(impf. ἐστέναζον, f. στενάξω, ao. ἐστέναξα, pf. inus. ; pass. seul. pf. ἐστέναγμαι) :
      1 intr. gémir, abs. ESCHL. Pr. 696, etc. ; SOPH. Ph. 916, etc. ; στ. οἰκτρόν, EUR. Suppl. 104, pousser des gémissements lamentables ; μεγάλα στ. EUR. I.T. 957, pousser de grands gémissements ; avec un acc. παιᾶνα στ. EUR. Tr. 578, chanter le péan en gémissant ; στ. ἐπί τινι, SOPH. El. 1299 ; τινί, EUR. Alc. 199, etc. gémir sur qqn ou sur qqe ch. ;
      2 tr. gémir sur, déplorer, acc. SOPH. Ant. 882, etc. ; EUR. I.T. 550, etc. ; DÉM. 835, 12.

Étym. στένω.

A. Pr. 696, etc. ; fut. -άξω Aeschin. 3.259, Lyc. 973, (ἀνα-) E. IT 656 (lyr.); aor. ἐστέναξα Diph. 33.6, etc. ; — Pass., pf. ἐστέναγμαι Lyc. 412; — prop. Frequentat. of στένω, sigh deeply; generally, sigh, groan, A. l.c., Pers. 1046 (lyr.), Eu. 788 (lyr.), S. Ph. 917; ἐπ’ ἄτῃ Id. El. 1299; σ. κακοῖς E. Alc. 199; οἴκοις in the house, Id. Ph. 1035 (lyr.); freq. with a neut. Adj., οἰκτρόν, δεινὸν σ., Id. Supp. 104, Med. 1184; μέγα σ. Id. IT 957, D. 27.69; τί ἐστέναξας τοῦτο ; why utteredst thou this moan? E. IT 550; c. acc. cogn., παιᾶνα σ. Id. Tr. 578 (lyr.), cf. HF 753 (lyr.); ἀρὰς τέκνοις Id. Ph. 334 (lyr.); πηλίκον τί ποτ’ ἂν στενάξειαν ; D. 23.210. trans., bemoan, bewail, πότμον S. Ant. 882 (lyr.), cf. OC 1672 (lyr.), etc. ; τινα E. Ph. 1640, Ba. 1027.

Nebenform von στένω, stöhnen, seufzen, klagen ; Aesch. Eum. 757, 784 ; Soph. Phil. 905 ; ἐπ' ἄτῃ, El. 1291 ; c. acc., beseufzen, beklagen, πότμον, Soph. Ant. 873, ὥς σε στενάζω, Eur. Phoen. 1634, Herc.Fur. 248 u. oft. – Man rechnet hinzu den aor. ἐστέναξα, der einfacher von στενάχω abzuleiten ist, τί ἐστέναξας τοῦτο ; Eur. I.T. 550, wie adj. verb. στενακτέον, Suppl. 291 ; auch in Prosa, μέγα δ' ἂν οἴομαι στενάξαι τὸν πατέρα ἡμῶν, Dem. 27.69.

στενάζω
[in LXX for אָנַח ni., אָנַק, etc. ;]
to groan ('the word denotes feeling which is internal and unexpressed,' Mayor, Ja., 162): Mrk.7:34, 2Co.5:2 5:4, Heb.13:17, Jas.5:9 (EV, murmur); ἐν ἑαυτοῖς, Rom.8:23 (cf. ἀνα-, συ(ν)-στενάζω).†
SYN.: see: κλαίω (AS)