στρατό·πεδον, ου (τὸ) [ᾰ]
   I le sol sur lequel campe une armée, campement, camp, HDT. 4, 114 ; ESCHL. Sept. 79 ; EUR. Rhes. 522 ; ATT. ;
   II troupe campée, armée dans un camp, HDT. 1, 76 ; 5, 113 ; 9, 51, etc. ; SOPH. Ph. 10, etc. ; d’où armée, en gén. ; p. anal. flotte, HDT. 8, 81, 94 ; THC. 1, 117 ; XÉN. Hell. 6, 3, 18 ; particul. :
      1 à Rome, la légion, POL. 1, 16, 2 ; DC. 38, 47 ; 55, 23 etc. ;
      2 troupe, en gén. PLAT. Rsp. 568 d.

Étym. στρατός, πέδον.

τό, camp, encampment, Hdt. 5.63, A. Th. 79 (lyr.), S. Ph. 10, Gal. 15.709; Στρατόπεδα, name of a part of Egypt, Hdt. 2.154, cf. 112; hence, encamped army, Id. 4.114, Gal. 15.119, etc. ; in both senses, Th. 2.81. at Rome, the Castra Praetoriana, D.C. 60.1, al. generally, army, Hdt. 1.77, 9.51, 53; also, squadron of ships, Id. 8.94, Th. 1.117, Lys. 21.6, IG1². 105.29; σ. ναυτικὰ καὶ πεζικά X. HG 6.3.18. the Roman legion, Plb. 1.16.2, BGU 362 xi 15 (iii AD), D.C. 55.23, etc.
the court or suite of the emperor or his representative, Jul. Ep. 46.

τό, eigtl. der Boden, auf dem die Krieger sich gelagert haben (s. Her. 2.154 u. nom. propr.), das Heerlager ; μεθεῖται στρατὸς στρατόπεδον λιπών, Aesch. Spt. 79, Soph. Phil. 10 ; Eur. Rhes. 593 u. öfter, Her. u. sonst in Prosa gelagertes Heer, übh. Heerschar, στρατοπέδῳ πορεύεσθαι, Isocr. 4.87 ; συνταράττειν τὸ στρ., 4.147 ; τάξαι τὸ στρατόπεδον, Plat. Legg. III.687a, der auch gegenüberstellt εἴτε πόλει εἴτε στρατοπέδῳ, Rep. I.351e, auch die Flotte, Thuc. 1.117 ; Lys. 21.6 ; Xen. Cyr. 3.3.27 u. öfter ; bei Pol. auch die röm. legio, 1.16.2, 26, 6.

στρατό-πεδον, -ου, τό
(στρατός + πέδον, a plain), [in LXX: Jer.34:1 (חַיִל), 2Ma.8:12, al. ;]
__(a) a military camp;
__(b) an army: Luk.21:20.†
(AS)