σπάω-ῶ (f. άσω [ᾰ], ao. ἔσπασα [ᾰ], pf. ἔσπακα [ᾰ], pass. ao. ἐσπάσθην, pf. ἔσπασμαι) : tirer, particul. :
      1 tirer hors, retirer, attirer, extraire : ἔγχος, IL. 11, 458 ; ξίφος, SOPH. O.R. 1148, tirer une javeline, une épée ; ἐσπασμένοις τοῖς ξίφεσι, DS. 4, 52, avec les épées tirées ; fig. σπ. ῥίζαν τινός, LYC. 623, tirer son origine de qqn, descendre de qqn ; τὴν κλῆσιν ἀπό τινος, SEXT. M. 1, 46, tirer son nom de qqn ou de qqe ch. ;
      2 attirer, tirer à soi : proverb. ἡ μήρινθος οὐδὲν ἔσπασεν, AR. Th. 928, cette ligne n’attira pas ; οὐκ ἔσπασε ταύτῃ γε, AR. Vesp. 175, cela ne prit pas, ne réussit pas ; particul. en parl. de liquides, humer, boire à longs traits, EUR. Cycl. 571 ; ARSTT. H.A. 8, 6 ; EL. N.A. 6, 51 ; avec l’acc. EUR. Cycl. 417, 573, etc. ; p. opp. à λάπτειν, PLUT. M. 699 d ; σπ. πνεῦμα, ARSTT. Respir. 5 ; ἀέρα, ARÉT. 40, 34, humer l’air ; avec le gén. ἀκράτου, ATH. 613 a, humer du vin pur ; en parl. de mets, dévorer, engloutir, avaler, acc. ESCHL. Ch. 533 ; LYC. 476 ; DIPH. (ATH. 132 d) ; avec le gén. ARSTT. H.A. 9, 6 ; p. anal. σπ. ὕπνον, PHILSTR. V. soph. p. 591 ; ὕπνου, HLD. 4, 1, p. 173Cor. humer le sommeil, jouir du sommeil ; σπ. φαντάσματα ὀνείρων, JOS. B.J. 3, 8, 3, avoir des visions pendant des songes ; fig. au sens mor. attirer, diriger, conduire, séduire, en parl. des passions, PLAT. Leg. 644 c ; de la parole qui persuade, SOPH. El. 567 ;
      3 tirailler : ἵππον, XÉN. Eq. 7, 1, ἵππου στόμα, XÉN. Eq. 9, 5, un cheval, la bouche d’un cheval ; κόμην, SOPH. O.R. 1243, arracher la chevelure ; avec un adv. de lieu : ἐσπᾶτο πέδονδε καὶ μετάρσιος, SOPH. Tr. 786, il se roulait à terre, puis se relevait ; avec une prép. : σπ. ἀπό et le gén. EUR. Hec. 89 ; ἐκ et le gén. EUR. Hec. 407 ; παρά et le gén. PLAT. Leg. 666 e, tirer violemment de, arracher de, etc. ;
      4 p. suite, déchirer, lacérer, déchiqueter, en parl. de bêtes féroces, SOPH. Ant. 258, 1003 ; EUR. I.A. 777 ;
      5 arracher de force, acc. HPC. 453, 13, etc. ;
      6 disloquer, arracher en tiraillant : τὸ σκέλος, PLUT. Arat. 33, la jambe ; au pass. se luxer (la jambe, le pied, etc.) HDT. 6, 134 ; EUR. Cycl. 639 ;
      7 occasionner des mouvements nerveux ou des attaques nerveuses, d’où au pass. souffrir d’attaques nerveuses, ARSTT. H.A. 6, 22 ; TH. H.P. 4, 4, 13 ; DIOSC. 3, 19, etc. ;
      8 fig. tirailler ; au pass. être tourmenté par des soucis, ARR. Epict. 1, 1, 16 ;

Moy. (f. σπάσομαι [ᾰ], ao. ἐσπασάμην [ᾰᾰ], pf. ἔσπασμαι) tirer à soi, particul. :
      1 tirer à soi hors de, acc. OD. 10, 166, etc. ; φάσγανον, OD. 22, 74, tirer son épée ; τὰ ξίφη, XÉN. An. 7, 4, 16, etc. tirer les épées ; ἄορ παρὰ μηροῦ, IL. 16, 473 ; OD. 10, 439, etc. tirer son épée du fourreau le long de la cuisse ; ἔγχος ἐκ σύριγγος, IL. 19, 387, tirer sa javeline de son étui, etc. ;
      2 aspirer, humer, acc. APD. 1, 9, 27, etc. ; fig. ὕπνον, HLD. 2, 16, humer le sommeil ; d’où absorber, avaler, acc. LYC. 607.

➳ Act. ao. inf. ion. σπῆσαι, ARÉT. 46 dout. Moy. ao. poét. ἐσπασσάμην, IL. 11, 240, etc. ; OD. 11, 231 ; pf. au sens moy. ἔσπασμαι, XÉN. An. 7, 4, 16 ; Cyr. 7, 5, 29.

Étym. R. indo-europ. *(s)peh₂-, tirer.

S. Ant. 1003, Ar. Pax 498, etc. ; fut. σπάσω [α] Lyc. 484, (δια-) Hdt. 7.236, (ἐπι-) S. Aj. 769; aor. ἔσπασα Il. 13.178 (tm.), Ep. σπάσα 5.859 (tm.), etc. ; pf. ἔσπακα Arist. Pr. 930a21, (ἀν-) Hp. Superf. 22, Ar. Ach. 1069; — Med., fut. σπάσομαι Hp. Vict. 2.38, etc. ; aor. ἐσπασάμην Il. 19.387, Hdt. 3.29, Philostr. VA 7.42, Ep. σπασάμην Od. 10.166, Ep. also σπάσσασθε, σπασσάμενος (v. infr.); — Pass., fut. σπασθήσομαι Gal. 16.760, (δια-) X. An. 4.8.10; aor. ἐσπάσθην Il. 11.458, etc. ; pf. ἔσπασμαι Hp. Morb. 1.20, (δι-) Th. 6.98, etc. ; also in med. sense, X. An. 7.4.16, Cyr. 7.5.29. Mostly poet. (ἕλκω being preferred in Prose) : — draw, hence, of a sword, draw, mostly in Med., φάσγανά τε σπάσσασθε Od. 22.74; σπασσάμενος… ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ Il. 16.473; ἐκ δ’ ἄρα σύριγγος… ἐσπάσατ’ ἔγχος 19.387; σπασαμένων τὰς μαχαίρας PTeb. 48.19 (ii BC), cf. 138 (ii BC); in Act., ξίφος σπάσαντα E. Or. 1194; φάσγανον σπάσας χερί Id. IT 322; — Pass., ἐσπασμένοι τὰ ξίφη having their swords drawn, X. An. 7.4.16; ἐσπασμένον ὃν εἶχεν ἀκινάκην Id. Cyr. 7.5.29; ἐσπασμένοις τοῖς ξίφεσι D.S. 4.52. of other things, ἐκ χειρὸς χεῖρα σπάσατο Od. 2.321; σπασάμην ῥῶπάς τε λύγους τε 10.166; ὡς ἕκαστος ἔσπασεν τύχης πάλον drew the lot (out of the helmet), A. Ag. 333; — Pass., σπασθέντος (sc. ἔγχεος ἔξω χροός) Il. 11.458. abs., σπᾶτ’ ἀνδρείως pull, hoist away, like men, Ar. Pax 498. of violent actions, pluck off or out, κόμην S. OT 1243; λάχνην Id. Tr. 690; cf. σπαστέος.
tear, rend, esp. of ravenous animals, S. Ant. 258, 1003; λαιμοτόμους κεφαλάς dub.l. in E. IA 776 (lyr.); σ. τοῖς ὄνυξιν [τοὺς νεοττούς], of the eagle, Arist. HA 619b31; — Pass., φλέβιον, σάρκα σπασθῆναι, Hp. Morb. 1.17.
wrench, sprain, τὸ σκέλος ἔσπασε Plu. Arat. 33; — Pass., τὸν μηρὸν σπασθῆναι Hdt. 6.134; τοὺς πόδας E. Cyc. 639.
snatch, tear or drag away, πῶλον παρὰ συννόμων Pl. Lg. 666e; ὑπὸ πτερῶν E. Andr. 441; — Pass., ἔλαφον ἀπ’ ἐμῶν γονάτων σπασθεῖσαν Id. Hec. 92 (lyr.); ἐκ βραχίονος σπασθείς ib. 408. metaph, carry away, draw aside, ἀλλά σ’ ἔσπασεν πειθώ S. El. 561; τὰ πάθη οἷον νεῦρα σ. ἡμᾶς Pl. Lg. 644e. Medic., cause convulsion or spasm, v.l. in Hp. Art. 67; — Pass., to be convulsed, σπασθεὶς ἀποθνῄσκει Id. Aph. 5.5, Thphr. HP 4.44.13, etc. ; ἐσπᾶτο γὰρ πέδονδε καὶ μετάρσιος, of Heracles in his agony, S. Tr. 786, cf. σπάσμα, σπασμός ; metaph, to be harassed, anxious, Arr. Epict. 1.1.16.
draw in, suck in, θρόμβον αἵματος A. Ch. 533; ἔσπασεν ἄμυστιν ἑλκύσας E. Cyc. 417; συνεκθανεῖν σπῶντα χρὴ τῷ πώματι ib. 571; μεστὴν ἀκράτου Θηρίκλειον ἔσπασεν Alex. 5, cf. 285; opp. λάπτω, κάπτω, Plu. 2.699d, cf. σπάσις 11; σ. τὸν μαστόν suck it, Arist. HA 587a33; σ. ἀμυστί Ael. NA 6.51; and in Med., ταυρείου σπασάμενος αἵματος Apollod. 1.9.27; — Pass., of the female, to be sucked, Arist. HA 576b11 (τὸ ἄγαν σπᾶσθαι prob. l.); cf. ἕλκω A. 11.4. σ. τὸ πνεῦμα draw breath, Id. Resp. 473a2; τὸν ἀέρα τὸν κοινόν Men. 531.7; absorb, ἕκαστον τῶν τοῦ σώματος τὸ αὑτῷ οἰκεῖον ἐσπακέναι Arist. Pr. 930a21. metaph, derive, τροφήν, of winds, Hp. Vict. 2.38; πειθώ τε καὶ εἵμερον ἔσπασε ἐκ… drew, derived…, IG 14.889 (Sinuessa); σ. ἔρωτα enjoy it, Oppian. H. 4.270; ὀλίγον ὕπνου σ.
snatch a little sleep, Hld. 5.1; — Med., Id. 2.16.
draw tight, pull the reins, χαλινῷ τὸ στόμα τοῦ ἵππου X. Eq. 9.7.1, cf. 9.5; but τὸν χαλινὸν ἐκ τῶν ὀδόντων ἵππου Pl. Phdr. 254e. of angling, ἡ μήρινθος οὐδὲν ἔσπασεν Ar. Th. 928; hence prov., οὐκ ἔσπασεν ταύτῃ γε ΄he took nothing by his motion΄, Id. V. 175.
derive, ἐπωνυμίαν παρά τινων Philostr. VS 2.10.6, cf. Ael. NA 14.15 (Med.); ἀρχὴν λυρικῆς καὶ πέρας σ. AP 9.184 (s.v.l.); ῥίζαν σ. τινός derive one΄s origin from…, Lyc. 623; σ. τὴν κλῆσιν ἀπό τινος S.E. M. 1.46; ἔννοιαν θεοῦ ἐκ τῶν κατὰ τοὺς ὕπνους φαντασιῶν Epicur. Fr. 353.

fut. σπάσω, aor. ἔσπασα, σπάσαι, perf. ἔσπακα, ἔσπασμαι,
1) ziehen, herausziehen ; Hom., im aor. med., für sich, zu sich, ἐκ χειρὸς χεῖρα σπάσατο, aus der Hand zog er seine Hand, Od. 2.321 ; σπασάμην ῥῶπάς τε λύγους τε, 10.166 ; bes. das Schwert, φάσγανά τε σπάσσασθε 22.74, σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ 10.439, u. öfter ; ἐκ δ' ἄρα σύριγγος πασπασθέντος, sc. ἔγχεος ἐξ ὠτειλῆς, Il. 11.458 ; Pind. σπασσάμενος ἄροτρον, P. 4.234 ; ὡς ἕκαστος ἔσπασεν τύχης πάλον, wie Jeder sein Los gezogen, Aesch. Ag. 324 ; κόμην σπῶσα, das Haar raufend, Soph. O.R. 1243 ; von wilden Tieren, zerren, zerfleischen, Ant. 258 ; von Raubvögeln, σπῶντας ἐν χηλαῖσιν ἀλλήλους φοναῖς ἔγνων, Ant. 990, wo der Schol. erkl. σπαράττοντες ἀλλήλους φοινικοῖς ὄνυξι ; ξίφος σπάσαντα, Eur. Or. 1194, u. öfter ; Xen. vrbdt ἐσπασμένος ἀκινάκην, mit gezücktem Schwerte, Cyr. 7.5.29, u. öfter so im med., u. Sp.; – τὸ σκέλος ἔσπασε φεύγων, er verrenkte sich das Bein, Plut. Arat. 33, wie bei Her. τὸν μηρὸν σπασθῆναι, 6.134 ; vgl. Eur. Cycl. 693.
Bei den Medic. = Zuckungen, Krämpfe verursachen.
2) einziehen, saugen, schlürsen, einen Zug tun (wie bei uns zechen von ziehen); ὥστ' ἐν γάλακτι θρόμβον αἵματος σπάσαι, Aesch. Ch. 526 ; συνεκθανεῖν σπῶντα χρὴ τῷ πώματι, Eur. Cycl. 568 ; ἔσπασεν ἄμυστιν ἑλκύσας, 416 ; ἀμυστὶ σπῶσι, Ael. H.A. 6.51 ; von λάπτειν verschieden, Plut. Symp. 7.1.3 ; – auch übertr., μικρὸν ἐσπάσαντο ὕπνου u. ὀλίγον ὕπνον σπάσωμεν, Heliod. 2.16, 4.1, Schlaf genießen ; ἐπὶ θαλλοῖσιν ἔρωτα ἔσπασεν, Opp. Hal. 1.269 ; überh. irgendwo entnehmen, sich aneignen, τὴν ἐπωνυμίαν παρ' αὐτοῦ ἔσπασεν, er nahm den Beinamen von ihm an, Philostr., u. öfter. – Sprichwörtlich wie bei uns οὐκ ἔσπασε ταύτῃ γε, auf diese Weise zog es nicht, half oder wirkte es nicht, Ar. Vesp. 175, vgl. Th. 928.

σπάω
[in LXX chiefly for שָׁלַף, ;]
in cl. poët. for ἕλκω; mostly used in mid. (cf. M, Pr., 157),
to draw: μάχαιραν, Mrk.14:47, Act.16:27,†
(AS)