εος-ους (τὸ) [ῡ]
      1 peau d’un animal écorché, d’où peau travaillée, cuir, OD. 14, 34 ; HPC. Art. 799 ; AR. Eq. 868, etc. ; XÉN. Eq. 12, 10 ; PLAT. Conv. 191 a, etc. ;
      2 lanière de cuir, fouet, DÉM. 572, 27 ; ALCIPHR. 3, 51 ; PLUT. Pomp. 1 b ; Rom. 21 ; σκύτη βλέπειν, AR. Vesp. 643 ; EUP. (SCH.-AR. Vesp. 643) avoir les yeux sur le fouet, càd. craindre d’être fouetté.

Étym. indo-europ. *(s)keh₁u-t-, peau, de la R. *(s)keh₁u-, v. κύτος ; cf. lat. cŭtis, all. Haut.

εος, τό, skin, hide, esp.
dressed or tanned hide, Od. 14.34, Hp. Art. 33, Ar. Eq. 868; ὁ νοῦς γὰρ ἡμῶν ἦν τότ’ ἐν τοῖς σκύτεσι (with a reference to Cleon the tanner) Id. Pax 669; εἰ ἐμβάται γένοιντο σκύτους X. Eq. 12.10; τῶν σκυτῶν ῥυτίδες Pl. Smp. 191a; σκυτῶν τομή Id. Chrm. 173d.
leather thong, whip, D. 21.180, Plu. Pomp. 18, etc. ; σκύτη βλέπειν to look like a whipped cur, Eup. 282, Ar. V. 643; σ. τέμνειν εἰς νουθεσίαν ἀνθρώπων ἀφρόνων Socr. Ep. 12. (Cf. Skt. skunomi ΄cover΄, Lat. ob-scū-rus.) [σκύτος with υ occurs in codd. ; but in Ar. Pl. 514 Bentl. restored σκυλοδεψεῖν ; so in Theoc. 25.142 σκύλος is the better reading, and in Lyc. 1316 Scheer conjectures σκύλος.]

τό, die Haut, bes. die abgezogene u. schon gegerbte od. zubereitete Haut eines Tieres, das Leder ; Od. 14.34 ; σκύτη πωλεῖν, Ar. Eq. 865 ; alles aus Leder Gemachte, Schild, Peitsche, Jacobs AP p. 41 ; komisch σκύτη βλέπειν, Ar. Vesp. 643, sich vor der Peitsche fürchten, wo der Schol. auch aus Eupolis diese sprichwörtliche Redensart anführt : ἐπὶ τῶν ὑποψιαστικῶς διακειμένων πρὸς τὰ μέλλοντα κακά, du besiehst Schläge ; ähnlich νοῦς ἐν τοῖς σκύτεσιν, Pax 652, beide Male mit Anspielung auf das Gerberhandwerk des Kleon ; vgl. Zenob. 6.2 ; Alciphr. 3.51 ; τὰς τῶν σκυτῶν ῥυτίδας, Plat. Symp. 191a ; Peitsche Dem. 21.180.
[Σκύτος mit kurzem υ ist sehr zw., s. Drac. 83.9, vgl. Jacobs AP 131 ; weshalb an Stellen, wie Theocr. 25.142, Lycophr. 1316, σκύλος od. κύτος zu schreiben scheint.]