ου (τὸ) bâton :
   I bâton pour s’appuyer, IL. 18, 416 ; OD. 17, 199 ; ESCHL. Ag. 75 ; EUR. H.f. 254 ; fig. appui, soutien, SOPH. O.C. 1109 ; EUR. Hec. 281 ; en parl. d’amis fidèles, XÉN. Cyr. 8, 7, 13 ; particul. bâton de voyageur ou de mendiant, OD. 13, 437 ; 14, 31 ; 18, 103 ; SOPH. O.R. 456 ; employé pour frapper, IL. 2, 265, 268 ; cf. IL. 2, 199, etc. ; pour pousser ou stimuler, IL. 2, 199 ;
   II bâton de commandement :
      1 bâton de roi ou de chef, sceptre, IL. 1, 234, 245 ; 2, 46, 101, 186, etc. ; OD. 3, 412 ; XÉN. Mem. 3, 9, 10 ; comme signe de la dignité royale ou de la puissance souveraine, IL. 9, 159, etc. ; p. suite, au sens de souveraineté, de puissance, ESCHL. Pr. 171, etc. ; au plur. ESCHL. Eum. 736, etc. ;
      2 bâton de juge, IL. 1, 238 ; 9, 156, 298 ; OD. 11, 569, etc. ;
      3 bâton de prêtre ou de devin, IL. 1, 15 ; OD. 11, 91 ; ESCHL. Ag. 1265 ;
      4 bâton de héraut, IL. 7, 277 ; 18, 505 ;
      5 bâton d’ambassadeur ou d’orateur dans les assemblées aux temps héroïques, IL. 3, 218 ; 23, 568 ; OD. 2, 37, 80 ;
      6 bâton de rhapsode, HÉS. Th. 30 ;
      7 à Rome, bâton de consul, DH. 3, 62.

➳ Dor. σκᾶπτον, PD. O. 7, 50, etc. ; postér. σκᾶπτρον, ANTH. 7, 428 ; 9, 17 ; mais σκῆπτρον dans les chœurs des Tragiques, SOPH. Ph. 140.

Étym. σκήπτω.

τό ; Dor. σκᾶπτον (Pi. O. 7.28, P. 1.6, etc.), later σκᾶπτρον (AP 7.428 (Mel.)), but σκῆπτρον in lyr. passages of Trag., as S. Ph. 140; (< σκήπτω) : — staff or stick, used by the lame or aged, Il. 18.416, Od. 13.437, 14.31, 17.199, 18.103; ἰσχὺν… νέμοντες ἐπὶ σκήπτροις A. Ag. 75; σκήπτρῳ προδεικνύς, of a blind man feeling his way, S. OT 456; πρεσβῦται… σκήπτροισιν ἄκασκα προβῶντες Cratin. 126; metaph of the daughters of Oedipus, ὦ σκῆπτρα φωτός his staffs or supports, S. OC 1109, cf. 848; — the Prose word is βακτηρία.
staff or baton, esp. as the badge of command, sceptre; in Hom. borne by kings and chiefs, and transmitted from father to son (whence Il. 2.101 sqq. is called ἡ τοῦ σκήπτρου παράδοσις, Th. 1.9), Il. 9.156, Od. 11.569; also borne by heralds, Il. 7.277, al. ; by speakers, who on rising to speak received it from the herald, 1.234, 18.505, 23.568, Od. 2.37; by priests and soothsayers, Il. 1.15, A. Ag. 1265; later by minstrels, first in Hes. Th. 30; σ. χρύσεον Il. 1.15, 2.268, Od. 11.91, 569; wrought by Hephaestus, Il. 2.101; χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον 1.245. In oaths or protests it was held up, the gods being called to witness, ib. 234, 7.412, 10.321, 328; ὁ δ’ ὅρκος ἦν τοῦ σ. ἐπανάτασις Arist. Pol. 1285b12; used as a stick or cudgel to punish the refractory, Il. 2.199, 265, Pi. O. 7.28, S. OT 811. as a symbol of royalty, kingly power, etc., Il. 6.159, 9.38; τοι Ζεὺς ἐγγυάλιξε σκῆπτρόν τ’ ἠδὲ θέμιστας ib. 99, cf. 156, 298, A. Pr. 172 (anap.); τὸ θεῖον Διὸς σ. S. Ph. 140 (lyr.); freq. in pl. in this sense, Hdt. 7.52; τύραννα σ. A. Pr. 761, cf. Eu. 626; ὃς… σκῆπτρα καὶ θρόνους ἔχει S. OC 425, cf. 449, etc. ; σκῆπτρα χώρας E. HF 1167. = Hebr. Shevet, of the tribes (< φυλαί) of Israel, LXX 3 Ki. 11.13, al. (but in 1 Ki. 10.20 sq., φυλή is a sub-division of σκῆπτρον). = λυχνὶς στεφανωματική, Ps.-Dsc. 3.100.

τό, der Stab, eigtl. das, worauf man sich stützt (s. σκήπτω), wie der hinkende Hephästus ihn braucht, Il. 18.416 ; οἱ σκῆπτρον θυμαρὲς ἔδωκεν, Od. 17.199, dem ῥόπαλον in v. 195 entsprechend ; dah. Wanderstab, Bettlerstab, 13.437, 14.31, 18.103 ; Her. 1.195 ; ἰσχὺν ἰσόπαιδα νέμοντες ἐπὶ σκήπτροις, Aesch. Ag. 75 ; vgl. Soph. O.R. 456, 811, der auch die den Vater stützenden u. leitenden Töchter so nennt, O.C. 852 ; ὦ σκῆπτρα φωτός, 1111. – Bes. als Zeichen irgendeiner Würde od. Gewalt, das Szepter, Herrscherstab, Richterstab, Priesterstab, Heroldstab ; bei Hom. bes. von Königen getragen, Il. 1.234, 245, 2.46, 101, 186, 199, 265, 268, 279 ; vgl. bes. Ζεὺς γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε, sc. δῆμον, Il. 6.159 ; καί τοι Ζεὺς ἐγγυάλιξεν σκῆπτρόν τ' ἠδὲ θέμιστας, 9.99, wo die Vrbdg der königlichen u. richterlichen Gewalt bezeichnet ist ; eben so, als Zeichen der königlichen Würde, Her. 7.52 ; von Priestern u. Sehern, στέμματ' ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, Il. 1.15 ; Od. 11.91 ; vom Richter, Il. 1.238. Od. 11.569 ; von Gesandten u. Rednern, Il. 3.216, Od. 2.80, wenn Einer in der Volksversammlung auftritt, um zu reden, reicht ihm der Herold das σκῆπτρον, Il. 23.568, Od. 2.37 ; von Herolden, Il. 7.277, 18.505 ; später auch von Sängern, Hes. Th. 30 (vgl. ῥάβδος, ῥαψῳδός). Beim Szepter schwört Agamemnon, ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον, Il. 1.234, wo es ausführlicher beschrieben wird ; es wird beim Schwur in die Höhe gehoben, Il. 7.412, 10.321, 328 ; es dient auch zum Schlagen, 2.199, 265, 268 ; ein solcher Stab ist gewöhnlich golden od. mit Gold belegt, χρύσεον, Il. 1.15, 2.268, Od. 11.91, 569 ; mit goldenen Buckeln beschlagen, χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, Il. 1.245 ; übh. von kunstvoller Metallarbeit, 2.101. So auch Tragg.: πρὸς τοῦ τύραννα σκῆπτρα συληθήσεται, Aesch. Prom. 763 ; ἔχοντα σκῆπτρον ἰθυντήριον, Pers. 750 ; διοσδότοις σκήπτροισι τιμαλφούμενον, Eum. 596 ; ὃς νῦν σκῆπτρα καὶ θρόνους ἔχει, Soph. O.C. 426 ; u. so im plur., von der Königsherrschaft, 450, 1356, El. 641 ; vgl. παρ' ὅτῳ τὸ θεῖον Διὸς σκῆπτρον ἀνάσσεται, Phil. 140 ; παλαιὰ σκῆπτρα Ταντάλου λιπών, Eur. El. 11 ; σκῆπτρον ἀποδιδόναι τινί, Ar. Av. 1600, u. öfter.

1. a staff or stick to lean upon, a walking-stick , [Homer (8th/7th c.BC), Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]: metaphorically of the daughters of Oedipus, σκῆπτρα φωτός his staffs or supports , [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]
2. a staff , as the badge of command, a sceptre : in [Homer (8th/7th c.BC)] borne by chiefs, and transmitted from father to son, whence the passage in [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)] 2 is called ἡ τοῦ σκήπτρου παράδοσις, [Thucydides (Refs 5th c.BC)]:—;also borne by judges, by heralds, by speakers, who on rising to speak received it from the herald, [Homer (8th/7th c.BC)]
3. the sceptre , i. e. royalty, kingly power, rule , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC), variant datesTragica Adespota (ML)