(seul. prés. et impf.) :
      1 se tenir debout, OD. 11, 584 ;
      2 affirmer, promettre : τινι, IL. 5, 832, à qqn, avec l’inf. fut. IL. 3, 83 ; 9, 241 ; 18, 191 ; 21, 455 ; ou ao. OD. 17, 525 ; ESCHL. Pers. 49 ; postér. prés. A.RH. 2, 1204.

➳ Prés. 1 sg. στεῦμαι, ORPH. Lith. 82 ; 3 sg. στεῦται, IL. 3, 83 ; OD. 17, 525 ; A.RH. 3, 337 ; 3 pl. στεῦνται, ESCHL. Pers. 49, et impf. 3 sg. στεῦτο, IL. 2, 597 ; 18, 191 ; OD. 11, 584 ; A.RH. 3, 579.

Étym. R. indo-europ. *steu-, être manifeste ; cf. sscr. stáuti, louer, déclarer.

Epic Verb, used by Hom. only in 3 sg. pres. and impf., στεῦται, στεῦτο, once by A. in 3 sg. στεῦται ; 1 sg. στεῦμαι cj. for ὑπισχνοῦμαι in Orph. L. 82, 3 pl. impf. στεῦντο Maiist. 60; — In Il. always with inf. fut., make as if one would…, promise or threaten that one will…, στεῦται γάρ τι ἔπος ἐρέειν Il. 3.83; στεῦτο γὰρ εὐχόμενος νικησέμεν 2.597; στεῦται γὰρ νηῶν ἀποκόψειν ἄκρα κόρυμβα 9.241; στεῦτο γὰρ… οἰσέμεν ἔντεα καλά 18.191; στεῦτο… ἀπολεψέμεν οὔατα χαλκῷ 21.455; ἐμοί τε καὶ Ἥρῃ στεῦτ’ ἀγορεύων Τρωσὶ μαχήσεσθαι 5.832; once with inf. aor., στεῦται δ’ Ὀδυσῆος ἀκοῦσαι declares he has heard of O., Od. 17.525; στεῦται… ζυγὸν ἀμφιβαλεῖν δούλιον Ἑλλάδι A. Pers. 49 (anap.); with inf. pres., στεῦται δ’ Ἠελίου γόνος ἔμμεναι boasts that he is…, A.R. 2.1204; with acc. and inf. pres., στεῦντο θεοπλήγεσσιν ἐοικότας εἰδώλοισιν ἔμμεναι ἢ λάεσσιν declared that they were…, Maiist. l.c. ; abs. once in Od., στεῦτο δὲ διψάων, πιέειν δ’ οὐκ εἶχεν ἑλέσθαι he made eager efforts in his thirst, 11.584. (Aristarch. seems to have connected it with ἵστημι ; τὸ στεῦτο κατὰ διάνοιαν ὡρίζετο, οὐκ ἐπὶ τῆς τῶν ποδῶν στάσεως, Sch. Il. 2.597, cf. Apollon.Soph. Lex., Hsch. ; but more prob. στεῦτο (from στεῦστο with dissimilation) corresponds to Ved. astoṣṭa ΄solemnly proclaimed concerning himself΄, 3 sg. sigmatic aor. middle of stu-.)

ep. defektives dep., das bei Hom. öfters, aber nur in der 3. Person sing. ind. praes. u. imperf. στεῦται, στεῦτο vorkommt ; – eigtl. wohl = dastehen, στεῦτο δὲ διψάων, dürstend stand er da, Od. 11.584, welche Stelle aber die alten Gramm. als unecht verwerfen ; sonst mit dem inf., = sich anstellen, als wolle man Etwas tun, Miene machen, verheißen, drohen, behaupten ; κατὰ διάνοιαν ὁρίζεσθαι erklärte Aristarch, s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 98, und vgl. Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 2. Aufl. S. 192 ; Il. 2.597 στεῦτο γὰρ εὐχόμενος νικησέμεν, er bestand darauf, er werde siegen, u. so mit dem inf. fut. 3.83, 9.241, 18.191, 21.455 ; auch Ἥρῃ στεῦτ' ἀγορεύων Τρωσὶ μαχήσεσθαι, er versprach ihr zu kämpfen, 5.832 ; c. inf. aor., στεῦται δ' Ὀδυσῆος ἀκοῦσαι, Od. 17.525, er behauptet gehört zu haben ; – Aesch. auch in der 3. Pers. plur., στεῦνται δ' ἱεροῦ Τμώλου πελάται ζυγὸν ἀμφιβαλεῖν δούλιον Ἑλλάδι, sie versprechen, drohen, Pers. 49.