'(impf. ἔστειχον, f. inus., ao.2 ἔστιχον [ῐ], pf. inus.) :
   I s’avancer en ligne, s’avancer, IL. 16, 258 ;
   II p. ext. aller, marcher, particul. s’éloigner :
      1 abs. PD. N. 1, 98 ; ESCHL. Pr. 81, etc. ; SOPH. Ant. 98, etc. ;
      2 avec le rég. du lieu dans lequel on s’avance : ὁδὸν κάτα, OD. 17, 204, sur la route ; ὁδόν, ESCHL. Ag. 81 ; SOPH. Ant. 808, sur la route ; ἐν ὁδοῖς, PD. N. 1, 37, dans les chemins ; ἀνὰ ἄστυ, OD. 7, 72 ; δι' ἄστεως, ESCHL. Suppl. 496, à travers la ville ;
      3 avec le rég. du lieu vers lequel on s’avance, soit à l’acc. : πόλιν, ESCHL. Suppl. 955 ; δόμους, SOPH. O.C. 643, vers la ville, vers la maison ; abs. SOPH. Tr. 179 ; EUR. Rhes. 992 ; soit à l’acc. précédé d’une prép. πρὸς δόμους, ESCHL. Ag. 1657, vers la demeure ; ἐπὶ τὴν εὐνήν, HDT. 1, 9, vers la couche ; ἐς πόλεμον, IL. 2, 833, aller au combat ; ἐπί τινα, HDT. 9, 11, vers qqn ; fig. avec le dat. : τὴν ἄτην ὁρῶν στείχουσαν ἀστοῖς, SOPH. Ant. 186, voyant le malheur qui fond sur la cité.

➳ Act. prés. sbj. 3 sg. épq. στείχῃσι, OD. 7, 72.

Étym. R. indo-europ. *steig^h-, marcher ; cf. στίχος, all. steigen.

'

Il. 2.287, Alc. 19, A. Th. 467, etc. ; also στίχω, Hdt. 3.14, Hsch. ; subj. στίχῃ Hdt. 1.9 (v.l. στείχῃ); Ep. impf. στεῖχον Il. 9.86, etc. ; aor.1 ἔστειξα (only in compd. περίστειξας Od. 4.277); aor.2 ἔστιχον Il. 16.258, Call. Del. 153, Theoc. 25.223, etc., but never in Trag. ; — Poet. Verb, used by Ep., Lyr., Trag. (also Aeol., Sappho Supp. 16, Alc. 19, and in Aeol. Prose, IG 12(2).6.6 (Mytil., iv BC), Inscr.Perg. 5.25 (Temnos, iii BC); used by Cic. Att. 6.5.2 in a mockheroic phrase, ἐξ ἄστεος ἑπταλόφου στείχων); walk, march, go or come, the direction being given by a Prep. or by the context, of motion to or towards, πρὸς οὐρανόν Od. 11.17; ποτὶ πύργους A. Th. 297 (lyr.); πρὸς δόμους Id. Ag. 1657 (troch.); πρὸς φίλων τάφον E. Or. 97; στεῖχ’ εἰς ἀγορὰν πρὸς τοὺς Ἑρμᾶς Mnesim. 4.2 (anap.); ἐπὶ τὴν εὐνήν Hdt. 1.9; σ. ἀνά, κατὰ ὁδόν, Od. 23.136, 17.204; ἀνὰ ἄστυ 7.72; δι’ ἄστεως A. Supp. 496; εἰς Ἄργος Id. Ch. 675; ἐς ᾍδην κατ’ ἄκρας E. Hipp. 1366 (anap.); θύραζε Od. 9.418; ἔσω A. Ch. 554; δεῦρο S. OC 1151; c. acc. loci, go to, approach, γύας, πόλιν, δόμους, A. Pr. 708, Supp. 955, S. OC 643; abs., Id. Tr. 179, E. Rh. 992 (anap.). of motion from, ἀπ’ Ἄργεος σ. Il. 2.287; ἀπ’ Ὀλύμπου Hes. Th. 690; ἐκ δόμων S. OT 632; οἴκοθεν Pi. N. 9.20; abs., go, depart, στείχωμεν A. Pr. 81, cf. Ch. 98, S. Ant. 98, Fr. 257.
march in line or order (whence στίχος, στίχες, στοῖχος), ἐς πόλεμον σ.
march to war, Il. 2.833; οἱ δ’ ἅμα Πατρόκλῳ ἔστιχον 16.258; σ. ἐπὶ τοὺς ξείνους against them, Hdt. 9.11; ἐν εὐθείαις ὁδοῖς σ. Pi. N. 1.25. c. acc. cogn., ὁδούς A. Ag. 81 (anap.); τὰν νεάταν ὁδόν S. Ant. 808 (lyr.); ἀνὴρ ὁπλίτης κλίμακος προσαμβάσεις στείχει πρὸς πύργον A. Th. 467. metaph, ἀοιδὰ σ. ἀπ’ Αἰγίνας Pi. N. 5.3; ἐπ’ ἐμοὶ ῥιπή A. Pr. 1090 (anap.); ἴουλος ἄρτι διὰ παρηΐδων Id. Th. 534; πρὸς τοὺς φίλους στείχοντα… κακά S. Ant. 10; τὴν ἄτην… στείχουσαν ἀστοῖς ib. 186. (Cf. Skt. stighnoti ΄step up, mount΄, Goth. steigan ΄climb΄.)

aor. ἔστειξα (s. περιστείχω), u. ἔστιχον, eigtl. steigen, von unten nach oben gehen, von der Sonne, ὁπότ' ἂν στείχῃσι πρὸς οὐρανόν, Od. 11.17 ; übh. wandeln, gehen, ἐς πόλεμον, Il. 2.833, in den Krieg ziehen ; οἱ δ' ἅμα Πατρόκλῳ ἔστιχον, 16.258 ; στείχοντες ὁδὸν κάτα, Od. 17.204, u. sonst ; Hes.; οἴκοθεν, Pind. N. 9.20, ἐν εὐθείαις ὁδοῖς, 1.25, oft Tragg.: absol., στείχωμεν, Aesch. Prom. 81, ἔσω, Soph. O.R. 99, u. oft, wo der Zusammenhang bald »herankommen«, bald »weggehen« zu übersetzen nötigt ; – c. acc., ὁδούς, Aesch. Ag. 81 ; κλίμακος προσαμβάσεις στείχει, Spt. 449 ; τὰν νεάταν ὁδὸν στείχουσαν, den letzten, den Todesweg gehend, Soph. Ant. 802 ; u. c. accus. des Ortes, nach dem die Bewegung hingeht, στείχετ' εὐερκῆ πόλιν, Aesch. Suppl. 933 ; δόμους στείχειν ἐμούς, Soph. O.C. 649 ; πάτραν, Eur. Ion 1331, u. sonst ; ποτὶ πύργους, Aesch. Spt. 279 ; πρὸς δόμους, Ag. 1642 ; – auch in Prosa, ἐν τῇ ὁδῷ μέσῃ στείχοντες ἐγίνοντο Her. 3.76, ἐπὶ τοὺς ξένους 9.11, ἐπὶ τὴν εὐνήν 1.9.
Auch übertr., στείχει δ' ἴουλος ἄρτι διὰ παρηΐδων, Aesch. Spt. 516 ; ἤ σε λανθάνει πρὸς τοὺς φίλους στείχοντα τῶν ἐχθρῶν κακά ; Soph. Ant. 10 ; ἀκτῖνα τὴν στείχουσαν ἡλίου, Eur. Rhes. 992 ; τὴν ἄτην ὁρῶν τοῖς ἀστοῖς στείχουσαν ἀντὶ τῆς σωτηρίας, Soph. Ant. 186, vgl. Dem. 19.248.