συγ·γενής, anc. att. ξυγ·γενής, ής, ές :
   I né avec, càd. :
      1 qui vient de naissance, inné, naturel, PD. O. 13, 16 ; ESCHL. Eum. 691, etc. ; συγγενεῖς μῆνες, SOPH. O.R. 1082, les mois nés avec moi, càd. avec lesquels a commencé ma vie ; σ. τρίχες, ARSTT. H.A. 3, 11, 7, etc. les cheveux qui naissent avec l’homme, p. opp. à la barbe ;
      2 de même origine, de même famille, parent : abs. ESCHL. Pr. 14 ; EUR. Andr. 887 ; σ. τινι, HDT. 1, 109, etc. ; ATT. ; τινος, PLAT. Rsp. 487 a, etc. ; AR. Pax 618, etc. parent de qqn ; subst. ὁ, ἡ σ. MÉN. 4, 283 Meineke parent, parente ; οἱ συγγενεῖς, PD. P. 4, 236 ; HDT. 2, 91, les parents ; mais non en parl. des enfants à l’égard du père et de la mère, IS. 72, 12 ; τὸ συγγενές, ESCHL. Pr. 289, etc. ; THC. 3, 82, etc. la parenté ; en parl. d’animaux, ARSTT. H.A. 5, 1, 6 ; G.A. 2, 8, 2, etc. ; p. anal. en parl. de peuples, de tribus, τὸ ξ. THC. 1, 95, la parenté (entre populations de même origine) ; p. suite, qui concerne des parents, de parent : σ. χείρ, SOPH. O.C. 1387, main d’un parent ; σ. γάμος, ESCHL. Pr. 885, mariage entre parents ; p. ext. à la cour du roi de Perse, parent, titre d’honneur conféré par le roi, XÉN. Cyr. 1, 4, 27 ; 2, 2, 31 ; DS. 16, 50 ;
   II qui a de l’affinité avec, semblable, analogue, abs. AR. Eq. 1280, etc. ; σ. τινι, PLAT. Leg. 814 d, etc. ; ARSTT. G.A. 5, 8, 1, etc. ; τινος, PLAT. Phil. 31 a, etc. ; semblable ou analogue à qqn ou à qqe ch. ; τὰ συγγενῆ, ARSTT. Rhet. 3, 2, 12, les choses de même sorte, joint à τὰ ὁμοειδῆ.

• Sup. συγγενέστατος, IS. 85, 25, très proche parent.

➳ Duel συγγένεε, PLAT. Eryx. 396 d ; ξυγγενῆ, AR. Av. 368.

Étym. σύν, γένος.

ές, congenital, inborn, ἦθος Pi. O. 13.13; εὐδοξία Id. N. 3.40; σ. εἶδος, = φύσις, character, Hp. Hum. 1; νόσημα σ. ἐστί τινι Id. Prorrh. 2.2; φόβος A. Eu. 691; παύροις… ἐστι συγγενὲς τόδε natural to them, Id. Ag. 832; ἡ τύχη προσγίγνεθ’ ἡμῖν σ. τῷ σώματι Philem. 10; πότμος σ. Pi. N. 5.40; προϊδεῖν σ. οἷς ἕπεται who have the natural gift to foresee, ib. 1.28; συγγενεῖς μῆνες my connate months, the months of my natural life, S. OT 1082; σ. τρίχες the hair born with one, i.e. the hair of the head as opp. to the beard, Arist. HA 518a18, 584a24; σημεῖα σ.
birth-marks, ib. 585b31; δυνάμεις αἱ σ., opp. αἱ ἔθει and αἱμαθήσει, Id. Metaph. 1047b31; αὔξει τὸ σ. increases its natural force, Id. EN 1119b9. Adv., -νῶς δύστηνος miserable from his birth, E. HF 1293; v. σύμφυτος.
of the same kin, descent, or family, akin to, τινι Hdt. 1.109, 3.2, E. Heracl. 229; abs., akin, cognate, θεός A. Pr. 14; γυνή E. Andr. 887; χείρ S. OC 1387; συγγενέστατον φύσει πάντων most nearly akin, Is. 11.17; σ. γάμος ἀνεψιῶν A. Pr. 855; of animals, Arist. HA 539a23, GA 747a31, al. ; hence, Subst., kinsman, relative, οὖσα σ. ἐκείνου Ar. Pax 618 (troch.); τῆς ἐμῆς γυναικὸς ξυγγενεῖ (dual) Id. Av. 368 (troch.); πρὸς σ. τε καὶ οἰκείους αὐτῶν Pl. R. 378c; ἔργον εὑρεῖν συγγενῆ πένητός ἐστιν Men. 4; γάμει τὴν συγγενῆ Id. 929; freq. in pl., οἱ σ.
kinsfolk, kinsmen, Pi. P. 4.133, Hdt. 2.91, etc. ; not properly applied to children (< ἔκγονοι) in relation to their parents, and so opp. ἔκγονοι in Is. 8.30, v. συγγένεια 1 (but cf. And. 1.17); τοῖς συγγενέσι τὰ τοῦ συγγενοῦς ψηφίζεσθαι Is. 4.23. τὸ σ., = συγγένεια, kindred, relationship, A. Pr. 291 (anap.), S. El. 1469, Th. 3.82, etc. ; also, the spirit of one΄s race, Pi. P. 10.12, N. 6.8; εἰ τούτῳ προσήκει Λαΐῳ τι σ. if he had any connexion with him, S. OT 814; of tribes, κατὰ τὸ ξ. Th. 1.95. metaph, akin, cognate, of like kind, τοὺς τρόπους οὐ συγγενής Ar. Eq. 1280 (troch.), cf. Th. 574; ξυγγενὴς ὁ κύσθος αὐτῆς θητέρᾳ (for τῷ τῆς ἑτέρας) Id. Ach. 789; freq. in Pl., [ἡ ψυχὴ] σ. οὖσα τῷ θείῳ R. 611e; τῇ πολεμικῇ σ. ἡ πάλη Lg. 814d; τοῖς… λόγοις τὴν αἰτίαν συγγενῆ δεῖ νομίζειν Arist. GA 788b9, cf. Rh. 1398a21 (Comp.); rarely c. gen., νοῦς αἰτίας σ. Pl. Phlb. 31a, cf. Phd. 79d, R. 403a, 487a; abs., σ. τιμωρίαι fitting, proper punishments, Lycurg. 122 (but prob. f.l. for εὐγ-)· συγγενῆ things of the same kind, homogeneous, Arist. APo. 76a1; τὰ σ. καὶ τὰ ὁμοειδῆ Id. Rh. 1405a35; σ. τέχναι Stoic. 2.30; ἐν γαίῃ μὲν σῶμα τὸ σ. its congener, IG 9(1).882.7 (Corcyra). Adv., συγγενῶς ἔρχεσθαι Pl. Lg. 897c; σ. τρέχων Πλάτωνι Alex. 1 (codd. D.L.); τὰ σ. εἰρημένα to similar effect, Phld. Mus. p. 92K. συγγενής represented a title bestowed at the Persian court by the king as a mark of honour, ΄cousin΄, X. Cyr. 1.4.27, 2.2.31, D.S. 16.50; also at the Ptolemaic and Seleucid courts, OGI 104.2 (Delos, ii BC), al., BGU 1741.12 (i BC), LXX 1 Ma. 10.89; οἱ σ. τῶν κατοίκων ἱππέων prob. a category of nobles among the κάτοικοι, PTeb. 61 (b).79 (ii BC); συγγενεῖς κάτοικοι UPZ 14.8 (ii BC).

ές, mitgeboren, angeboren, ὀφθαλμός, Pind. P. 5.16 ; πότμος, N. 5.40, I. 1.40, ἦθος, Ol. 13.13 ; τὸ συγγενές, N. 6.8, P. 10.12, παυροῖς γὰρ ἀνδρῶν ἐστι συγγενὲς τόδε, Aesch. Ag. 806 ; Eum. 661. – Gew. verwandt von demselben Geschlechte ; συγγενέσιν παρεκοινᾶτο, Pind. P. 4.133 ; Aesch. Ch. 197 ; φεύγουσα συγγενῆ γάμον ἀνεψιῶν, Prom. 857 ; Soph. O.R. 551, 1159 ; öfter bei Eur., bei Thuc. u. sonst in Prosa ; τὸ συγγενές, die Verwandtschaft, Aesch. Prom. 39, 289, wie Soph. El. 1461 u. Eur. Heracl. 6 ; auch • adv. συγγενῶς, Herc.Fur. 1293 ; übertr., ähnlich, ἔστιν οὖν ἀδελφὸς αὐτῷ τοὺς τρόπους οὐ συγγενής, Ar. Eq. 1277 ; u. mit der bei ὅμοιος bemerkten Kürze, ὡς ξυγγενὴς ὁ κύσθος αὐτῆς θατέρᾳ für τῷ τῆς ἑτέρας κύσθῳ, Ach. 754 ; τούτῳ συγγενέστερον καὶ ὁμοιότερον, Plat. Phil. 22d ; Phaed. 79b ; Folgde. – Am persischen Hofe war συγγενής ein Ehrentitel, den der König ausgezeichneten Männern erteilte, Xen. Cyr. 1.4.27.

σνγγενής, -ές (dative pl., -εῦσιν, Mrk.6:4, Luk.2:44, as though from -εύς, see Swete, Mk., l.with; Bl., § 8, 6; cf. 1Ma.10:89 A א2 *;)
(< σύν, γένος), [in LXX for דּוֹד, דּוֹדָה, מִשְׁפָּחָה ;]
__1. congenital, natural, innate.
__2. akin to; as subst., a kinsman: Mrk.6:4, Luk.1:58 2:44 14:12 21:16, Jhn.18:26, Act.10:24; of tribal kinship, Rom.9:3 16:7, 11 16:21.†
SYN.: ἴδιος, οἰκεῖος (which see) (AS)