'στρατηγέω-ῶ [ᾰ]
   I commander une armée, être général, HDT. 5, 27 ; SOPH. El. 1 ; EUR. Her. 391 ; THC. 1, 57, etc. ; p. opp. à πολιτεύεσθαι, ISOCR. 110 d ; joint à ἡγούμενος, DÉM. 443, 26 ; à Rome, être préteur ou consul, POL. 2, 21, 7, etc. ; PLUT. Ant. 6, etc. ; joint à ὑπατεύων, PLUT. Cato ma. 4 ;
   II p. suite :
      1 diriger comme général, avec un rég. de chose à l’acc : στρατηγίαν, XÉN. An. 1, 3, 15 ; AND. 19, 11, une expédition ; πόλεμον, DÉM. 1191, 21 ; PLUT. Mar. 45 ; ou au gén. πολέμου, DH. 3, 22, etc. ; DS. 11, 58, une guerre ; ou abs. στρατηγεῖν, diriger une expédition, XÉN. An. 2, 2, 13, etc. ; avec un rég. de pers. commander à, dat. HDT. 6, 72 ; ESCHL. Eum. 25 ; EUR. Tr. 926, etc. ; LYS. 135, 29 ; gén. HDT. 1, 221, etc. ; THC. 1, 29, etc. ; XÉN. An. 1, 4, 3, etc. ; qqf. avec le dat. commander à la place de qqn, au service de qqn, PAUS. 9, 1, 2 ; στρ. ὑπέρ τινος, m. sign. DÉM. 482, 14 ; ISOCR. 73 a ; ou en faveur de qqn, DÉM. 30, 13 ; ἐς Θεσσαλίην, HDT. 6, 72, contre la Thessalie ; au pass. στρατηγεῖσθαι ὑπό τινος, PLAT. Ion 541 c ; DÉM. 52, 2, etc. être dirigé par qqn ; τὰ στρατηγούμενα, DÉM. 47, 5, les actes d’un chef d’armée ;
      2 employer une ruse de guerre, user de stratagème, avec l’inf. : στρ. δι' ὁμαλοῦ τὴν μάχην θέσθαι, PLUT. Pyrrh. 21, manœuvrer pour porter le combat sur un terrain uni ; cf. PLUT. Crass. 25, Cæs. 24 ; p. suite, fig. στρ. τινα, POL. 3, 71, 1 ; 9, 25, 6 ; DH. 5, 29 ; STR. 20, tromper qqn par une ruse de guerre ;

Moy. (ao. inf. στρατηγήσασθαι) user de stratagème à l’égard de qqn, tromper qqn, ATT.

Étym. στρατηγός.

'

Dor. στραταγέω SIG 421.16 (Thermum, iii BC), etc. ; Aeol. στροταγέω IGRom. 4.1243 (Thyatira), but στρατ- in the duplicate, IG 12(2).243.3 (Mytil.) : — to be general, Hdt. 5.28, E. Heracl. 391; esp. at Athens (v. στρατηγός II), Ar. Eq. 288, Nu. 586, Th. 1.57, etc. ; προγόνων εἶναι τῶν ἐστρατηγηκότων Aeschin. 1.27, cf. D. 34.50; καὶ πολιτεύεσθαι καὶ σ. Isoc. 5.140; σ. ἀπὸ μεγάλων (sc. τιμημάτων) they are eligible as general beginning from a high property-qualification, Arist. Pol. 1282a31; in Egypt, hold the office of στρατηγός, BGU 1297.4 (iii BC), PEnteux. 8.10 (iii BC), etc. ; at Rome, to be consul, Plb. 2.21.7, 3.114.6; more freq., to be praetor, Plu. Ant. 6; στρατηγῶν καὶ ὑπατεύων Id. Cat. Ma. 4, cf. Arr. Epict. 4.1.149. c. gen., to be general of an army, τῶν Λυδῶν, Ἐρετριέων, etc., Hdt. 1.34, 5.102, etc. ; freq. in Att., Th. 1.29, D. 20.82, etc. ; also σ. τῆς Σάμου Plu. Per. 26; πολέμου D.H. 3.22 (v.l. -ον)· ποῦ σὺ στρατηγεῖς τοῦδε ; S. Aj. 1100. c. dat., ἐστρατήγησε Λακεδαιμονίοισι ἐς Θεσσαλίην Hdt. 6.72, cf. A. Eu. 25, E. Tr. 926, Andr. 324, Lys. 13.62; but σ. Ξέρξῃ to be general of his army, Paus. 9.1.3. folld. by a Prep., σ. ἐπὶ Δηλίῳ And. 4.13; ἐν Τροίᾳ S. El. 1; ἐς Θεσσαλίην Hdt. (v. supr. c); σ. ὑπὲρ τῆς Ἀσίας serve as general on the side of Asia, Isoc. 4.154. c. inf., manoeuvre so as…, μάχην θέσθαι Plu. Pyrrh. 21, cf. Crass. 25, etc. c. acc. cogn., σ. στρατηγίας And 1.147, Dinsmoor Archons of Athens 7; ναυμαχίαν, πόλεμον, D. 13.21, 49.25; with neut. Adj., do a thing as general, τοῦτο X. An. 7.6.40; πάντα ὑπὲρ Φιλίππου carry on the whole war in Philip΄s favour, D. 3.6; τοιαῦτα σ.
manage matters so in his command, Hdt. 9.107; εἰ μὲν ἄλλο τι καλῶς ἐστρ. X. HG 6.5.51 — Pass., τὰ στρατηγούμενα D. 4.25, 47. Pass., to be commanded by a general, ἡ πόλις… ὑπὸ ὑμῶν… στρατηγεῖται Pl. Ion 541c; στρατιὰ ὑπό τινων στρατηγουμένη Isoc. 4.185; δυοῖν… στρατηγεῖται φυγή E. Heracl. 39; στρατηγηθῆναι serve under a στρατηγός, Arist. Pol. 1277b11; to be governed as a province, App. Mith. 105. metaph, ἡ τύχη ἐστρ. X. An. 2.2.13, cf. 3.2.27; ἐστρ. ἡ σιωπὴ τὸν ἀγῶνα Plu. 2.506e. c. acc. pers., out-general, D. 4.41 (Pass.), Plb. 3.71.1, 9.25.6, LXX 2 Ma. 14.31 (Pass.), cf. D.H. 5.29 codd. ; metaph of Homer, δημαγωγῶν καὶ στρατηγῶν τὰ πλήθη Str. 1.2.9; in Med., of Pythagoras, Socr. Ep. 28 (τερατευσαμένῳ Hercher). c. acc. rei, τῷ σχήματι τοῦ προσώπου στρατηγεῖν τὴν τοῦ πλήθους εὐθυμίαν (of a general) Onos. 13.3.

intr., Heerführer, Feldherr sein ; τινί, ἐξ οὗ τε Βάκχαις ἐστρατήγησεν θεός, Aesch. Eum. 25 ; Soph. Aj. 1079, El. 1 ; Φρυξί, Eur. Troad. 926, u. öfter ; auch pass., δυοῖν γερόντοιν στρατηγεῖται φυγή, Heracl. 39, wie Plat. ἡ ἡμετέρα πόλις ἄρχεται ὑπὸ ὑμῶν καὶ στρατηγεῖται, Ion 541c ; absolut, Ar. Eq. 288, Ran. 1194 ; τινός, Her. 1.211, 7.82, 161 ; Xen. στρατηγίαν, An. 1.3.15 ; c. dat., ἐστρατήγησε Λακεδαιμονίοισι ἐς Θεσσαλίην, Her. 6.72 ; übertr., ἡ τύχη ἐστρατήγησε κάλλιον, Xen. An. 2.2.13 ; ἵνα μὴ τὰ ζεύγη ἡμῶν στρατηγῇ, 3.2.27 ; Plut. garrul. 9. Auch δοκεῖ δέ μοι τοῦτο ὑμᾶς πρῶτον ἡμῶν στρατηγῆσαι, τὸν μισθὸν ἀναπρᾶξαι, daß ihr euch darin zuerst als unsere Heerführer zeigt, daß ihr uns den Lohn erwirkt, Xen. An. 7.6.40 ; πάντα ἐστρατηγηκότες ἔσεσθε ὑπὲρ τοῦ Φιλίππου, Dem. 3.6 ; u. pass., στρατηγεῖσθε ὑπ' ἐκείνου, 4.41.
Bei Sp. = eine Kriegslist brauchen, Plut. Pyrrh. 21 u. sonst ; im Kriege durch eine List besiegen, überlisten, Pol. 3.71.1 ; vgl. μᾶλλον ἑαυτοὺς ἢ τοὺς πολεμίους στρατηγεῖν, 9.25.6 ; Dion.Hal. 5.29.

1. to be general , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], attic:—;with genitive to be general of an army, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], attic:—; to lead as general , with dative, ἐστρατήγησε Λακεδαιμονίοισι [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]; with accusative cognate, στρ. πόλεμον to conduct war, [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]: with neuter adjective, to do a thing as general , τοῦτο [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]; πάντα [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]:—;Pass. to be conducted , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
2. metaphorically, ποῦ σὺ στρατηγεῖς τοῦδ; how claim'st thou to command this man? [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)] (ML)