συγ·κρούω :
   I tr. heurter l’un contre l’autre, entre-choquer : τὼ χεῖρε, AR. Ran. 1029, battre des mains ; πλοῖα ἀλλήλοις, PLUT. Luc. 12, heurter des navires les uns contre les autres ; τοῖς δόρασι τὰς ἀσπίδας, APD. 1, 1, 7, choquer les lances contre les boucliers ; fig. mettre aux prises : τινά τινι, THC. 1, 44, etc. ; ou τινὰ πρός τινα, LUC. Ic. 20, etc. une personne avec une autre ; p. suite :
      1 rendre ennemi, brouiller, DÉM. 231, 12 ; avec un rég. de chose, jeter la confusion dans, acc. ISOCR. 68 b ; d’où σ. πόλεμον, DS. 12, 3, exciter une guerre ;
      2 en b. part, rapprocher, faire se réconcilier, STR. 510 ;
   II intr. se heurter, s’entre-choquer, THC. 7, 36 ; ARSTT. H.A. 8, 24, 2 ; en parl. de vaisseaux : σ. ἀλλήλαις, POL. 1, 50, 3, se heurter les uns contre les autres ; particul. se combattre, en venir aux mains, fig. TH. Char. 12 ; PLUT. Alex. 47.

strike together, σ. τὼ χεῖρε clap the hands, Ar. Ra. 1029; ἀλλήλοις τὰ πλοῖα Plu. Luc. 12; τοῖς δόρασι τὰς ἀσπίδας Apollod. 1.1.5; τὰ σύμφωνα τῶν στοιχείων Philostr. VS 2.13. metaph, bring into collision, ὁ Φίλιππος… πάντας συνέκρουε D. 18.19, cf. 163; σ. τινὰς ἀλλήλοις wear out by collision, Th. 1.44; σ. φίλους φίλοις καὶ τὸν δῆμον τοῖς γνωρίμοις Arist. Pol. 1313b17; διάλυε, μὴ σύγκρουε μαχομένους φίλους Men. Mon. 122; σ. τινὰ πρός τινα Luc. Icar. 20, etc., cf. Babr. 44.4; τὰ δοξάσματα πρὸς ἄλληλα Iamb. ap. Stob. 2.2.7; σ. πόλεμον D.S. 12.3; σ. τι τῶν ἐκείνου πραγμάτων throw them into confusion, Isoc. 4.134; — Pass., σ. εἰς μάχην Dosith. p. 433K. intr., clash, come into collision, τὸ ἀντίπρῳρον ξυγκροῦσαι Th. 7.36; of troops, Wilcken Chr. 11.25, 38 (ii BC); of a horse΄s front and hind hoofs, Arist. HA 604b2; νῆες ἀλλήλαις συγκρούουσαι Plb. 1.50.3, cf. D.S. 3.51, etc. ; metaph, Thphr. Char. 12.14, Epicur. Nat. 114G., Phld. Sign. 38, Plu. Alex. 47. = συγκροτέω, weld together; metaph, try to reconcile discrepancies, Str. 11.7.4.

(κρούω), zusammenschlagen, χεῖρε, Ar. Ran. 1029 ; πόλεμον, Krieg erregen, DS ; – zusammenbringen, -hetzen, verfeinden ; συγκρούειν τι τῶν πραγμάτων entspricht dem ποιεῖν στασιάζειν, Isocr. 4.134 ; αὐτοὺς ἀλλήλοις συγκρούειν ἐβούλοντο, Thuc. 1.44 ; πάντας συνέκρουε καὶ πρὸς αὐτοὺς ἐτάραττε, Dem. 17.19, vgl. 163 ; – widerlegen, Strab. 11.7.4 ; zusammenstellen u. vergleichen, πρὸς τὰ νῦν, 8.3.23 ; – intr., an einander geraten, νῆες ἀλλήλαις συγκρούουσαι, Pol. 1.50.3, 3.93.3 ; Plut. Alex. 47.