συγ·κλείω, anc. att. ξυγ·κλείω (ao. συνέκλεισα, pf. συγκέκλεικα, etc.) : enfermer ensemble, d’où :
      1 lier étroitement ensemble : πᾶν (σῶμα) ἐν ἄρθροις συγκεκλῃμένον καλῶς, EUR. Bacch. 1301, corps bien joint dans toutes ses articulations, càd. entier, dont il ne manque aucune partie ; σ. τὴν ἀρχὴν τῇ τελευτῇ, ISOCR. 238 a, rattacher le commencement à la fin ; τῷ προειρημένῳ συγκεκλειμένον, ISOCR. 342 d, dans le rapport le plus étroit avec ce qui a été dit auparavant ; σ. τὰς ἀσπίδας, XÉN. Cyr. 7, 1, 33, joindre étroitement les boucliers les uns aux autres, càd. former des rangs serrés ; abs. συγκλῄσαντες ἀπεχώρησαν, THC. 4, 35, ils se retirèrent en rangs serrés ; τὸ οὐ ξυγκλῃσθέν, THC. 5, 72, le vide (dans l’armée) ; σ. τινὰς ἔριδι, EUR. Andr. 122, faire se heurter, mettre aux prises plusieurs personnes ; abs. fermer le passage ; ἡ πολεμία ξυνέκλῃε διὰ μέσου, THC. 5, 64, le territoire ennemi fermait la route (par laquelle il fallait passer) ;
      2 fermer, clore : βλέφαρα, XÉN. Mem. 1, 4, 6, les paupières ; ὄμμα, EUR. Ion 241, les yeux ; τοὺς ὀφθαλμούς, DÉM. 1259, 13, boucher les yeux à qqn en les frappant, càd. faire que les yeux se ferment par l’enflure ; σ. στόμα, EUR. Hipp. 498, fermer la bouche ; σ. πύλας, THC. 4, 67 ; θύρας, XÉN. An. 7, 1, 12, fermer les portes à clef ; abs. ξύγκλειε, AR. Ach. 1096, ferme à clef ; σ. δικαστήρια, AR. Eq. 1317 ; τὸ δεσμωτήριον, AND. 7, 26, fermer les tribunaux, la prison ; δίκτυον, ARSTT. H.A. 4, 8, fermer un filet ; fig. ξυγκεκλῃμένη πέπλοις, EUR. Hec. 487, enveloppée de voiles ;
      3 enfermer, ceindre, cerner, acc. HDT. 4, 157 ; 7, 41 ; PLUT. Per. 33 ; σ. τὴν ἐκκλησίαν ἐς τὸν Κολωνόν, THC. 8, 67, serrer, entasser l’assemblée à Kolônos ; σ. τοὺς πολεμίους ἐντὸς τειχῶν, POL. 1, 17, 8, enfermer l’ennemi dans l’enceinte de ses murs ; εἰς πολιορκίαν, POL. 1, 8, 2, bloquer l’ennemi pour un siège ; d’où enfermer, emprisonner : θεοὺς τῇ ὕλῃ, PLUT. M. 436 b, les dieux dans la matière ; au pass. λίμνη συγκεκληϊμένη πάντοθεν οὔρεσιν, HDT. 7, 129, lac enfermé de toutes parts par des montagnes ; fig. réduire à l’étroit, aux extrémités : πρὸς ἔσχατον καιρόν, POL. 11, 2, 10, réduire aux dernières extrémités ; εἰς ὅμηρα καὶ φόρους, POL. 21, 9, 9 ; 15, 20, 7, à l’obligation de donner des otages et de payer une contribution ; πρὸς ἀργύριον, DS. 1, 54, contraindre à un paiement d’argent ; au pass. συγκλείεσθαι ὑπὸ τῶν καιρῶν, POL. 2, 60, 4 ; ὑπὸ τῶν πραγμάτων, POL. 11, 20, 7, être contraint par les circonstances, par les affaires ; abs. συγκλειούσης τῆς ὥρας, POL. 17, 7, 3, comme la saison pressait ; cf. POL. 17, 9, 2 ; au pass. εἰς χαλεπὸν συγκεκλεισμένος βίον, MÉN. 4, 263 Meineke réduit à une vie difficile ;
      4 former en fermant : θέατρον αὐτῷ συγκλείουσιν, PHILSTR. Im. p. 870, ils forment autour de lui un théâtre.

➳ Pf. pass. συγκέκλειμαι, ISOCR. 342 d ; ou συγκέκλεισμαι, MÉN. l. c. ; DS. 15, 63. Ion. συγκληΐω, HDT. 4, 157 ; 7, 41 ; d’où ao. épq. συνεκλήϊσσα, NONN. D. 48, 309 ; pf. part. συγκεκληϊμένος (v. ci-dessus) ; anc. att. ξυγκλῄω, d’où impf. 3 sg. ξυνέκλῃε, THC. 5, 64.

fut. -κλείσω ; Ion. συγκληΐω, fut -κληΐσω ; old Att. ξυγκλῄω, fut. -κλῄσω ; Ep. aor. συνεκλήϊσσα Nonn. D. 48.309; — Pass., aor. συνεκλείσθην, old Att. ξυνεκλῄσθην ; pf. συγκέκλειμαι Isoc. 15.68, but -εισμαι Men. 670, D.S. 15.63, v.l. in E. Hec. 487; old Att. ξυνκέκλῃμαι, Ion. συγκεκλήιμαι (v. infr.) : — shut or coop up, hem in, enclose, Hdt. 4.157, 7.41; ξ. τὴν ἐκκλησίαν ἐς τὸν Κολωνόν Th. 8.67; πρὶν συγκλεῖσαι (sc. τοὺς ἰχθῦς τοῖς δικτύοις) Arist. HA 533b26; αἱ συγκλείουσαι πλευραὶ τὸ στῆθος Id. PA 654b35; σ. τινὰς ἐντὸς τειχῶν Plb. 1.17.8; εἰς πολιορκίαν Id. 1.8.2 (Pass.); σ. [θεοὺς] τῇ ὕλῃ include them in matter, Plu. 2.426b; [ἡ πολεμία] δυνέκλῃε διὰ μέσου shut off and intercepted them, Th. 5.64; — Pass., λίμνη συγκεκληϊμένη πάντοθεν ὄρεσι Hdt. 7.129; τὸ στόμα τῶν μητρέων ὑπὸ πιμελῆς συγκλείεται Hp. Aër. 21; σ. εἰς στενὴν ἐντομήν D.S. 1.32; ξυγκεκλῃμένη πέπλοις close muffled, E. Hec. 487. generally, of straits or difficulties, τινὰ εἰς ἀγῶνα Plb. 3.63.3; εἰς τὸν ἔσχατον καιρόν Id. 11.2.10; — Pass., συγκλείεσθαι ὑπὸ τῶν καιρῶν, τῶν πραγμάτων, Id. 2.60.4, 11.20.7; εἰς χαλεπὸν… συγκεκλεισμένος βίον ΄cabin΄d, cribb΄d, confined΄, Men. l.c. pit against one another, set to fight as in the lists, οἳ σὲ καὶ Ἑρμιόναν ἔριδι… ξυνέκλῃσαν E. Andr. 122 (lyr.). ὁ συγκλείων, = smith, LXX 4 Ki. 24.14; — Pass., χρυσίον συγκεκλεισμένον ib. 3 Ki. 6.20.
shut close, close, στόμα E. Hipp. 498; ὄμμα Id. Hec. 430, Ion 241; [τὰ βλέφαρα] X. Mem. 1.4.6 (Pass.); ξ. τὰς πύλας Th. 4.67; τὰς θύρας Aeschin. 1.74; τὰς θυρίδας Gal. 16.578; abs., σύγκλῃε shut the doors, Ar. Ach. 1096; σ. τὰ δικαστήρια close the courts, Id. Eq. 1317; τὰ καπηλεῖα Lys. Fr. 1.3; σ. τοὺς ὀφθαλμούς close them up by blows, D. 54.8; — Pass., τὸ δεσμωτήριον συνεκέκλειστο And. 1.48 codd. (συνεκέκλῃτο Sauppe); of bivalve fish, Arist. HA 528a16; of eyebrows, come together, Hp. Loc. Hom. 3; of wounds, Dsc. Ther. 2. intr. in Act., ὥρας ἤδη συγκλειούσης as the season was now closing in, i.e. the days becoming shorter, Plb. 18.7.3, cf. D.S. 10.4; τοῦ καιροῦ συγκλείοντος εἰς χειμῶνα GDI 3087.19 (Chersonesus).
close jointly, συνανοιγόντων καὶ συγκλειόντων IG1². 91.17. σ. τὰς ἀσπίδας lock their shields, X. Cyr. 7.1.33; hence, abs., close up the ranks, Th. 4.35; τὸ διάκενον καὶ οὐ ξυγκλῃσθέν the part that was not closed up, of a gap in the line, Id. 5.72.
connect closely together, τὰ ἀνόμοια ἁρμονίᾳ συγκεκλεῖσθαι Philol. 6; ἐν ἄρθροις συγκεκλῃμένον καλῶς well linked or compacted, E. Ba. 1300; σ. (sc. τὴν πόλιν) εἰς ταὐτόν Pl. Criti. 117e, cf. Ti. 76a, etc. ; σ. τὴν ἀρχὴν τῶν ῥηθήσεσθαι μελλόντων τῇ τελευτῇ τῶν προειρημένων Isoc. 12.24, cf. 15.68 (Pass.); — Pass., συγκλεισθήσονται ταῖς τε ἐπιγαμίαις καὶ ἐγκτήσεσι παρ’ ἀλλήλοις X. HG 5.2.19.
conclude, complete, λόγον, διάνοιαν, A.D. Adv. 121.1, Synt. 66.8; — Pass., ib. 11.9.

ion. συγκληΐω u. συγκληΐζω, verschließen ; στόμα, Eur. Hipp. 498 ; ὄμμα, Ion 241 ; συγκεκλεισμένη πέπλοις, Hec. 487 ; οἳ σὲ καὶ Ἑρμιόνην ἔριδι στυγερᾷ συνεκλήϊσαν, Andr. 122 ; Her. 7.41 ; λίμνη συγκεκληϊσμένη πάντοθεν, 7.129 ; τὸ δεσμωτήριον συνεκέκλειστο, Andoc. 1.48 ; βλέφαρα ἐν τῷ ὕπνῳ συγκλείεται, Xen. Mem. 1.4.6 ; in die Enge treiben, συγκλειούσης τῆς ὥρας ἤδη, da die Zeit schon drängte, zu Ende ging, Pol. 17.7.3 ; τοὺς ὀφθαλμοὺς συγκλεῖσαι, Dem. 54.8, so schlagen, daß die Augen vor der Geschwulst nicht aufgemacht werden können.

συν-κλείω
(Rec. συγκ-), [in LXX chiefly for סגר ;]
to shut together, enclose, shut in on all sides: of a catch of fish, Luk.5:6; metaph. (Psa.31:9, al.), Rom.11:32, Gal.3:22-23.†
(AS)