*στίξ (ἡ) (seul. gén. sg. στιχός, acc. sg. στίχα ; plur. nom. στίχες, acc. στίχας) rang, rangée, particul. rangée de combattants, IL. 16, 173 ; 20, 362 ; HÉS. Sc. 178 ; κατὰ στίχας, IL. 3, 326 ; ἐπὶ στίχας, IL. 18, 602, en rangs, par rangées ; ttef. κατὰ στίχας, à travers les rangs, IL. 16, 820, etc. ; en parl. d’animaux, HÉS. Sc. 170, etc. ; de choses (vers, PD. P. 4, 100 ; livres, ANTH. 7, 56, etc.).

➳ Gén. sg. στιχός, IL. 16, 173 ; 20, 362, etc. ; acc. στίχα, SIM. fr. 136 Bgk.

Étym. στείχω.

*στίξ, ἡ, im nom. ungebräuchlich, s. στίχος, kommt nur vor im gen.) στιχός, im nom. u. acc. plur. στίχες, στίχας, die Reihe, bes. von Kriegern, Schlachtreihe, das Glied in der Schlachtordnung ; στιχὸς εἶμι διαμπερές, die Schlachtordnung, Il. 20.362 ; singul. nur noch 16.173 ; κρατεραὶ στίχες ἀσπιστάων, 4.90 ; oft στίχες ἀνδρῶν, wie Hes. So. 170, gew. vom Fußvolk ; doch auch στίχες ἡρώων τε καὶ ἵππων, Il. 20.326 ; κατὰ στίχας, nach Reihen, reihenweise, 3.326 ; auch ἐπὶ στίχας, 18.602 ; Pind. ποτὶ δυσμενέων ἀνδρῶν στίχας, N. 9.38 ; auch ἀνέμων, die Reihenfolge, Ordnung, P. 4.210, wie ἐπέων ib. 57 ; τάσσοντα πολεμίων στίχας, Eur. Heracl. 676, u. öfter, wie Aesch. Spt. 907 ; στίχες λαῶν, Ar. Equ. 163 ; sp.D., τὰ δ' ἐπὶ στίχας ἤγαγεν αἰών, in Ordnung bringen, Ap.Rh. 4.680. Vgl. das in Prosa üblichere στίχος und στοῖχος. Es ist verwandt mit στείχω.