(f. έσω, att. στορῶ, ao. ἐστόρεσα ; pass. ao. ἐστορέσθην, pf. ἐστόρεσμαι, pl.q.pf. ἐστορέσμην) :
   I tr. :
      1 étendre (une couche, un tapis, etc.) IL. 9, 621 ; OD. 7, 340 ; HDT. 6, 139 ; XÉN. Cyr. 8, 2, 6 ; EUR. Med. 41, etc. ;
      2 abs. χαμάδις στ. OD. 19, 598, faire le lit à terre ; cf. NT. Ap. 9, 34, etc. ; p. suite, recouvrir en étendant, joncher, tapisser : εἵμασι πόρον, ESCHL. Ag. 921, étendre des étoffes sur un chemin ; ὁδὸν λίθοις, DC. 67, 14, paver une route ; cf. HDT. 7, 54, etc. ; ESCHL. Ag. 209 ; PLAT. Rsp. 372 b, etc. ;
      3 aplanir, rendre uni : πόντον, OD. 3, 158, aplanir la surface de la mer ; τὸ κῦμα, HDT. 7, 193 ; DC. 74, 13 ; ou τὰ κύματα, THCR. Idyl. 7, 57, abattre les vagues, calmer les flots ; fig. : ὀργήν, ESCHL. Pr. 190, apaiser la colère ; τὸ φρόνημα, THC. 6, 18, abattre l’orgueil ;
   II intr. s’étendre, se coucher (au part. ao. στορέσας) ANACR. 33, 3 ; NIC. Th. 25 ;

Moy. (ao. ἐστορεσάμην) étendre pour soi, acc. THCR. Idyl. 13, 33 ; 21, 5 ; 22, 33 ; A.RH. 1, 375, etc.

➳ Act. fut. 3 pl. dor. στορεσεῦντι, THCR. Idyl. 7, 57 (var. de στόρνυμι).

v. στόρνυμι.

[ῡ], (sterno, stravi), Sp. verkürzt στόρνυμι, und durch Buchstabenumstellung στρώννυμι (s. diese unten besonders), fut. στορέσω, att. στορῶ (παραστορῶ Ar. Equ. 484), aor. ἐστόρεσα, auch στρώσω u. ἔστρωσα, perf. pass. gew. ἔστρωμαι, aor. pass. ἐστορέσθην u. häufiger ἐστρώθην, Hesych. führt auch ἐστορήθην an;
breiten, auseinander-, hinbreiten ; bes. λέχος στορέσαι, das Lager hinbreiten, bereiten, Il. 9.621, 660 ; vgl. δέμνι' ὑπ' αἰθούσῃ θέμεναι καὶ ῥήγεα καλὰ πορφύρε' ἐμβαλέειν στορέσαι τ' ἐφύπερθε τάπητας, 24.644 ff ; δέμνια στόρεσαν, Od. 4.301 ; auch ῥῆγος, βοέην u. ä., 13.73, 20.2 ; κλίνην ἔστρωσαν, Her. 6.139 ; – ἀνθρακιὴν στορέσας, den Kohlenhaufen auseinanderbreiten, Il. 9.213 ; auch πόντον, das Meer glatt machen, nach dem Sturme besänftigen, daß es nicht mehr Wellen schlägt, Od. 3.158, wie τὸ κῦμα ἔστρωτο Her. 7.193 ; ἁλκυόνες στορεσεῦντι τὰ κύματα, Theocr. 7.57 ; τὸ κῦμα ἐστορέσθη DC. 39.42. – Dah. übertr., τὴν δ' ἀτέραμνον στορέσας ὀργήν, den Zorn mildernd, ablegend, Aesch. Prom. 190 ; στορέσαι τὸ φρόνημά τινος, Jemandes Hochmut demütigen, dämpfen, Thuc. 6.18 ; auch τὴν δύναμιν, hinstrecken, Epigr. bei Lycurg. 109 ; und ὁδόν, den Weg ebenen, bahnen, mit Steinen belegen, pflastern, DC. 67.14 ; ἐστρωμένη ὁδός, Her. 2.138. – Intr., sich hinstrecken, hinlegen, Anacr. 30.3 ; vgl. Wagner Alciphr. 1.1 ; so erkl. man fälschlich Od. 19.598, σὺ δὲ λέξεο τῷδ' ἐνὶ οἴκῳ, ἢ χαμάδις στορέσας, ἤ τοι κατὰ δέμνια θέντων, wo λέχος zu ergänzen, vgl. 20.2.