ατος (τὸ) [πᾰ]
      1 déchirure, lambeau au plur. SOPH. Ant. 1081 ; ARSTT. G.A. 3, 11, 11 ; PLUT. Mar. 23 ; σπ. λόγων, PLUT. M. 463 a, fragments de discours ; σπ. γραμμάτων, PLUT. M. 1011 d, abréviations ;
      2 action de déchirer, au plur. EUR. Bacch. 739 ; au sg. EUR. Andr. 826.

Étym. σπαράσσω.

ατος, τό, piece torn off, shred, fragment, ὅσων σπαράγματα all whose mangled corpses, S. Ant. 1081; σπάραγμα κόμας E. Andr. 826 (lyr.); γίνεται τὰ μὲν ἀπὸ σπέρματος τὰ δ’ ἀπὸ σπαραγμάτων others from slips, Arist. GA 761b28; pl., σ. κρημνῶν jagged fragments, Plu. Mar. 23; σ. στεφάνων fragments of…, Id. 2.463a, etc. ; γραμμάτων σπαράγμασι… οἱ σπεύδοντες γράφουσι ib. 1011d.
tearing, rending, δαμάλας διεφόρουν σπαράγμασιν E. Ba. 739. collect. in sg., = λατύπη, SIG 996.31 (Smyrna, prob. i AD).

τό, ein abgerissenes oder abgebrochenes Stuck, wie es die Hunde abreißen ; Soph. Ant. 1068 ; κόμας, Eur. Andr. 827 ; δαμάλας διεφόρουν σπαράγμασιν, Bacch. 738 ; auch in sp. Prosa, κρημνῶν Plut. Mar. 23, κολοσσοῦ Philostr. vit.soph. 2.10.1.