ή, όν :
   I de parenté, càd. :
      1 de parents, qui concerne des parents, p. opp. à ἑταιρικός, ARSTT. Nic. 8, 14, 1 ;
      2 qui appartient à une race, à une famille, DH. 2, 21 ;
      3 fig. qui a de l’affinité, ARSTT. H.A. 9, 40, 1 ; avec πρός et l’acc. ARSTT. H.A. 4, 7, 1 ;
   II qui vient de naissance, naturel, HPC. Epid. 3, 1074 ; ARSTT. Probl. 4, 18, 1 ; PLUT. Per. 22 ; DL. 10, 129.

Étym. συγγενής.

ή, όν, congenital or hereditary, of a predisposition to disease, Hp. Epid. 3.1. σ΄, cf. Plu. Per. 22; σ. τρίχες Arist. Pr. 878b27 (cf. συγγενής 1); τὸ σ. τέλος our congenital end, Nausiph. 2, Polystr. Herc. 346 p. 86V., cf. Epicur. Ep. 3 p. 63U. Adv. -κῶς Id. Ep. 1 p. 24U.
of or for kinsmen, σ. φιλία between kinsfolk, opp. ἑταιρική, Arist. EN 1161b12; σ. ἱερωσύναι D.H. 2.21; σ. ἀρχιερατικοὶ στέφανοι OGI 470.20 (Odemish, i AD); τὰ ἀρχῆθεν ὑπάρχοντα ταῖς πόλεσιν πρὸς ἀλλήλας σ. δίκαια IG 12(9).4.7 (Carystus, ca. i BC); κατὰ τὸ σ. Sammelb. 4638.6 (ii BC); συγγενικῆς θεᾶς Ἴσιδος Bull. Soc. Alex. 5.273 (ii AD). Adv. -κῶς like kinsfolk, D. 25.89, Polyaen. 5.2.8. metaph, kindred, of a common kind, ἔχειν τὴν μορφὴν σ. Arist. HA 623b6; τὰ κοινὰ καὶ σ. things common and of our own nature, Alex. 30.7; εἴδη πρὸς ἄλληλα σ. Arist. HA 531b22.
of, belonging to the συγγενεῖς (III), Phan. Hist. 11, Arch.Pap. 1.220 (Ptolemaic).

ή, όν, den Verwandten gehörigste, betreffend, φιλοστοργία, Pol 32.11, 1.
• Adv., συγγενικῶς καὶ φιλανθρώπως οἰκεῖτε τὴν πόλιν, Dem. 25.89. Vgl. συγγένεια.