σοϐέω-ῶ (f. ήσω, ao. ἐσόϐησα, pf. σεσόϐηκα) :
   I tr.
      1 pousser vivement, chasser devant soi (un troupeau, une foule, etc.) acc. AR. Vesp. 211 ; MÉN. (ATH. 373 c) ; LUC. Cat. 3 ; abs. AR. Av. 34 ; en parl. de choses : τὴν κόνιν, XÉN. Eq. 5, 5, soulever des tourbillons de poussière ;
      2 mouvoir vivement : πόδα ἐν κύκλῳ, AR. Vesp. 1523, mouvoir son pied en cercle, càd. s’avancer tout autour en dansant ; τὸν κύλικα, PHILSTR. p. 597, faire circuler vivement la coupe ; au pass. σεσοϐημένος οἴστρῳ, ANTH. 6, 219, agité furieusement par la piqûre de l’aiguillon ; fig. σεσοϐημένος πρὸς δόξαν, PLUT. Pomp. 29, agité d’un désir passionné pour la gloire ;
   II intr. s’avancer d’un pas rapide et fier, s’avancer fièrement, DÉM. 565 fin ; PLUT. M. 278 a, Sol. 27 ; LUC. D. deor. 24, 2.

Étym. causatif ou itératif-intensif de la R. de σέϐω.

scare away birds, ἡμεῖς δὲ…, οὐ σοβοῦντος οὐδενὸς ἀνεπτόμεσθ’ Ar. Av. 34; ἐπειδὴ τουτονὶ σεσοβήκαμεν (just above he had been called στροῦθος) Id. V. 211; σ. τὰς ἀλεκτρυόνας Pl.Com. 20; οὐ σοβήσετ’ ἔξω τὰς ὄρνιθας ἀφ’ ἡμῶν ; Men. 167; τέττιγας Arist. HA 556b14; μυίας Thphr. Char. 25.5; drive along, ὥσπερ αἰπόλιον… αὐτοὺς τῇ ῥάβδῳ σ. Luc. Cat. 3; ἔχοντες ξύλα σοβοῦσι τὴν ὕλην they scare the wood (i.e.
beat it so as to put up the birds), Arist. HA 620a35. generally, drive away, clear away, τὴν κόνιν X. Eq. 5.5; — Pass., τὰς ἄλλας φροντίδας… σεσοβῆσθαι Hp. Ep. 12.
move rapidly or violently (cf. σοβαρός 1 and κυκλοσοβέω), σ. τὴν κύλικα push about the bottle, Philostr.Jun. Im. 3. metaph, ὁ παῖς σοβείτω τοῖς ποτηρίοις let him ply [the guests] with cups (cf. πατάσσω II. 2), Amphis 18. metaph also in Pass., to be agitated, excited, Philostr. VS 1.21.5; σεσόβηται ἐρωτικῶς Id. Im. 1.8; γυνὴ σεσοβημένη ΄forward΄(of Opinion personified), Hp. Ep. 15; σεσοβημένος οἴστρῳ AP 6.219 (Antip.); σες. πρὸς δόξαν all in a fever for glory, Plu. Pomp. 29; σες. περί τι Ph. 1.131; ῥυθμὸς σες.
hurried, wild, Longin. 41.1; σες. κίνησις Ph. 2.267. intr., walk in a pompous manner, strut, swagger, διὰ τῆς ἀγορᾶς σοβεῖ D. 21.158; σοβοῦντες ἐν ὄχλῳ προπομπῶν Plu. Sol. 27; μεθ’ ὅσης θεραπείας καὶ παρασκευῆς ἐσόβει Alciphr. 1.38; σόβει ἐς Ἄργος off with you! Luc. DDeor. 24.2; σ. παρὰ τὸν Δρύαντα Longus 3.29. (Causative of σέβομαι)

scheuchen, verscheuchen, verjagen ; Ar. Av. 34 ; οὐ σοβήσετ' ἔξω τὰς ὄρνιθας ἐκ τῆς πατρίδος, Menand. bei Ath. IX.373c ; ὥσπερ αἰπόλιον ἀθρόους αὐτοὺς τῇ ῥάβδῳ σοβῶν, Luc. Catapl. 3 ; von leblosen Dingen, schnell entfernen, von sich tun, τὴν κόνιν, den Staub abschütteln, Xen. de re Eq. 5.5 ; übh. in schnelle Bewegung setzen, ἐπειδὴ τουτονὶ σεσοβήκαμεν, Ar. Vesp. 211 ; σοβεῖν πόδα ἐν κύκλῳ, 1523, schwingen ; τὸν κύλικα, den Pokal schnell kreisen lassen, Jacobs Philostr. imagg. p. 597 ; – pass. in heftiger, leidenschaftlicher Bewegung sein, σεσοβημένος οἴστρῳ, Antip.Sid. 27 (VI.219); ὀφθαλμὸς σοβούμενος, ein lebhaft herumschweifendes Auge, βάδισμα σεσοβημένον, heftiger Gang, als Ausdruck des hochfahrenden Stolzes ; ψυχὴ περὶ ὀργὴν σεσοβημένη, S.Emp. adv.mus. 22 ; σεσοβημένος πρὸς δόξαν, Plut. Pomp. 29. – Daher intr., einher rauschen, mit Geräusch einher stolzieren, ἀκολούθους τρεῖς ἢ τέτταρας αὐτὸς ἔχων διὰ τῆς ἀγορᾶς σοβεῖ, Dem. 21.158 ; u. so Plut. σοβοῦντες ἐν ὄχλῳ δορυφόρων, Solon 27 ; σόβει ἐς Ἄργος, eile nach Argos, Luc. D.D. 24.2.