(f. ίσω, att. ιῶ [ᾰ]) :
   I intr. :
      1 être rare, PD. N. 6, 54 ; AR. Vesp. 252 ; DS. 2, 54, etc. ; SEXT. P. 1, 143 ;
      2 manquer de, avoir peu de, gén. de pers. : φίλων, ESCHL. Ch. 717, manquer d’amis ; ou de chose : χρημάτων, HDT. 1, 187 ; ou abs. AR. Nub. 1285, manquer de ressources, d’argent ; cf. TH. H.P. 5, 7, 1, etc. ; avec un suj. de chose, être insuffisant en, manquer de, TH. H.P. 5, 7, 1 ;
   II tr.
      1 priver de, d’où au pass. être privé de, manquer de, gén. ESCHL. Pers. 1024 ; EUR. Or. 1055 ; XÉN. Hell. 7, 2, 16 ;
      2 rendre rare, PHIL. PARADOX. VII mir. 4 ; d’où au pass. être rare, SPT. Job 14, 11.

Étym. σπανός.

of things, to be rare, scarce, [καλὰ ἔργα] Βασσίδαισιν οὐ σ. Pi. N. 6.31; τοὐλαίου σπανίζοντος Ar. V. 252; τὰ παρ’ ἀμφοτέροις σπανίζοντα D.S. 2.54, etc. ; of books, Gal. 17(1).605. of persons, lack, be in want of, c. gen., ὑδάτων Hdt. 2.108; χρημάτων, βίου, Id. 1.187, 196; οὐ σπανίζοντες φίλων A. Ch. 717; πέπλων, πομπῆς, βωμοῦ, etc., E. Med. 960, IA 352 (troch.), Hel. 800, etc. ; νεῶν μακρῶν Th. 1.41; τροφῆς Id. 4.6, etc. ; of a country, σ. πεύκης Thphr. HP 5.7.1; rarely c. dat., σίτῳ Dicaearch. 1.23 cod., cf. 111 fin. trans., exhaust, use up, τὰ μέταλλα Ph.Byz. Mir. 4.1; spend, PFlor. 99.7 (i/ii AD), Sammelb. 4317.7 (iii AD); — Pass., ἐσπανίσθη πᾶν ὕδωρ LXX Jb. 14.11. Pass., = Act. (signf. I. 2), to be in want of, ἐσπανίσμεθ’ ἀρωγῶν A. Pers. 1024 (lyr.); ὁρᾷς… φίλων ὡς ἐσπανίσμεθα E. Or. 1055; πάντων σπανιζόμενοι X. HG 7.2.16; abs., to be in want, μὴ σπανιζοίμεσθα E. Med. 560; rarely c. dat., οἴνῳ σπανίζονται Str. 3.3.7.

1) selten sein ; ἅ τ' οὐ σπανίζει αὐτοῖς, Pind. N. 6.32 ; τοὐλαίου σπανίζοντος, Ar. Vesp. 252 ; einzeln bei Sp., wie S.Emp. pyrrh. 1.143.
2) wenig haben, Mangel leiden, entbehren ; c. gen., οὐ σπανίζοντες φίλων, Aesch. Ch. 706 ; οὐ βίου σπανίζομεν, Eur. Rhes. 170 ; πέπλων, Med. 690, u. öfter ; ἀργυρίου, Ar. Nub. 1267 ; τροφῆς, Thuc. 4.6 ; Xen. Cyr. 3.2.18 u. öfter ; ὁ σπανίσας τινός, im Ggstz von ὁ ἔχων ἀεί, Hier. 1.25 ; τῶν ἀναγκαίων, Din. 2.8 ; φίλων, im Ggstz von εὐπορεῖν, Pol. 36.3.4.
3) berauben, pass.; ἐσπανίσμεθ' ἀρωγὼν, Aesch. Pers. 983 ; ὁρᾷς, φίλων ὡς ἐσπανίσμεθα, Eur. Or. 1055 ; σπανιζόμενοι πάντων, Xen. Hell. 7.2.16 ; – selten machen, Philo.

1. of things, to be rare, scarce, scanty , [Pindar (Refs 5th c.BC), Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]
2. of persons, to lack or be in want of , τινός [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)], etc.;—;so in Pass., ἐσπανίσμεθ᾽ ἀρωγῶν [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]: absolute to be in want , [Euripides (Refs 5th c.BC)] (ML)