ά, όν [ᾰ] stable, càd. :
   I ferme, solide : γαῖα, OPP. C. 2, 412 ; ou subst. ἡ σταθερή (ion.) ANTH. 7, 393 ; 8, 159, la terre ferme, d’où :
      1 fig. en parl. du caractère, JOS. B.J. 3, 1, 3 ;
      2 p. anal. : σταθερὰ μεσημϐρία, PLAT. Phædr. 242 a, le plein milieu du jour (litt. le moment où le jour est dans toute sa force) ; σταθερὸν θέρος, ANTIM. 95 Kinkel, le fort de l’été ;
   II fixe, immobile : σταθερὸν ὕδωρ, APP. Lib. 99, eau stagnante ; σταθερὰ εὐδία, PLUT. Dio. 38, temps au beau fixe, fig. en parl. de la tranquillité d’un État.

• Cp. -ώτερος, APOLLIN. Ps. 36, 38 ; • Sup. -ώτατος, SYN. 207 c ; EUN. p. 74.

Étym. ἵστημι, cf. σταθμός.

ά, Ion. ή, όν, standing fast, firm, fixed, γαῖα, opp. ἄστατος, Opp. C. 2.412; of the sea, calm, still, σ. χεῦμα A. Fr. 276; βύθος D.H. 1.71; σταθερῆς (sc. θαλάσσης) AP 10.17 (Antiphil.), cf. 7.393 (Diocl., dub.sens.), Poll. 1.106; σ. ὕδωρ stagnant, App. Pun. 99; σ. μέλαν, of ink, AP 6.66 (Paul. Sil.). σ. μεσημβρία high noon, when the sun as it were stands still in the meridian, Pl. Phdr. 242a; σ. ἦμαρ mid-day, A.R. 1.450; νυκτὸς τὸ σταθερώτατον Eun. VS p. 485 B. ; θέρος σ.
mid-summer, Antim. 95.
steady, settled, of weather, ἀὴρ εὔδιος καὶ σ. D.H. Dem. 7; εὐδία σ. Plu. Dio 38, cf. M.Ant 12.22; οὐ σ. φῶς οὐδ’ ἠρεμοῦν Plu. 2.934e. metaph, σ. κάλυξ ἥβης Ar. Fr. 467; σ. ἡλικία J. BJ 3.1.3; ἡ ἀρετὴ σ. τι AP 10.74 (Paul. Sil.); σαοφροσύνη IG 3.776; σ. βάδισμα, βλέμμα, Ph. 2.267, 26; ἀνάληψις Id. 1.179 (Sup.); of speech, calm, deliberate, τὸ βραδὺ καὶ σ. D.H. Comp. 23. not used, properly, of persons, Phryn. 189, Thom.Mag. p. 110 R., but v. EM 277.49. Adv. -ρῶς constantly, Cratin. 206; firmly, Procl. Inst. 156. Adv. Comp., σταθερώτερον ὁ νοῦς ἵδρυτο Ph. 1.372.

stehend, feststehend, unbeweglich, fest ; Aesch. frg. 261 bei Plat. Phaedr. 242a, ἢ οὐχ ὁρᾷς ὡς σχεδὸν μεσημβρία ἵσταται ἤδη (vulg. ἡ δὴ) καλουμένη σταθερά, der hohe Mittag, wenn die Sonne im Zenith gleichsam stille steht ; u. dem analog νυκτὸς τὸ σταθερώτατον, die hohe Mitternacht, θέρος σταθερόν, der hohe, heißeste Sommer, Antimach. 76 ; σταθερὸν ἦμαρ, Ap.Rh. 1.450 ; vgl. Ruhnk. Tim. p. 235. – Vom ruhigen Meere, Antiphil. ep. (X.17), wo Jacobs zu vergleichen ; μέλαν σταθερόν, Paul.Sil. 52 (VI.62); vgl. βύθος, Dion.Hal. 1.71 ; ἡ σταθερή sc. γῆ, das feste Land, Diocl. 4 (VII.393); εὐδία, übertr. Ruhe im Staate, Plut. Dion 38. – S. auch σταθηρός.