(impf. ἔστεφον, f. στέψω, ao. ἔστεψα, pf. inus. ; pass. f. στεφθήσομαι, ao. ἐστέφθην, pf. ἔστεμμαι) :
      1 répandre autour : ἀμφί τινι νέφος, IL. 18, 205, une nuée autour de qqn, d’où entourer, ceindre, couvrir : λοιϐαῖσι νέκυν, SOPH. Ant. 427, ou τύμϐον, SOPH. El. 53, ou τάφον, EUR. Or. 1321, répandre des libations sur un mort ou sur une tombe ; θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει, OD. 8, 170, litt. le dieu enveloppe sa forme de la parole, càd. lui donne l’habileté ou la grâce de la parole (qui fait oublier ce que son extérieur a de disgracieux) ;
      2 couronner : τινά ou τί τινι, HÉS. O. 75 ; EUR. Bacch. 341, etc. qqn ou qqe ch. d’une couronne ; τινί, SOPH. Aj. 93 ; PLAT. Rsp. 398 a, etc. couronner de qqe ch. ; au pass. être couronné, ESCHL. Suppl. 344 ; τινι, ESCHL. Eum. 44 ; τινος, NONN. D. 5, 282, de qqe ch. ; particul. entourer ou couronner une coupe de feuillage, ALEX. (Com. fr. 3, 435) ;
      3 façonner en forme de couronne, au pass. ATH. 676 d ;

Moy. (f. στέψομαι, ao. ἐστεψάμην) :
      1 placer autour de sa tête (du gazon, des fleurs, etc.) acc. ANTH. 9, 363 ; ATH. 676 d, etc. ;
      2 p. suite, couronner (la tête) acc. EUR. Bacch. 313 ; abs. se couronner de, dat. A.RH. 1, 1124.

Étym. R. indo-europ. *steg^wh-, couronner.

Od. 8.170, S. Ant. 431, Hyp. Fr. 103; impf. ἔστεφον Il. 18.205, A. Th. 50; στέφον Hes. Op. 75; fut. στέψω S. Aj. 93, E. Tr. 576 (anap.); aor. ἔστεψα Pl. Phd. 58c; — Med., fut. στέψομαι Ath. 15.676d; aor. ἐστεψάμην AP 9.363.3 (Mel.), D.H. Th. 1.6, etc., (ἐπ-) Il. 1.470; — Pass., fut. στεφθήσομαι Gal. Protr. 13; aor. ἐστέφθην E. Hel. 1360 (lyr.); pf. ἔστεμμαι A. Supp. 345, Pl. Phd. 58a, etc. ; Ion. pf. part. ἐστεθμένος Schwyzer 725 (Milet., vi BC), cf. στέθματα. — στεφανόω is more freq., esp. in Prose : — put round, ἀμφὶ δέ οἱ κεφαλῇ νέφος ἔστεφε δῖα θεάων Il. 18.205; ἀλλὰ θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει Od. 8.170; μνημεῖα πρὸς ἅρμ’ Ἀδράστου χερσὶν ἔστεφον hung them round it, A. Th. 50; λάφυρα δαΐων… ἁγνοῖς δόμοις στέψω πρὸ ναῶν ib. 279; — Med., put round one΄s head, ποίην AP 9.363 (Mel.); σκόροδα prob. in Ath. 15.676d; κύκλους ἐλαίης Orph. A. 325; ἰούλους Anacreont. 42.10.
encircle, crown, wreath, τινὰ ἄνθεσι Hes. Op. 75; σε παγχρύσοις λαφύροις S. Aj. 93; κρᾶτα μυρσίνης κλάδοις E. Alc. 759; ἐρίῳ Pl. R. 398a; κάρα κισσῷ E. Ba. 341; σ. τὴν πρύμναν τοῦ πλοίου Pl. Phd. 58c; νεκρόν Lyc. 799; στήλην Call. Epigr. 8, cf. AP 7.657 (Leon.); ὁ στρατηγὸς ἔστεψέν [τινα] εἰς γυμνασίαρχ[ον] Wilcken Chr. 41 ii 8 (iii AD); — Med., στέφου κάρα crown thy head, E. Ba. 313; ἀμφὶ δὲ φύλλοις στεψάμενοι A.R. 1.1124; βάκχοισιν κεφαλὰς περιανθέσιν ἐστέψαντο Nic. Fr. 130; — Pass., to be crowned, A. Supp. 345; τινι with a thing, Id. Eu. 44; τινος Nonn. D. 5.282; with acc. of the games in which the prize is won, στεφθεὶς παγκράτιον CIG 4380m10 (Oenoanda); ἔστεψαι τὰ Ὀλύμπια Luc. Merc. Cond. 13; ποσσάκις ἐστέφθης δρόμον ; IG 14.1603 (Rome); στεφθεὶς στάδιν (= στάδιον) ib. 1108 (ibid.); of a magistracy, στεφέσθω Ἀχιλλεὺς κοσμητείαν PRyl. 77.34 (ii AD); — Med., Ἴσθμια καλλικόμοις στεψάμενον πίτυσιν Orph. Fr. 290; στεψάμενοι σταδίοις APl. 5.371.
wreathe a bowl or cup with leaves, Alex. 119.6, cf. Ar. Fr. 380; γυλλὸς ἐστεμμένος SIG 57.26 (Milet., v BC); γυλλοὶ ἐστεθμένοι Schwyzer l.c. crown or honour with libations, χοαῖσι τρισπόνδοισι τὸν νέκυν σ. S. Ant. 431; τύμβον λοιβαῖσι… στέψαντες Id. El. 53; ὅπως… αὐτὸν ἀφνεωτέραις χερσὶ στέφωμεν ib. 458, cf. E. Or. 1322. Pass., στέφανον τὸν ἐκ τῆς βύβλου στεφόμενον twined of papyrus, Ath. 15.676d codd. ; — Act., στέφουσα, title of a statue by Praxiteles, v.l. for στεφανοῦσα in Plin. HN 34.70. (τὸ στέφειν πλήρωσίν τινα σημαίνει Arist. Fr. 101 (arguing from Hom.); cf. ἐπιστέφω, ἐπιστεφής ; the orig. sense and etym. are doubtful.)

rings od. dicht umgeben (vgl. Buttmann Lexil. I p. 96), umhüllen, umschließen ; ἀμφὶ δέ οἱ κεφαλῇ νέφος ἔστεφε, rings um das Haupt hüllte sie ihm eine dichte Wolke, Il. 18.205 ; übertr., θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει, ein Gott umhüllt die unansehnliche Gestalt mit Redegabe, so daß jene vor dieser verschwindet, Od. 8.170 ; λοιβαῖσι τρισπόνδοισι τὸν νέκυν στέφει, sie über ihn ausgießen, Soph. Ant. 427 ; τύμβον λοιβαῖσι καὶ καροτόμοις χλιδαῖς στέψαντες, El. 53 ; vgl. Aesch. Ch. 93, τοῖσι πέμπουσιν τάδε στέφη ; u. Eur. Or. 1321, τὸν τάφον στέψασα καὶ σπείσασα νερτέροις χοάς ; überall der ursprüngliche Begriff des Umgebens festzuhalten. – Gew. kränzen, bekränzen ; vielleicht ist so schon Hes. O. 75 zu nehmen, ἀμφὶ δὲ τήν γε Ὧραι καλλίκομοι στέφον ἄνθεσιν εἰαρινοῖσι, welche Stelle übrigens mit ihrer Umgebung für unecht gehalten wird ; αἰδοῦ σὺ πρύμναν πόλεος ὧδ' ἐστεμμένην, Aesch. Suppl. 340 ; Eum. 44 ; u. übh. ehren, ὅπως αὐτὸν ἀφνεωτέραις χερσὶ στέφωμεν ἢ τὰ νῦν δωρούμεθα, Soph. El. 450 ; καί σε παγχρύσοις ἐγὼ στέψω λαφύροις, Aj. 93 ; Eur. στέφει κρᾶτα μυρσίνης κλάδοις, Alc. 762 ; σὲ ἐπὶ κάρα στέψουσι καλλικόμαν πλόκαμον, I.A. 1080 ; ἐπειδὰν ὁ ἱερεὺς τοῦ Ἀπόλλωνος στέψῃ τὴν πρύμναν τοῦ πλοίου, Plat. Phaed. 58c ; ἐρίῳ στέψαντες, Rep. III.398a, s. oben ; Luc. vrbdt στέφεσθαι τὰ Ὀλύμπια, merced. cond. 13.