ου (ὁ) :
   I action de s’équiper, de se préparer (pour la lutte) PD. N. 3, 27 ;
   II p. suite, action de se préparer pour une marche, d’où action d’aller, de se mettre en marche, particul. :
      1 trajet, voyage, HDT. 5, 63 ; 6, 39 ; SOPH. Ph. 490 ; AR. Av. 46 ; XÉN. An. 2, 2, 10 ; πάλιν τὸν στόλον ποιεῖσθαι, XÉN. An. 1, 3, 16, reprendre (continuer) l’expédition ; ὁ οἴκαδε στ. SOPH. Ph. 499, le retour dans les foyers ; en parl. d’un voyage par eau, ESCHL. Suppl. 2 ; SOPH. Ph. 1037 ; fig. εὐανθέα ἀναϐαίνειν στόλον, PD. P. 2, 114, s’embarquer pour une expédition à travers des prairies en fleur, en parl. du poète qui se prépare à louer ;
      2 expédition militaire (par terre ou par eau) ESCHL. Pers. 795, etc. ; avec πρός, SOPH. Ph. 247 ; ou εἰς, XÉN. An. 3, 1, 9 et 10 ; ou ἐπί, HDT. 3, 25 ; 4, 145, vers ou contre ;
   III troupe équipée et prête à se mettre en marche, particul. :
      1 armée, HDT. 5, 64 ; SOPH. O.C. 1305, etc. ;
      2 flotte, HDT. 1, 4 ; 5, 43 ; ESCHL. Ag. 45, etc. ; SOPH. Ph. 270, etc. ; THC. 1, 9 et 31, etc. ; XÉN. Hell. 3, 4, 1, etc. ;
      3 troupe, en gén. foule d’hommes, peuple, ESCHL. Eum. 1027, etc. ; SOPH. Tr. 496, etc. ; AR. Lys. 93 ;
      4 train, suite, XÉN. Cyr. 8, 5, 2 ;
   IV appendice saillant, particul. :
      1 pièce garnie de fer qui émerge entre l’éperon (ἔμϐολον) du vaisseau et la παρεμϐολίς (d’ord. περικεφαλαία) EUR. I.T. 1135 ; appareil (de rames) ESCHL. Pers. 416 ;
      2 en parl. des animaux, partie de la queue charnue ou pourvue de cartilage, ARSTT. P.A. 2, 14, 4 et 10 ; G.A. 3, 2.

Étym. στέλλω.

ὁ, (< στέλλω) equipment, esp. for warlike purposes, expedition by land or (more frequently) sea, freq. in Hdt. ; στόλον… οὐκέτι κατὰ θάλασσαν στείλαντες ἀλλὰ κατ’ ἤπειρον 5.64; freq. folld. by ἐπί c. acc., ὁ ἐπ’ Αἰθίοπας σ. 3.25; ἐπὶ Λιβύην στρατιῆς μέγας σ. 4.145; ἐλέγετο ὁ σ. εἶναι εἰς Πισίδας X. An. 3.1.9; ὁ πρὸς Ἴλιον σ. S. Ph. 247; οὔτε τοῦ πρώτου σ. ib. 73; λεκτὸν ἀροῦμεν στόλον A. Pers. 795, cf. E. Hec. 1141; τεθριπποβάμων σ.
an equipage with four horses, Id. Or. 989 (lyr.). generally, journey or (oftener) voyage, ὁ οἴκαδε σ. S. Ph. 499; οὔ μοι μακρὸς εἰς Οἴτην σ. ib. 490; σ. ποιεῖσθαι X. An. 1.3.16; πλεῦσαι S. Ph. 1037; ἰδίῳ σ.
in a journey privately undertaken, on one΄s own account, opp. δημοσίῳ σ., Hdt. 5.63, cf. Th. 8.9; κοινῷ σ. Hdt. 6.39; ἐλευθέρῳ σ. with free course, Pi. P. 8.98; πατρῷον στόλον (acc. cogn.) ἑσπόμην by my father΄s sending, S. Tr. 562.
the purpose or cause of a journey, mission, errand, Id. OC 358; τίνι σ. προσέσχες…; πόθεν πλέων ; where Neoptolemus answers ἐξ Ἰλίου… ναυστολῶ, Id. Ph. 244; ὁ δὲ σ. νῷν ἐστι παρὰ τὸν Τηρέα Ar. Av. 46; metaph, τρίτος ἡμῖν σ. ἐστὶ τοῦ λόγου ἐπὶ τὴν τέχνην D.H. Th. 11.9.
equipment in concrete sense, πραθέντος τοῦ στόλου εἰς βασίλεια IPE 1². 32A45 (Olbia, iii BC); ἱερὸς σ. sacred vestments, Milet. 1 (7).209 (iii AD).
armament, army, τὸν ἑπτάλογχον σ., of the Seven against Thebes, S. OC 1305, cf. Tr. 226, 496, etc. ; seaforce, fleet, Hdt. 5.43; σ. χιλιοναύτης, of the expedition against Troy, A. Ag. 45 (anap.), cf. 577; ναυβάτῃ στόλῳ S. Ph. 270; οὐ πολλῷ στόλῳ, i.e. in one ship, ib. 547, cf. 561; νεῶν σ. Th. 1.31; σ. ἀγείρειν ib. 9; συναγείρειν Hdt. 1.4; καταλύειν Id. 7.16. β’ ; generally, party, band, troop, freq. in A. Supp., 28 (anap.), 187, al. ; παίδων, γυναικῶν, καὶ σ. πρεσβυτίδων Id. Eu. 1027, cf. 856 (pl.); νοσεῖ δέ μοι πρόπας σ. all the people, S. OT 170 (lyr.); guild, ὁ σ. τῶν σωληνοκεντῶν OGI 756.5 (Milet.). παγκρατίου σ., periphr. for παγκράτιον, Pi. N. 3.17; λόγου σ. a set narrative, Emp. 17.26.
appendage, excrescence, σ. ὀμφαλώδης Arist. GA 752b6; stump of the tail, in animals, Id. PA 658a33; σμικροῦ γ’ ἕνεκεν [κέρκου] ἔχουσί τινα στόλον ib. 689b5.
a ship΄s prow, Pi. P. 2.62; plated with brass, χαλκήρης σ. A. Pers. 408, cf. E. IT 1135 (lyr.), Trag.Adesp. 272 (pl.); δώδεκα σ. ναῶν f.l. for δωδεκάστολοι νᾶες, Ps.-E. IA 277 (lyr.); δρυοπαγὴς σ., = πάσσαλος, S. Fr. 702.

ὁ,
1) Rüstung, bes. kriegerische Rüstung, Kriegszug zu Lande u. zu Wasser ; oft bei Her.: κατ' ἤπειρον, κατὰ θάλασσαν, 5.64 ; ἐπί τινα, 3.25, 4.145 u. sonst ; εὐσταλῆ καὶ λεκτὸν ἀροῦμεν στόλον, Aesch. Pers. 781 ; Ag. 563 ; zur See, Pers. 392 ; στόλον Ἀργείων χιλιοναύταν, Ag. 45 ; Soph. κατέσχον δεῦρο ναυβάτῃ στόλῳ, Phil. 270, vgl. 557 ; κατ' ἀρχὴν τοῦ πρὸς Ἴλιον στόλου, 247 ; Φρυγῶν ἐς Αἶαν αὖθις αἴροιεν στόλον, Eur. Hec. 1141 ; u. in Prosa, Thuc. 1.9, 10 u. sonst ; Περσικός, Plat. Legg. I.642e, u. öfter ; übh. Sendung, Zug, Gang, εὐανθέα ἀναβάσομαι στόλον, Pind. P. 2.62 ; Aufzug, Festzug, Prozession, 8.98, N. 3.17 ; ὁ δὲ στόλος νῷν ἐστι παρὰ τὸν Τηρέα, Ar. Av. 46, wir gehen zum Tereus ; – das Ausziehende, Ausgesendete selbst, das Landheer, Her. 5.64, häufiger Seemacht, Flotte, 1.4, 5.43 ; en Cyr. 3.1.19 u. sonst ; ein Zug von Menschen, eine Schar, παρ' ἀνδρῶν καὶ γυναικείων στόλων, Aesch. Eum. 818 ; λόχος παίδων, γυναικῶν καὶ στόλος πρεσβυτίδων, 981, u. öfter in Suppl.; πλέων γὰρ οὐ πολλῷ στόλῳ, Soph. Phil. 543, d.i. mit einem Schiffe ; τὸν ἑπτάλογχον ἐς Θήβας στόλον ἀγείρας, O.C. 1307 ; und das ganze Volk, O.R. 169 ; χιλίων ναῶν στόλον συνήγαγε, Eur. I.T. 10. – Auch der Grund, die Veranlassung zu einem Zuge, ἰδίῳ στόλῳ, auf eigenen Antrieb, Her. 5.63, eigtl. eine in Privatangelegenheiten unternommene Reise, wie κοινὸς στόλος gemeinsamer Antrieb zur Reise, 6.39, wie man Soph. Phil. τίνι στόλῳ προσέσχες τήνδε γῆν erklärt, im Vergleich mit O.R. 359 τίς σ' ἐξῆρεν οἴκοθεν στόλος ; wo auch mehr nach dem Grunde der Fahrt gefragt wird. = Am Schiffe der vorn vorragende Teil, Schiffsschnabel, dessen höchstes Ende ἀκροστόλιον hieß, ναῦς ἐν νηῒ χαλκήρη στόλον ἔπαισεν, Aesch. Pers. 400 ; ἔθραυον πάντα κωπήρη στόλον, 408 ; Eur. I.T. 11.33 ; vgl. Schol. Ap.Rh. 1.1089 ; aus Soph. frg. 629 führt Hesych. δρυοπαγῆ στόλον, τὸν πάσσαλον an. – Uebh. Stiel, Stengel, κέρκος μικρὸν στόλον ἔχουσα, einen Schwanz mit einem kurzen Stiel, Arist. part. anim. 2.14 ; gen.an. 3.2.
2) das Ausrüsten, Ankleiden, Ausschmücken, wie στολή, Eur. Suppl. 1055.