συγ·κομίζω, anc. att. ξυγ·κομίζω (fut. ίσω ; att. ιῶ, ao. συνεκόμισα ; pf. pass. συγκεκόμισμαι) :
      1 porter ou amener ensemble, XÉN. Ages. 1, 21 ; PLUT. Ages. 19 ; particul. ramasser, recueillir, récolter, HDT. 1, 22 ; 2, 121, etc. ; XÉN. Mem. 2, 8, 3, etc. ; DS. 4, 82 ; au pass. HDT. 8, 25 ;
      2 amasser, gagner, SOPH. O.C. 585 ;
      3 porter en terre, inhumer, SOPH. Aj. 1048 ; PLUT. Syll. 38 ;
Moy. :
      1 mener avec soi, XÉN. Cyr. 8, 2, 24 ;
      2 récolter, recueillir pour soi, XÉN. An. 6, 6, 37, etc. ; fig. recueillir : εἰς τὴν ψυχήν, XÉN. Cyr. 1, 5, 12, dans son âme ; τῇ μνήμῃ, LUC. Nigr. 10, dans son souvenir.

carry or bring together, collect, Hdt. 1.21, 2.121. δ΄, 9.80, Th. 7.85; — Med., Hdt. 2.94; bring together to oneself, collect round one, ἰατροὺς ἀρίστους πρὸς αὑτόν X. Cyr. 8.2.24; συγκεκόμισθε κάλλιστον κτῆμα εἰς τὰς ψυχάς you have stored up in your souls, ib. 1.5.12; ὀλίγα τῇ μνήμῃ Luc. Nigr. 10; σ. πρὸς ἐμαυτόν concentrate in myself, X. Cyr. 4.3.17; — Pass., ἐκέατο ἁλέες συγκεκομισμένοι heaped together, Hdt. 8.25; metaph, ἐνταῦθα γάρ μοι κεῖνα συγκομίζεται are gained both at once, S. OC 585. of the harvest, gather in, X. Mem. 2.8.3, D.S. 5.68, etc. ; freq. in Med., X. An. 6.6.37, etc. ; — Pass., of the harvest, ὀργᾷ συγκομίζεσθαι it is ripe for carrying, Hdt. 4.199, cf. PCair. Zen. 225.9 (iii BC), PRev. Laws 43.5 (iii BC); ἐλαχίστοις πόνοις συγκομίζεται is got in…, D.S. 1.36.
help in burying or cremating, τόνδε τὸν νεκρὸν… μὴ συγκομίζειν S. Aj. 1048; ἔφθη τὸ σῶμα συγκομισθέν the body was already cremated, Plu. Sull. 38, cf. Ages. 19.

1) mit od. zugleich zusammentragen, zusammenbringen, einernten. – Pass., τουτέων συγκεκομισμένων καρπῶν, Her. 4.199 ; vgl. Xen. Mem. 2.8.3. ὀπώρας συγκομιζομένης, Plut. Thes. 23. – Med. für sich eintragen, sammeln, Her. 2.94, Xen. An. 6.4.37 ; erlangen, sich aneignen, εἰς τὴν ψυχὴν συγκομίζεσθαι, Cyr. 1.5.13, vgl. 4.3.18 ; συγκεκομισμένος, τῇ μνήμῃ ὀλίγα, Luc. Nigr. 10. – Auch ἰατρούς, zu sich kommen lassen, Xen. Cyr. 8.2.24.
2) zusammen bestatten, σὲ φωνῶ τόνδε τὸν νεκρὸν χεροῖν μὴ συγκομίζειν, Soph. Aj. 1027, τὸ σῶμα συγκομισθέν, Plut. Sull. 38.

συν-κομίζω
(Rec. συγκ-), [in LXX: Job.5:26 (עָלָה) * ;]
__1. to bring together, collect (Hdt., Xen., al.).
__2. to take up a body for burial (Soph., Aj., 1048): Act.8:2 (see Field, Notes, 116).†
(AS)