ος, ον [ᾰῐ]
A act. propre à arrêter, gén. HPC. 638, 18 ;
B pass. :
   I fixe, d’où :
      1 sédentaire, p. opp. à κινητικός, PLUT. M. 945 f, etc. ; τὸ στάσιμον μέλος, ARSTT. Poet. 12, 8 ; ou subst. τὸ στ. ATH. 592 b, etc. morceau que le chœur chantait sans changer de place ; στάσιμον ὕδωρ, HPC. Aër. 283 ; XÉN. Œc. 20, 11, eau stagnante ; p. opp. à ῥυτός, ARSTT. Meteor. 2, 1, 5 ;
      2 massif, pesant, p. opp. à ὑγρός et ῥοώδης, HPC. 638, 36, etc. ; τὸ στάσιμον τῆς ἵππου, POL. 3, 65, 6, la grosse cavalerie ;
      3 ferme, résistant, POL. 15, 16, 4, etc. ; τὸ στάσιμον, POL. 6, 58, 13, la fermeté, la constance ;
      4 constant, immuable, régulier : στάσιμος κίνησις, PLAT. Soph. 256 b, mouvement toujours le même ; στάσιμον ἀργύριον, SOL. (LYS. 117, 39) argent qui rapporte un revenu fixe ;
      5 grave, sérieux : στάσιμος λέξις, ARSTT. Nic. 4, 3, 34, langage grave, mesuré ;
   II qui concerne l’action de peser : τὰ στάσιμα, CÉPHISOD. (Com. fr. 2, 886) les poids ; fig. POL. 8, 21, 1.

• Cp. -ώτερος, POL. 21, 5, 5 ; HPC. Aër. 290 ; ARSTT. Pol. 8, 7, 12 ; Poet. 24, 9. • Sup. -ώτατος, POL. 15, 16, 4.

Étym. ἵστημι.

ον, (< στάσις); Act., checking, stopping, τὰ σ. τοῦ αἵματος styptics, Hp. Mul. 2.110; of foods, = στατικός 1, Id. Vict. 2.54, 55. Pass., brought to a stand, standing, stationary; of water, stagnant, Id. Aër. 7, X. Oec. 20.11, Aen.Tact. 8.4, etc. ; στασιμώτατος ποταμῶν Id. Aër. 15; σ. αἷμα Id. Acut. (Sp. 9; σ. ὕδατα, opp. ῥυτά, Arist. Mete. 353b19.
stable, steadfast, opp. ὑγρός and ῥοώδης, Hp. Mul. 2.111, cf. Nat. Mul. 1, Diog. Apoll. 5 (Comp.); τὸ ψυχρὸν ἔοικε σ. εἶναι, opp. κινητικόν, Plu. 2.945f; σ. κίνησις Pl. Sph. 256b, cf. Tht. 180b, Arist. GA 717a30 (Comp.); πνεῦμα Thphr. CP 5.12.11; βίος BCH 51.148 (Salamis Cypr.); σ. ἄστρα fixed, Poll. 4.156; σ. ὄργανα defined in Orib. 49.2.6. Adv. -μως Hp. Acut. 29; Comp. -ωτέρως Pl. Ti. 55e. of men, steadfast, steady, φύσεις κόσμιοι καὶ σ. Id. R. 539d; τὰ σ. γένη ἐξίσταται εἰς νωθρότητα Arist. Rh. 1390b30; φρόνιμος καὶ σ. ἄνθρωπος Plb. 27.15.10; στασιμώτερος, opp. τολμηρότερος, Id. 21.7.5; τὸ σ.
steadiness, Id. 6.58.13; τὸ σ. τῆς ἵππου the heavy cavalry, Id. 3.65.6; οἱ στασιμώτατοι τῶν ἀνδρῶν Id. 15.16.4. of music, ἡ Δωριστὶ στασιμωτάτη καὶ μάλιστα ἦθος ἔχουσα ἀνδρεῖον Arist. Pol. 1342b13, cf. 1340b9, Pr. 922b15; μέτρον στασιμώτατον, of heroic verse, Id. Po. 1459b34; λέξις σ. Id. EN 1125a14; — but, στάσιμον, τό, in Tragedy, choral song, distd. by Aristotle fr. πάροδος and defined as μέλος χοροῦ τὸ ἄνευ ἀναπαίστου καὶ τροχαίου, Po. 1452b23, cf. S.E. M. 6.17, Poll. 4.53, Ath. 13.592b; expld. as sung by the chorus when stationary, σ. μέλος ὃ ᾄδουσιν ἱστάμενοι οἱ χορευταί Sch. Ar. Ra. 1314, cf. Arg. A. Pers., Sch. Ar. V. 270, Sch. S. Tr. 216, EM 690.49, 725.2; cf. στάδην. ἀργύριον σ. money out at interest, Lex Solonis ap. Lys. 10.18. (στάσις A. II) weighed, weighable; τὰ σ., = σταθμία, Cephisod. 13; θεωρῶν… τὸν ἄνδρα… ἕλκοντα τὸ τῆς πράξεως σ. Plb. 8.19.2.

ον, selten 3 Endgn,
1) zum Stehen bringend, αἵματος, blutstillend, Hippocr.
2) zum Stehen gebracht, festgestellt, feststehend, unbeweglich ; Plat. Theaet. 180b ; στάσιμον αὐτὴν τὴν κίνησιν προσαγορεύειν, Soph. 256b ; στασιμώτερον ἐκείνου, Tim. 58e ; auch • adv., στασιμωτέρως βέβηκε, 55e ; ὕδωρ, stehendes Wasser, Xen. Oec. 20.11 ; καὶ ἀβλαβής, Pol. 11.29.10, vom Meere ; τὸ στάσιμον τῆς ἵππου, die feste, schwere Reiterei, im Ggstz der leichten numidischen, 3.65.6. Dah. von Menschen, standhaft, fest, καὶ φρόνιμος ἄνθρωπος, Pol. 27.13.10 ; βαθύτερος τῇ φύσει καὶ στασιμώτερος μᾶλλον ἢ τολμηρότερος, 21.5.5 ; οἱ μαχιμώτατοι καὶ στασιμώτατοι τῶν ἀνδρῶν, die am besten Stand halten, 15.16.4 ; τὸ στάσιμον, Standhaftigkeit, Festigkeit, 6.58.13 u. öfter ; – ἁρμονία, ruhig, Arist. Probl. 19.49, die Tonweise, die sonst ὑποδωριστί hieß ; – ἀργύριον, ausstehendes, auf Zinsen stehendes Geld, in Solons Gesetzen bei Lys. 10.18 : τὸ ἀργύριον στάσιμον εἶναι ἐφ' ὅσον ἂν βούληται ὁ δανείζων, wo Lys. erkl. οὐ ζυγῷ ἱστάναι, ἀλλὰ τόκον πράττεσθαι ; – τὸ στάσιμον, mit und ohne μέλος, in der Tragödie ein Chorgesang, entweder, weil er im ununterbrochenen Zusammenhange ohne Unterbrechung durch andere nicht zum Chorgesange gehörige Verse fortlief, also von der Stätigkeit seiner rhythmischen Natur benannt, Hermann Arist. poet. 12.8, elem. metr. p. 724 ff, od. im Ggstz zur πάροδος, weil er vom Chor gesungen wurde, nachdem dieser seinen Stand in der Orchestra eingenommen hatte, vgl. epit. metr. p. 266 ; eben so steht στάσις μελῶν Ar. Ran. 1314 ; ἔν τινι στασίμῳ Ath. XIII.592.
3) gewogen, wägbar, Sp.