στυγέω-ῶ [ῠ] (f. -ήσω, ao.1 ἐστύγησα et ἔστυξα, ao.2 ἔστυγον, pf. ἐστύγηκα ; pass. f. στυγηθήσομαι et στυγήσομαι, ao. ἐστυγήθην, pf. ἔστυγμαι) :
      1 haïr, avoir en horreur, acc. IL. 7, 112 ; 17, 694 ; OD. 10, 113 ; 11, 502 ; THGN. 278 ; PD. fr. 186 ; HDT. 7, 236 ; ESCHL. Pr. 37, etc. ; Suppl. 79, 528, etc. ; EUR. El. 1016 ; DS. Exc. p. 525, 55 ; ALCIPHR. 3, 28 et 40 ; p. opp. à φιλεῖν, ESCHL. Ch. 907 ; p. suite, craindre, abs. EUR. Med. 221 ; avec l’inf. IL. 1, 186 ; 8, 515 ; SOPH. Ph. 87, etc. craindre de, etc. ;
      2 (à l’ao.1) rendre odieux ou redoutable : τινί τι, OD. 11, 502, qqe ch. à qqn.

➳ Act. prés. ind. 3 plur. dor. στυγέοισι, PD. fr. 186 ; sbj. 3 sg. épq. στυγέῃσι, IL. 8, 515. Impf. itér. στυγέεσκον, NONN. Jo. 15, 72. Moy. f. στυγήσομαι, au sens pass. SOPH. O.R. 672.

Étym. incert.

Il. 7.112, Hdt. 7.236, E. El. 1017, etc. ; aor.1 ἔστυξα, opt. στύξαιμι Od. 11.502 (v. infr. II); aor.2 ἔστυγον (κατ-) 10.113, Il. 17.694; later aor.1 ἐστύγησα A. Supp. 528 (lyr.), E. Tr. 710; pf. ἐστύγηκα J. Ap. 2.24, (ἀπ-) Hdt. 2.47; — Pass., fut. στυγήσομαι in pass. sense, S. OT 672; aor. ἐστυγήθην A. Th. 691, E. Alc. 465 (lyr.); pf. ἐστύγημαι Lyc. 421; ἔστυγμαι Hsch. ; — poet. Verb (also in Hdt. and later Prose, Phld. Lib. p. 13 O., J. l.c.), hate, abhor, c. acc., Il. 20.65, al., Hes. (Th. 739, al.), and Trag. (v. infr.); also in Thgn. 278, Pi. Fr. 203.2, Emp. 115.12, 116, Hdt. 7.236; Com. only in paratragoedic and lyric passages, Ar. Ach. 33 (cf. Sch. ad loc.), 472, Th. 1144 (lyr.), Diph. 73.5, Com.Adesp. 1278; never in Att. Prose; stronger than μισέω, for it means to show hatred, not merely to feel it, τὸ πρᾶγμα…, ἢν μὲν ἀξίως μισεῖν ἔχῃ, στυγεῖν δίκαιον E. El. 1017; c. inf., hate or fear to do a thing, Il. 1.186, 8.515, S. Ph. 87, A.R. 2.628; — Pass., to be abhorred, detested, τὸν μέγα στυγούμενον A. Pr. 1004; Φοίβῳ στυγηθέν Id. Th. 691; τί δ’ ἐστίν… πρός γ’ ἐμοῦ στυγούμενον ; what is the horrid thing that I have done? S. Tr. 738. in aor.1, make hateful, τῷ κέ τεῳ στύξαιμι μένος καὶ χεῖρας then would I make my courage and my hands a hate and fear to many a one, Od. 11.502; but this aor. is used in the common sense by A.R. 4.512, AP 7.430 (Diosc.).

fut. στυγήσω, aor. ἔστυγον, Od. 10.113, vgl. Il. 17.694, ἔστυξα s. a.E. (Στύξ),
1) hassen, verabscheuen u. deshalb fürchten, τινά, 8.370 ; τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι, 7.112 ; λαῖφος, ὅ κε στυγέῃσιν ἰδὼν ἄνθρωπος ἔχοντα, Od. 13.400 ; c. inf., sich scheuen Etwas zu tun, Il. 1.186, 8.515, wie Soph. τοὺς δὲ καὶ πράσσειν στυγῶ, Phil. 87 ; λόγῳ, Pind. frg. 217 ; τί τὸν θεοῖς ἔχθιστον οὐ στυγεῖς θεόν ; Aesch. Prom. 37. ὃν δ' ἐχρῆν φιλεῖν, στυγεῖς, Ch. 894, auch, pass., Φοίβῳ στυγηθὲν πᾶν τὸ Λαΐου γένος, Spt. 673 ; θεοὶ στυγοῦσι τοὺς κακούς, Soph. Aj. 833, u. öfter ; οὗτος δὲ στυγήσεται, O.R. 672 ; oft Eur., z.B. μή με στυγήσῃς, Troad. 705 ; ἐμοί γ' ἂν εἴη στυγηθείς, Alc. 467 ; Ar. Ach. 33, Th. 11.44 ; sp.D., wie Ap.Rh. 2.268 ; u. in Prosa, wie Her. 7.236 ; Alciphr. 3.28.
2) im aor. I. verhaßt, furchtbar machen, τῷ κέ τεῳ στύξαιμι μένος καὶ χεῖρας, ich würde wohl manchem meinen Mut und meine Hände furchtbar machen, Od. 11.502. – Doch hat dieser, aor. die gew. Bdtg hassen, fürchten bei sp.D. wie Ap.Rh. 4.512, Diosc. 13 (VII.430).