ός, όν, pardonnable, excusable, EUR. Her. 435, 981, etc. ; AR. Th. 418, etc. ; LUC. Salt. 5 ; συγγνωστόν ἐστι ou συγγνωστά ἐστι, avec l’inf. SOPH. fr. 323 Dind. ; EUR. Alc. 140 ; LUC. D. deor. 6, 3, c’est chose pardonnable de, que ou si, etc. ; αὐτοῖς συγγνωστόν, avec un part. PLUT. M. 1083 f, c’est chose pardonnable pour eux de, etc., ils sont excusables de, etc. ; συγγνωστός avec un part. PLUT. Cor. 36, (il est) excusable de, etc.

Étym. vb. de συγγιγνώσκω.

όν, also ή, όν Sch. S. Tr. 727 : — pardonable, allowable, E. Heracl. 435, 981, Ar. Th. 418, Phld. Mort. 20, etc. ; συγγνωστόν or συγγνωστά ἐστι, c. inf., S. Fr. 352, E. Alc. 139, Med. 491, 703, cf. Ba. 1039; c. part., αὐτοῖς συγγνωστὰ πλάττουσιν… they may be forgiven for…, v.l. in Plu. 2.1083f. of persons, σ. τῆς φιλοτιμίας Philostr. VS 1.8.3, cf. Max.Tyr. 4.3; c. part., σ. ἐπικλασθείς for being…, Plu. Cor. 36, cf. Luc. Anach. 34; σ. εἰ… Id. DDeor. 6.3.

verziehen, zu verzeihen ; Soph. frg. 323 ; Eur. Hec. 1107 u. öfter ; ξύγγνωστος, Ar. Th. 418.