ου (ὁ) :
      1 rocher élevé, cime de rocher, PD. fr. 209 ; ESCHL. Pr. 142 ; EUR. Ion 274, etc. ; PLUT. M. 953 e, Marc. 15 ;
      2 particul. écueil en mer ou sur le bord de la mer, IL. 2, 396 ; OD. 12, 73, 80, 430, etc.

Étym. cf. p.-ê. σκοπός « tour de guet ».

ὁ, prop.
lookoutplace; hence peak, headland, promontory, Hom., esp. in Od., 12.73, 80, 430, al. ; προβλὴς σ. Il. 2.396; φάραγγος σ. ἐν ἄκροις A. Pr. 143 (lyr.); σ. πέτρας E. Ion 274; Θηβᾶν σ., of the Theban acropolis, Pi. Fr. 196; ἐμοὶ (sc. Κρεούσης) σ., of the Athenian, E. Ion 871 (anap.), cf. 1434, 1578; σ. νιφόεντα Μίμαντος Ar. Nu. 273 (anap.).
watch-tower, PLips. 70.2 (ii AD), etc.

ὁ, eigtl. jeder Ort, von dem aus man spähend um sich schauen kann (σκοπέω). Warte ; – gew. ein hoher, einzeln stehender Felsen im od. am Meere, eine Klippe, ein ins Meer vorspringendes Vorgebirge, Hom. προβλής, Il. 2.396 ; vgl. bes. Od. 12.73, 80, 220, 430 ; übh. eine Bergspitze, scopulus, σκοπέλοις ἐν ἄκροις, Aesch. Prom. 142 ; σκόπελον ᾕμαξαν πέτρας, Eur. Ion 274, u. öfter ; Ar. Nub. 274 ; sp.D., wie Ap.Rh. 4.640.