ης (ἡ) [ᾰ] myrrhe, gomme du myrte d’Arabie, HDT. 2, 40, 73, 86, etc. ; HPC. 565, 16 ; EUR. Ion 1175 ; AR. Eq. 1332 ; TH. H.P. 9, 1, 2, etc.

Étym. ion. et éol. c. μύρρα, phén. môrâh.

freq. written ζμύρνα as in PSI 4.328.2 (iii BC), PTeb. 35.4 (ii BC), PMagPar. 1.781, etc., ἡ, = μύρρα, myrrh, the gum of an Arabian tree, Balsamodendron Myrrha (itself called σμύρνα Apollod. 3.14.4, Ant.Lib. 34.5), used for embalming the dead, Hdt. 2.40, 86, cf. 73, Ev. Jo. 19.39; called σμύρνης ἱδρώς by E. Ion 1175; burnt as incense, βωμὸς ἀτμίζων πυρὶ σμύρνης σταλαγμούς S. Fr. 370; ὑποθυμιῆν σ. Hp. Nat. Mul. 6; used as an unguent or salve, σμύρνῃ κατάλειπτος Ar. Eq. 1332; σμύρνῃ ἰώμενοι τὰ ἕλκεα Hdt. 7.181; cf. Thphr. HP 9.1.2, 9.4.3 and 10, Dsc. 1.64, etc.
Indian bdellium, Balsamodendron Mukul, Arr. An. 6.22.4. (The orig. form must have been μύρρα, from Phoen. môrâh; cf. κιννάμωμον.)

ἡ, ion. σμύρνη, wie μύρρα, Myrrha, das balsamische Gummi der arabischen Myrte, das zum Einbalsamieren der Leichen gebraucht ward ; Soph. frg. 340 ; σμύρνης αἰθερίας καπνόν, Eur. Troad. 1064 ; ἐξεθυμία σμύρνης ἱδρῶτα, Ion 1175 ; σμύρνῃ κατάλειπτος, Ar. Eq. 1329 ; Her. 2.40, 86, 7.181 ; Theophr. u. A.; Creuz. comm. I p. 38.

σμύρνα
(in some MSS, ζμ-; see Bl., § 3, 9), -ης, ἡ, [in LXX for מֹר ;]
myrrh, a resinous gum used as an unguent and for em­balming: Mat.2:11, Jhn.19:39.†
(AS)