anc. att. ξυγγνώμων, ων, ον :
      1 qui est du même avis, PLAT. Leg. 770 c ; τινί, APP. Civ. 2, 122, que qqn ; τινός, PLUT. Cleom. 10, qui est d’accord sur qqe ch. ;
      2 qui pardonne, indulgent, clément : τινί, XÉN. Mem. 2, 2, 14 ; PLAT. Leg. 906 c, envers qqn ; τινός, EUR. Med. 870 ; XÉN. Cyr. 6, 1, 37, au sujet de qqe ch. ; τινί τινος, DH. 1, 58, pour qqn au sujet de qqe ch. ; p. suite, τινί avec un inf. THC. 2, 74, consentant à ce que qqn, etc. ; subst. τὸ ξύγγνωμον, PLAT. Leg. 757 d, l’indulgence ;
      3 pass. pardonnable, THC. 3, 40.

Étym. συγγιγνώσκω.

ον, gen. ονος ; (συγγιγνώσκω 1) : — agreeing with, Pl. Lg. 770c; σφίσι App. BC 2.122; τῆς ἀνάγκης about…, Plu. Cleom. 10; sharing knowledge with, ἀλλήλοισι cj. in Hp. Vict. 1.6 (Vorsokr. i p. 106). (συγγιγνώσκω IV) disposed to pardon or forgive, indulgent, E. Fr. 645, cf. Pl. Lg. 921a, Arist. EN 1143a19; σ. εἶναί τινι to be indulgent, show favour to a person, X. Mem. 2.2.14; σ. εἶναί τινος to be disposed to forgive a thing, E. Med. 870, cf. X. Cyr. 6.1.37; σ. τινί τινος D.H. 1.58; ξυγγνώμονες ἔστε [τισι] κολάζεσθαι, τῆς τιμωρίας τυγχάνειν, allow them to…, Th. 2.74; τὸ σύγγνωμον indulgence, Pl. Lg. 757e; Ἀπόλλωνι καὶ Ἀσκληπιῷ συγγνώμοσιν IG4²(1).432 (Epid., iv AD). Pass., pardoned, deserving pardon or indulgence, ξ. ἐστὶ τὸ ἀκούσιον Th. 3.40; ξ. τι γίγνεσθαι πρὸς τοῦ θεοῦ Id. 4.98.

ον,
1) verzeihend ; τῶν εἰρημένων συγγνώμονα εἶναι, Eur. Med. 870 ; θεοὺς παραιτήσῃ συγγνώμονάς σοι εἶναι, εἴ τι παρημέληκας, Xen. Mem. 2.2.14 ; ἁμαρτημάτων συγγν. καὶ πρᾷος, Cyr. 6.1.37 ; τὸ ἐπιεικὲς καὶ ξύγγνωμον, Plat. Legg. VI.757d, vgl. X.906c ; συγγνώμονες ἔστε, gewähret, Thuc. 2.74 ; – pass. was Verzeihung verdient, verzeihlich, erlaubt, ξύγγνωμόν τι γίγνεσθαι καὶ πρὸς θεοῦ, Thuc. 4.98.
2) übereinstimmend, derselben Meinung ; App. B.C. 2.122 ; Plut. Cleom.10.