στομόω-ῶ :
   I fermer la bouche à, acc. HDT. 4, 69 ; particul. museler, ESCHL. fr. 341 Dind. ;
   II faire une ouverture à, déboucher, ouvrir, acc. HPC. Art. 805 ;
   III munir d’une pointe ou d’un tranchant (v. στόμα) d’où :
      1 aiguiser, PHIL. BYZ. Bel. 104 b ; fig. aiguiser l’esprit ou la langue de, acc. AR. Nub. 1108, 1110 ; p. anal. armer comme d’une pointe aiguë, EUR. I.T. 287 ;
      2 tremper (le fer) PLUT. M. 943 d, 946 c ; fig. fortifier, PLUT. Ant. 42.

Étym. στόμα.

(< στόμα) muzzle or gag, Hdt. 4.69; — Pass., πώλους… φιμοῖσιν… ἐστομωμένας having their mouths muzzled, A. Fr. 326. (στόμα II) furnish with a mouth or opening, λιμένα Poll. 2.100. Medic., = ἀναστομόω, open, either by the knife, or by plasters, Hp. Art. 40, cf. Heliod. ap. Orib. 44.8.21; dilate, of the womb, Hp. Mul. 1.25 (Pass.). metaph, provide with a mouth, i.e. with eloquence, prob. in E. Cret. 44 (Pass.). (στόμα III. 1) of iron, harden, make into steel, in Pass., Ph. Bel. 102.20, Plu. 2.943e; [ἔγχος] ἐστομωμένον Epigr.Gr. 790.5 (Achaea); Chrysippus compared the creation of the soul to the hardening of πνεῦμα in the cold air, Stoic. 2.134, 222. metaph, steel, harden, train for anything, Ar. Nu. 1108, 1110; σ. στομάχους Muson. Fr. 18A p. 97H. (Pass.); — Pass., στομοῦσθαι καὶ κρατύνεσθαι [τὰ βρέφη] Plu. Lyc. 16. ἀκοντισταῖς τὴν οὐραγίαν καὶ τὰς πλευρὰς σ.
edge, fringe, fence with javelin-men, Id. Ant. 42; so perh., in Pass., [δράκαινα] ἐχίδναις ἐστομωμένη E. IT 287.

1) den Mund verstopfen ; ἐμπεδήσαντες αὐτοὺς καὶ στομώσαντες, Her. 4.69 ; ὃς εἶχε πώλους φιμοῖσιν αὐλωτοῖσιν ἐστομωμένας, denen die Mäuler mit Maulkörben verschlossen waren, Aesch. frg. 330.
2) mit einem Munde, einer Oeffnung versehen ; bei den Medic. = offnen Leib machen.
3) mit einer Spitze, Schärfe versehen, stählen, von Eisen, Plut. fac.orb.lun. 29 ; übertr. δειναῑς ἐχίδναις εἰς ἔμ' ἐστομωμένη, Eur. I.T. 287 ; bes. von der Rede, beredt machen, τινά, Ar. Nub. 1092, 1094, Schol. ὀξύνειν, εὔστομον ποιεῖν, ἀκονᾶν ; u. so übh. abrichten zu Etwas, z.B. πρὸς μουσουργίαν, Sp.; stärken, στομοῦσθαι καὶ κρατύνεσθαι τὴν ἕξιν, Plut. Lyc. 16 ; σφενδονήταις καὶ ἀκοντισταῖς τὴν οὐραγίαν, Ant. 42.