ῆς (ἡ) :
      1 morcellement d’un métal pour la fabrication de la monnaie, M. RUBR. 6 ;
      2 fig. raccourcissement, réduction, concision du style, LGN 42 ; t. de gr. syncope, retranchement de syllabes ou de lettres au milieu d’un mot, PLUT. M. 1011 e, Rom. 11 ; ou à la fin d’un mot, c. ἀποκοπή, LGN 39 ;
      3 collision, choc, DH. Comp. 22 ;
      4 t. de méd. syncope, défaillance, ARÉT. Caus. m. acut. 2, 3 ; DH. Comp. 15.

Étym. συγκόπτω.

ἡ, cutting up into small pieces, Plu. 2.912e, POxy. 1654.6 (ii AD), Sch. Luc. Vit. Auct. 19; cutting of metal into pieces for coinage, Peripl. M.Rubr. 6; metaph, extreme conciseness, opp. συντομία, ἡ ἄγαν τῆς φράσεως σ. Longin. 42.
Gramm., syncope, i.e.
cutting a word short by striking out one or more letters, A.D. Adv. 169.15, al., Plu. 2.1011e; κατὰ συγκοπὴν καλεῖσθαι Id. Rom. 11.
= ἀποκοπή v, Longin. 39.4.
stoppage, cutting short, ἡ τοῦ πνεύματος σ. D.H. Comp. 15; αἱ σ. τῶν ἤχων ib. 22.
sudden loss of strength, syncope, Aret. SA 2.3, Gal. 9.290, 10.837, Philagr. ap. Orib. 5.21.7; cf. σύγκοπος, συγκόπτω III.

ἡ, das Verkürzen durch Abhauen, die Abkürzung, bes. bei Gramm. Ausstoßen eines Buchstaben aus der Mitte eines Wortes, Plut. Rom. 11. – Das Zusammenschlagen, -prallen, ἤχων Dion.Hal. C.V. 22. – Plötzliche Entkräftung des Leibes, Medic. Vgl. σύγκοπος.