'[ᾰ] (seul. prés. impf. et ao. itér.) ;
   I intr.
      1 gémir, se lamenter, d’ord. avec un adv. : στ. ἁδινά, IL. 24, 123, etc. ; βαρύ, OD. 8, 95, 534 ; βαρέα, IL. 8, 334, etc. ; μεγάλα, OD. 4, 516, etc. ; πυκνὰ μάλα, IL. 18, 318 ; 21, 417 ; ESCHL. Pr. 99 ; SOPH. El. 141, 1076, se lamenter ou gémir fortement ;
      2 pousser des gémissements, en parl. de cavales, IL. 16, 393 ;
      3 p. anal. gronder, en parl. d’un torrent, IL. 16, 391 ; bruire, en parl. d’une foule rassemblée, AR. Ach. 548 ;
   II tr. se lamenter sur, déplorer, acc. IL. 19, 132 ; ESCHL. Pr. 99 ;

Moy. (seul. impf. 3 pl. poét. στενάχοντο) :
      1 intr. se lamenter, IL. 23, 1 ;
      2 tr. se lamenter sur, déplorer, acc. OD. 9, 467.

➳ Impf. itér. 3 sg. στενάχεσχ' dev. un esprit rude p. στενάχεσκε, IL. 19, 132.

Étym. στένω.

'

poet. lengthd. form of στένω, only pres. and impf., Ep. στενάχεσκον Il. 19.132, Q.S. 3.549 (aor. is ἐστονάχησα, v. στοναχέω), and mostly in pres. part. : — groan, sigh, wail, freq. in Hom., ἁδινὰ σ. Il. 24.123, al. ; βαρέα σ. 8.334, al. ; βαρὺ σ. Od. 8.95, 534; μεγάλα (as v.l. for βαρέα) 4.516, 23.317; πυκνὰ μάλα σ. Il. 18.318, 21.417; also in Trag. (lyr.), as S. El. 141; πατρός (dub.l.) ib. 1076; metaph of the roar of torrents, Il. 16.391 (Med. of the loud breathing of horses galloping, ib. 393); θὴρ… στενάχων βρέμει A.R. 1.1247; στοᾶς στεναχούσης groaning from being overcrowded, Ar. Ach. 548. Med. in act. sense, Ep. impf. στενάχοντο Il. 19.301, 23.1, al. trans., bewail, lament, τὴν αἰεὶ στενάχεσκε 19.132, cf. Callin. 1.17; so in Trag. (lyr.), τὸ παρόν… πῆμα στενάχω A. Pr. 99 (anap.), cf. E. Ph. 1551 (lyr.), al. ; — Med., τοὺς δὲ στενάχοντο Od. 9.467. Cf. στεναχίζω, στοναχέω.

nur praes. u. impt., denn den aor. ἐστέναξα und die andern tempp. pflegt man zu στενάζω zu rechnen (s. oben).
1) durch Nachahmung des Naturlauts ach ! (ἄχος) verlängerte Nebenform für στένω, stöhnen, seufzen ; Hom. vrbdt ἀδινά, βαρέα, μεγάλα, πυκνὰ μάλα στεν., u. braucht auch das med. in der Bdtg des act., Il. 19.301, 23.1 u. sonst ; auch vom Brausen der Waldbäche und vom Schnauben laufender Rosse, Il. 16.391, 393, ἀεὶ στενάχουσα, Soph. El. 139, vgl. 1065, Eur. Phoen. 1546 ; στοᾶς στεναχούσης, Ar. Ach. 522. von der Menschenmenge, ertönen, wiederhallen, od. wie στένω übh. voll sein.
2) trans., beklagen, τὴν ἀεὶ στενάχεσκε, Il. 19.132 ; auch im med., τοὺς δὲ στενάχοντο γοῶντες, Od. 9.467 ; τὸ παρὸν τό τ' ἐπερχόμενον πῆμα στενάχω, Aesch. Prom. 99.