anc. att. ξυγγνώμη, ης (ἡ) :
      1 pardon : συγγνώμην ἔχειν τινί, avec un n. de pers. p. suj. accorder le pardon à qqn, HDT. 1, 116, 155 ; ATT. ; τινός, HDT. 6, 86 ; SOPH. El. 400, etc. ; περί τι, ARSTT. Nic. 6, 11, 1, pour qqe ch. ; avec un inf. SOPH. Aj. 1322 ; avec un n. de chose p. suj. entraîner le pardon pour qqn, être pardonné ou pardonnable, SOPH. Tr. 327 ; cf. THC. 3, 44 ; PLUT. M. 1118 e ; συγγνώμην αἰτεῖσθαι, PLAT. Criti. 106 b, demander son pardon ; συγγνώμην ποιήσασθαι, HDT. 2, 110 ; διδόναι, POL. 8, 1, 2 ; νέμειν, PAUS. 2, 27, 4 ; ἀπονέμειν, LUC. Nigr. 14, accorder le pardon, pardonner ; συγγνώμης τυγχάνειν, XÉN. Mem. 1, 7, 4, obtenir son pardon ; συγγνώμης τυγχάνειν τινός, EUR. Hipp. 1326 ; ὑπέρ τινος, ISOCR. 289 d, obtenir son pardon pour qqe ch. ; παρά τινος, LYS. 190, 22, obtenir le pardon de qqn ; συγγνώμην λαμϐάνειν παρά τινος, PLAT. Phil. 65 c, m. sign. ; ξυγγνώμην λαμϐάνειν avec un inf. THC. 3, 40, obtenir son pardon pour, etc. ; συγγνώμη ἐστί, avec une prop. inf. THC. 4, 61 ; 5, 81 ; DÉM. 415, 16 ; ou avec εἰ, THC. 1, 24 ; ou ἐάν, PLAT. Hipp. mi. 372 a, c’est chose pardonnable, si, etc. ; avec un part. : τούτων μὴ ἀπεχομένῳ σοι ἔσται πολλὴ συγγνώμη, PLAT. Theæt. 197 a, ce sera chose bien pardonnable, si tu ne t’abstiens pas de ces choses,
      2 indulgence, concession, permission, ARSTT. Nic. 6, 11, 1 ; NT. 1Cor. 7, 6.

Étym. συγγιγνώσκω.

fellow-feeling, forbearance, lenient judgement, allowance, Ar. Pax 997, Pl. Criti. 107a, Arist. EN 1143a23, 1 Ep. Cor. 7.6. Phrases; a. συγγνώμην ἔχειν judge kindly, excuse, pardon, E. Or. 661, Ar. Pax 668, etc. ; τινι Hdt. 1.116, 155, S. Ph. 1319, Lys. 12.29, Pl. Phd. 88c, X. HG 6.2.13, etc. ; ἑαυτῷ κακῷ ὄντι Pl. R. 391e; τινος for a thing, Hdt. 6.86. γ΄, S. El. 400, Ar. V. 368, Lys. 10.2, Pl. Phdr. 233c, etc. ; περί τι Arist. EN 1143a22; folld. by ὅτι, Hdt. 7.13, Pl. R. 472a; by εἰ…, E. Hipp. 117, etc. ; by inf., S. Aj. 1322; c. gen. abs., σ. ἔχε ἐμοῦ παρανοήσαντος Ar. Nu. 1479; so σ. ποιήσασθαι Hdt. 2.110; διδόναι Plb. 8.35.2; νέμειν Paus. 2.27.4, Jul. Or. 2.50c; ἀπονέμειν Luc. Nigr. 14; opp. συγγνώμης τυγχάνειν X. Mem. 1.7.4, And. 1.141, Lys. 1.3; παρά τινος from a person, Id. 24.17, Isoc. 12.38, etc. ; συγγνώμης τινός, ὑπέρ τινος τυχεῖν, for a thing, E. Hipp. 1326, Isoc. 12.271; ξυγγνώμην ἁμαρτεῖν… λήψονται will be pardoned for offending, Th. 3.40; συγγνώμην αἰτεῖσθαι Pl. Criti. 106b; σ. ἔχει calls for for-bearance, S. Tr. 328; ἔχοντάς τι ξυγγνώμης Th. 3.44; ἐχέτω σ.
let it pass, Plu. 2.1118e. πολλὴ ἔκ γε ἐμεῦ ἐγίνετο σ. Hdt. 9.58; συγγνώμη τοι I excuse you, Id. 1.39, cf. Th. 8.50 (both c. inf.); συγγνώμη [ἐστί], c. acc. et inf., it is excusable that…, Id. 4.61, 5.88, cf. D. 19.238; τὸ πεπεῖσθαι… σ. Id. Prooem. 34; also with a part., σ. [ἐστί τινι] πλοῦτον ἀγειρομένῳ AP 11.389 (Lucill.); σ. [ἐστὶ] εἰ…, ἐὰν…, Th. 1.32, 4.114, Pl. Hp. Mi. 372a… Rhet., confession and avoidance, Hermog. Stat. 2, al.

ἡ, Verzeihung ; συγγνώμην ἔχειν, verzeihen, Soph. El. 392 ; τινί, Aj. 1301, Phil. 1303 (aber Tr. 328 ἡ τύχη κακὴ μέν, ἀλλὰ συγγνώμην ἔχει ist = verdient Verzeihung), wie Eur. Or. 660 u. öfter ; συγγνώμης τυχεῖν, Hipp. 1326 ; συγγνώμην ἔχειν τινί, Her. 6.86.3 ; τινός, Plat. Phaedr. 233c u. öfter ; Lys. 12.29 ; Isocr. 4.14, 82 ; συγγνώμην ποιήσασθαι, Her. 2.110 ; γίγνεταί μοι συγγνώμη, 9.58 ; τούτων ἀπεχομένῳ σοι ἔσται πολλὴ συγγνώμη, Plat. Theaet. 197a ; συγγνώμην αἰτούμενος ὡς περὶ μεγάλων μέλλων λέγειν, Critia. 106b ; auch absolut, συγγνώμη ἀδελφῷ βοηθεῖν, als sprichwörtlich bemerkt, Dem. 19.238, d.i. daß man dem Bruder beisteht, darf Einem Niemand verargen, nämlich auch in schlechter Sache ; συγγνώμης τυγχάνειν παρά τινος, Din. 2.3 ; αἰτεῖσθαι, Pol. 4.14.7 ; διδόναι, 12.7.5 u. öfter ; συγγνώμην ἀπονέμειν τινί, Luc. Alex. 17.

συν-γνώμη (Rec. συγγ-), -ης, ἡ
(< συγγιγνώσκω, (a) to agree with; (b) to pardon), [in LXX: Sir prol.14 (B1N1 cm.) 313, 2Mac 14:20* ;]
__1. confession.
__2. fellow feeling; hence, concession, allowance: 1Co.7:6 (see ICC, in l).
__3. pardon.†
(AS)