; Dem. 59.6 ; zugestehn, eingestehn, einräumen, συγχωρεῖς ἄρα, τοῦτον δεύτερον τύπον εἶναι ; Plat. Rep. II.383a ; ἐγὼ συνεχώρησα ἀληθῆ σε λέγειν, VI.489d, u. öfter ; fut. immer aus dem med., wie Theaet. 191b ; τοῖς παρακαλουμένοις, Pol. 4.29.3 ; auch imperson., συγχωρεῖ, es geht an, läßt sich tun, Xen. Eq. 9.11, wie auch Thuc. 5.40 ὅπῃ ἂν συγχωρῇ zu nehmen ist.