ῆς (ἡ) :
   I piqûre, marque faite par un instrument pointu, piqûre, point, AL. MYND. (ATH. 398 d) ; ARSTT. H.A. 6, 3, 2 ; particul. :
      1 point mathématique, ARSTT. Top. 1, 18, 8, etc. ;
      2 signe de ponctuation ; στ. μέση, GRAMM. 758 Bekker, Anecdota græca, point en haut ; στ. τελεία, GRAMM. 758 Bekker, Anecdota græca, point final ;
   II fig. un point, un rien, DÉM. 552, 7 ; MÉN. 4, 312 Meineke ; στ. χρόνου, PLUT. M. 13 d, 111 c ; NT. Luc. 4, 5, ou simpl. στιγμή, ANTH. 7, 472, un instant (cf. lat. punctum temporis).

Étym. στίζω.

ἡ, spot on a bird΄s plumage, Alex.Mynd. ap. Ath. 9.398d (pl.); brand-mark, D.S. 34/5.2.1 (pl.).
mathematical point, Arist. Top. 108b26, EN 1174b12, de An. 427a10, al., Apollod. Stoic. 3.259; ὅσον σ. αἱματίνη ΄a speck of blood΄, Arist. HA 561a11. metaph of anything very small, jot, tittle, εἴ γ’ εἶχε στιγμὴν ἢ σκιὰν τούτων D. 21.115, cf. Men. 1067; of time, Simon. 196, LXX Is. 29.5; ἐν σ. χρόνου in a moment, Ev. Luc. 4.5; σ. χρόνου ὁ βίος Plu. 2.13a, cf. AP 7.472 (Leon.); ἐν σ. without χρόνου, Vett.Val. 131.4; στιγμῇ καιροῦ, = puncto temporis, Gloss. Gramm., σ. or τελεία σ.
full stop, period, μέση σ.
colon, D.T. 630.6, cf. ὑποστιγμή ; Nicanor made 8 στιγμαί, Sch. ibid. p. 24 H., cf. Suid. s.v. Νικάνωρ· σ. πᾶσα σημεῖον αὐτοτελείας A.D. Adv. 182.17, cf. Pron. 53.16, al.

ἡ, das Punktieren, Stechen, u. der mit einem spitzigen Werkzeuge gemachte Punkt, Sp. – Der Punkt, Arist. eth. 10.4.4, Euclid. u. A.; dah. auch das Unbedeutendste, Kleinste, εἴ γε εἶχε στιγμὴν ἢ σκιὰν τούτων ὧν κατεσκεύαζε, Dem. 21.115.
Bei den Gramm. der Punkt als Interpunktionszeichen, wie μέση στιγμή das Kolon.

στιγμή, -ῆς, ἡ
(< στίζω, to prick), [in LXX: Isa.29:5 (פֶּתַע), 2Ma.9:11 * ;]
a prick, a point; metaph., σ. χρόνου, a moment: Luk.4:5.†
(AS)