συγ·κυρέω-ῶ [ῠ]
   I se trouver avec, se rencontrer par hasard, abs. HDT. 8, 92 ; avec un dat. rencontrer, DS. 17, 106 ; fig. rencontrer (une destinée, un sort, etc.) SOPH. O.C. 1404 ; DS. 20, 21 ;
   II se rencontrer avec, càd. :
      1 en parl. de lieux, atteindre à, toucher à, être contigu à, avec le dat. POL. 3, 59, 7, etc. ; ou πρός et l’acc. PLUT. Arist. 11 ;
      2 avec un suj. de chose, échoir, arriver, HDT. 1, 119, POL. 2, 65, 7 ; τινι, HDT. 4, 15 ; EUR. Ion 1448, I.T. 874, à qqn ; παρά τινος, DH. 5, 56, par le fait de qqn ; impers. συνεκύρησε avec l’inf. HDT. 9, 90, il arriva que, etc. ; avec un dat. et l’inf. : ᾗσι συνεκύρησε νοσῆσαι, HPC. 953 c, auxquelles il est arrivé d’être malade.

Étym. *συγκύρω.

aor. -εκύρησα and -έκυρσα (v. infr.) : — come together by chance, μή πως συγκύρσειαν ὁδῷ ἔνι μώνυχες ἵπποι Il. 23.435; of ships, Hdt. 8.92; meet with an accident, τῇδε συγκῦρσαι τύχῃ S. OC 1404; κήτεσι πολλοῖς συγκεκυρηκέναι D.S. 17.106; τραγικοῖς πάθεσι Id. 20.21; εὐτυχίᾳ Phld. Mort. 38; εἰς ἓν μοίρας συνέκυρσας art involved in one and the same fate, E. Andr. 1172 (anap.). c. part., like τυγχάνω, συνέκυρσε θέων happened to be running, Emp. 53; εἰ συνεκύρησε… παραπεσοῦσα νηῦς whether it fell in the way by chance, Hdt. 8.87. of events and accidents, happen, occur, ἢν δέ τι δεινὸν συγκύρσῃ Thgn. 698; τάδε οἶδα… τοῖσι ἐν Ἰταλίῃ συγκυρήσαντα Hdt. 4.15; σ. μοι ἡδονά E. Ion 1448 (lyr.); τίς τύχα μοι συγκυρήσει ; Id. IT 874 (lyr.); τὰ συγκυρήσαντα what had occurred, Hdt. 1.119, cf. D.S. 1.1; ὃ καὶ συνεκύρησε Plb. 2.65.7, cf. Phld. Rh. 1.132 S. ; τὰ παρὰ τοῦ δαιμονίου συγκυρήσαντα D.H. 5.56; impers., c. inf., συνεκύρησε γενέσθαι it came to pass that…, Hdt. 9.90, cf. Hp. Oct. 10; — Pass., τὸ ἔχθος τὸ ἐς Λακεδαιμονίους συγκεκυρημένον Hdt. 9.37 (nisi leg. συγκεκρημένον). of places, to be contiguous to, χώραις συγκυροῦσαν θάλατταν Plb. 3.59.7, etc. ; πρὸς τόπον Plu. Arist. 11; Ἐσεβὼν καὶ ταῖς συγκυρούσαις αὐτῇ LXX Nu. 21.25. v. συγκύρω.

(κυρέω), von Personen, zusammentreffen, zusammengeraten, einander begegnen ; μή πως συγκύρσειαν ὁδῷ ἔνι μώνυχες ἵπποι, Il. 23.435, daß sie nicht an einander geriethen ; τῇδε συγκῦρσαι τύχῃ, Soph. O.C. 1404 ; εἰς ἓν μοίρας συνέκυρσας, Eur. Andr. 1173 ; πόθεν μοι συνέκυρσ' ἀδόκητος ἡδονή ; Ion 1448 ; von Schiffen, Her. 8.87, 92 ; übh. sich zu gleicher Zeit ereignen, zutragen, c. inf., 9.10 ; τὰ συγκυρήσαντα, die Ereignisse, 1.119, 8.136 ; auch ungewöhnlich im pass., τὸ εἰς Λακεδαιμονίους συγκεκυρημένον, 9.37. Oft bei Sp.  : παρὰ δόξαν αὐτοῖς τῶν πραγμάτων συγκυρούντων, Pol. 5.18.6 ; δύο τὰ κάλλιστα συνεκύρησε τοῖς Ῥωμαίοις, 2.20.8 ; aber auch ἡ ἔξωθεν συγκυροῦσα ταύταις ταῖς χώραις θάλαττα, 3.59.7, das Meer, welches diese Länder berührt ; so τὰ συγκυροῦντα πρὸς τὴν Μεσσηνίαν, Strab. 8.3.17 ; vgl. Plut. Aristid. 11 ; τοιῷδε τέλει συγκῦρσαι, Luc. philopatr. 15.

1. to come together by chance , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC), Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]: to meet with an accident, συγκύρσαι τύχῃ [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]; εἰς ἓν μοίρας ξυνέκυρσας art involved in one and the same fate, [Euripides (Refs 5th c.BC)]
2. with participle, like τυγχάνω, συνεκύρησε παραπεσοῦσα νηῦς fell in the way by chance , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]
3. of events and accidents, like συμβαίνω, to happen, occur , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)]: —;impersonal, with infinitive, συνεκύρησε γενέσθαι it came to pass that . ., [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]:—;so, in Pass., τὸ ἐς Λακεδαιμονίους συγκεκυρημένον [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]
4. of places, to be contiguous to , τινί [Polybius Historicus (Refs 2nd c.BC)] (ML)