(seul. prés. et impf.) épq. et ion. rendre étroit, rétrécir, resserrer, ORPH. Arg. 112 ; d’où au pass. :
      1 être ou devenir étroit ; φεύγοντι, OD. 18, 386, pour les fuyards, en parl. des portes d’une ville ; νεκύεσσι, IL. 21, 220, devenir étroit par suite du nombre des morts, être encombré de morts ;
      2 être à l’étroit, se presser, en parl. d’une foule, IL. 14, 34 ; A.RH. 2, 128 ;
      3 p. suite, être plein, se remplir, gén. OD. 9, 219 ; Q. SM. 7, 100 ; dat. THCR. Idyl. 25, 97 ; OPP. H. 4, 397.

➳ À στείνω devrait correspondre en prose att. *στένω, comme à στεινός correspond στενός ; mais στένω ne se rencontre jamais avec la sign. de στείνω (v. στένω). Act. seul. prés. NONN. D. 23, 5, et impf. poét. στείνον, ORPH. l. c. Pass. seul. prés. IL. 21, 220 ; OD. 9, 445 ; 18, 386 ; HÉS. Th. 160 ; et impf. IL. 14, 34 ; OD. 9, 219 ; THCR. Idyl. l. c.

Étym. cf. στεινός, ion. c. στενός.

make strait, straiten, confine, crowd, στείνοντες Nonn. D. 23.5; Ep. impf. στεῖνον Orph. A. 114. used by Hom. and Hes. only in pres. and impf. Pass., to become strait, be narrowed, θύρετρα φεύγοντι στείνοιτο Od. 18.386; of persons, to be straitened for room, στείνοντο δὲ λαοί Il. 14.34; of sheep, A.R. 2.128.
to be or become full, be thronged, γαῖα στεινομένη Hes. Th. 160; c. gen., στείνοντο δὲ σηκοὶ ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων Od. 9.219; νεκρῶν ἐστείνετο γαῖα Q.S. 7.100; c. dat., [ποταμὸς] στεινόμενος νεκύεσσι crowded with…, Il. 21.220; νῆσοι στεινόμεναι Κόλχοισι A.R. 4.335; πώεσι… αὐλὴ σ. Oppian. H. 4.398; στείνοντο… ἀγροὶ μυκηθμῷ were filled with…, Theoc. 25.97. metaph, to be straitened, distressed, ἀρνειὸς λάχνῳ στεινόμενος burdened with its wool, Od. 9.445. (στέν-jω, cf. στενός.)

ion. στένω,
1) eng machen, verengen, στεῖνον ψαμάθους ὁμάδῳ, Orph. Arg. 112, sie verengten den Sand durch die Menge. – Pass. στείνομαι, στένομαι, eng werden, sich verengen, θύρετρα εὐρέα φεύγοντι στείνοιτο, die Pforte verengt sich dem Fliehenden, Od. 18.386 ; eingeengt werden, Il. 14.34.
2) weil das Engwerden bes. durch Anfüllung des Raumes bewirkt wird, voll sein oder werden, sich füllen, στείνοντο δὲ σηκοὶ ἀρνῶν ἠδ' ἐρίφων, Od. 9.219, Hes. Th. 160, auch c. dat., ποταμὸς στεινόμενος νεκύεσσιν, Il. 21.220, wenn man es hier nicht »eingeengt durch Leichen« übersetzen will ; vgl. Ap.Rh. 4.335 ; νεκρῶν δ' ἐστείνετο γαῖα, Qu.Sm. 7.100. – Daher
3) bedrängt belastet sein, beschwert werden, ἀρνειὸς λαχνῷ στεινόμενος καὶ ἐμοί, Od. 9.445.
Vgl. das att. στένω.