στερέω-ῶ (f. στερήσω, ao. ἐστέρησα, pf. ἐστέρηκα ; pass. f. στερηθήσομαι, f.2 στερήσομαι, ao. ἐστερήθην, pf. ἐστέρημαι, pl.q.pf. ἐστερήμην, f. ant. ἐστερήσομαι) très us. chez les Att. aux temps ci-dessus, sauf au prés. act. (seul. PLAT. Leg. 959 e) et au prés. pass. (XÉN. An. 1, 9, 13 ; Cyr. 7, 3, 13 ; TH. H.P. 5, 17, 2) ; d’ord. les Att. emploient de préférence à l’act. le prés. de στερίσκω ou de ἀποστερέω, au pass. celui de στέρομαι :
      1 priver, spolier : τινά τινος, OD. 13, 262 ; ESCHL. Pr. 862 ; SOPH. Ant. 574 ; THC. 7, 71 ; PLAT. Leg. 958 e, etc. qqn de qqe ch. ; d’où au pass. être privé : τινος, PD. N. 8, 46 ; HDT. 3, 65 ; 6, 117, etc. ; ESCHL. Eum. 755, etc. ; SOPH. Ant. 890, etc. ; XÉN. Mem. 1, 1, 8 ; ANT. 117, 18 ; τι, EUR. Hel. 95, de qqe ch. ;
      2 enlever, priver de, acc. ANTH. 9, 174.

➳ Act. fut. poét. στερέσω, d’où στερῶ, ESCHL. Pr. 862 ; ao. épq. ἐστέρεσα, OD. 13, 262 ; pass. part. ao.2 στερείς, EUR. Alc. 622, Hec. 623, etc.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *ster-, voler, dérober.

3 sg. imper. στερείτω Pl. Lg. 958e; otherwise pres. occurs only in form στερίσκω and compd. ἀποστερῶ ; fut. στερήσω S. Ant. 574, στερῶ A. Pr. 862; aor. ἐστέρησα E. Andr. 1213 (lyr.), Pl. Lg. 873e, PCair. Zen. 93.13 (iii BC); inf. στερέσαι Od. 13.262; ἐστέρεσεν IG 12(8).600.15 (Thasos), v.l. in LXX Nu. 24.11, al. ; στερέσας IG 14.902 (Capri); ἐστέρισεν ib. 12(9).293 (Eretria, iv/iii BC), AP 11.335.4, prob. for ἐστέρησεν ib. 124.2 (Nicarch.); pf. ἐστέρηκα (ἀπ-) Th. 7.6, Plb. 31.19.7, etc. ; — Pass., pres. (apart from ἀποστερέομαι) found in early writers only in forms στέρομαι, στερίσκομαι (στεροῖτο X. Cyr. 7.3.14, στερουμένους An. 1.9.13, στερεῖσθαι E. Supp. 793 (lyr.), perh. ff. ll.); part. στερούμενος Ph. Fr. 29H., J. AJ 2.7.3, Gal. 18(2).19; imper. στερείσθω OGI 483.173 (Pergam., prob. ii BC, but inscribed in ii AD); στερέσθω ib. 176, 179; 3 pl. στερείσθων IG 12(9).207.44 (Eretria, iii BC); fut. στερηθήσομαι D.C. 41.7, etc., v.l. in Isoc. 6.28, cf. 7.34, but in the best codd. στερήσομαι, as in S. El. 1210, Th. 3.2, X. An. 1.4.8, 4.5.28, Mem. 1.1.8; aor. ἐστερήθην (v. infr.); poet. aor.2 part. στερείς E. Alc. 622, Hec. 623, Hel. 95, El. 736 (lyr.); pf. ἐστέρημαι (v. infr.); ἐστέρεσμαι An.Ox. 1.394; plpf. ἐστέρητο Th. 2.65 :
deprive, bereave, rob of anything, c. acc. pers. et gen. rei, οὕνεκά με στερέσαι τῆς ληΐδος ἤθελε Od. 13.262; ἄνδρ’ ἕκαστον αἰῶνος στερεῖ A. Pr. 862, cf. S. Ant. 574, E. Heracl. 807, etc. ; σ. τινὰ τῆς σωτηρίας, ψυχῆς, etc., Th. 7.71, Pl. Lg. 873e, etc. ; ὅσα τροφὴν ἡ γῆ πέφυκεν βούλεσθαι φέρειν, μὴ στερείτω τὸν ζῶνθ’ ἡμῶν ib. 958e; — Pass., to be deprived or robbed of anything, c. gen., στερηθεὶς ὅπλων Pi. N. 8.27; τῶν ὀμμάτων, τῆς ὄψιος στερηθῆναι, Hdt. 6.117, 9.93; φροντίδος στερηθείς A. Ag. 1530 (lyr.); τῆς βασιληΐης ἐστέρημαι Hdt. 3.65, cf. 5.84; τοῖ παιδὸς ἐστερημένος Id. 1.46; γαίας πατρῴας A. Eu. 755; μετοικίας τῆς ἄνω S. Ant. 890; φίλων Id. Fr. 863; τῆς πόλεως Antipho 2.2.9 (as v.l.), X. Mem. 1.1.8; ἀγαθῶν And 3.8, cf. Isoc. 5.133, Pl. Phlb. 66e, etc. ; abs., τὸ ἐστερῆσθαι state of negation or privation, Arist. Cat. 12a35. rarely c. acc. rei, take away, μισθόν AP 9.174.12 (Pall.); — Pass., to have taken from one, πλούτου… κτῆσιν ἐστερημένῃ S. El. 960 (though the acc. may be construed with στένειν)· φασγάνῳ βίον στερείς E. Hel. 95.

(vgl. στερίσκω u. στέρομαι), fut. στερήσω, auch στερέσω, Schaefer Schol. Par. Ap.Rh. 1.850 Jacobs AP 680, 711 ; aor. ἐστέρησα, auch στερέσαι, Od. 13.262 ; pass. στερέομαι, dazu auch fut. στερήσομαι, Thuc. 3.2, Xen. An. 1.4.8, 4.5.28 (s. στέρομαι), perf. ἐστέρημαι, aor. ἐστερήθην, auch ἐστέρην, s. στέρομαι;
berauben, τινά τινος, z.B. οὕνεκά με στερέσαι τῆς ληΐδος ἤθελε πάσης, Od. 13.262 ; pass., στερηθεὶς ὅπλων, Pind. N. 8.27 ; γυνὴ γὰρ ἄνδρ' ἕκαστον αἰῶνος στερεῖ, Aesch. Prom. 864 ; γῆς πατρῴας ἐστερημένον, Eum. 725 ; φροντίδων στερηθείς, Ag. 1312 ; ἦ γὰρ στερήσεις τῆσδε τὸν σαυτοῦ γόνον, Soph. Ant. 570 ; φωτὸς ἐστερημένη, Trach. 276, u. öfter ; διπλῶν τέκνων μ' ἐστέρησε Φοῖβος, Eur. Andr. 1214 ; ἐσθλῆς γυναικὸς στερηθῆναι, Alc. 198, u. öfter ; in Prosa : τῶν ὀμμάτων, τῆς ὄψιος στερηθῆναι, Her. 6.117, 9.93 ; Thuc. 4.20, 64, 73 ; ἐὰν ἄψυχόν τι ψυχῆς ἄνθρωπον στερήσῃ, Plat. Legg. IX.873e ; οἵου ἀνδρὸς ἑταίρου ἐστερημένος εἴην, Phaed. 117d ; φιλοσοφίας ἂν στερηθεῖμεν, Soph. 260a, u. öfter ; τῆς κεφαλῆς στερηθήσεσθαι, Xen. Cyr. 4.2.32, wo Schneider aus mss. στερήσεσθαι aufgenommen hat ; Sp., wie Pol. 24.8.10. – Vgl. das in Prosa gew. ἀποστερέω.

1. to deprive, bereave, rob of anything, with accusative pers. et genitive rei, [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC), variant datesTragica Adespota, etc.:—;Pass. to be deprived, bereaved or robbed of anything, with genitive, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], attic
2. with accusative rei, to take away , [variant datesAnthology Palantina:—;Pass. to have taken from one , βίον στερείς [Euripides (Refs 5th c.BC)] (ML)