οπος (ὁ) :
   I bois pointu, particul. :
      1 pieu, d’où palissade, IL. 7, 441 ; 8, 343, etc. ; OD. 7, 45, etc. ; HDT. 9, 97 ; XÉN. An. 5, 2, 5 ;
      2 pieu sur lequel on fiche une tête, IL. 18, 177 ;
      3 pal, EUR. El. 898 ; I.T. 1430, etc. ; PLUT. M. 499 c ;
      4 postér. croix, DS. Exc. 596, 65 ;
      5 épine, aiguillon, éclat de bois, écharde, SPT. Num. 33, 55, etc. ; DIOSC. 4, 49, etc. ;
      6 instrument de chirurgien, ORIB. p. 187 Mai ;
      7 pointe d’hameçon, LUC. M. cond. 3 ;
   II bois qui se dresse, en gén., d’où arbre, EUR. Bacch. 983.

Étym. pré-grec.

οπος, ὁ, anything pointed; esp.
pale, stake, κεφαλὴν πῆξαι ἀνὰ σκολόπεσσι Il. 18.177; for impaling, E. IT 1430, El. 898; ἐπὶ σκόλοψι ἀναρτᾶσθαι D.S. 33.15; pl. σκόλοπες, palisade, τείχεα… σκολόπεσσιν ἀρηρότα Od. 7.45; freq. in Il., ἐν δὲ [τάφρῳ] σκόλοπας κατέπηξαν 7.441; διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν 8.343, cf. 12.63, 15.344; σκόλοπας περὶ τὸ ἕρκος κατέπηξαν Hdt. 9.97, cf. E. Rh. 116, X. An. 5.2.5 (Att. usually σταύρωμα).
thorn, IG4²(1).121.92 (Epid., iv BC), LXX Nu. 33.55, al., Dsc. 4.49, Babr. 122; σκόλοπες φοίνικος PMag. Osl. 1.270, al., cf. 2 Ep. Cor. 12.7.
an instrument for operating on the urethra, Heliod. ap. Orib. 50.9.4.
point of a fishing-hook, Luc. Merc. Cond. 3.
tree, E. Ba. 983 (lyr.).

οπος, ὁ, jeder zugespitzte Körper ; bes. Pfahl, Spitzpfahl, Pallisade, ein Hauptteil der Befestigung bei Städten und sonst haltbaren Orten ; schon bei Hom., τείχεα σκολόπεσσιν ἀρηρότα Od. 7.45, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξεν Il. 9.350, am Graben ; διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν, 8.343, 15.1 ; σκόλοπες γὰρ ἐν αὐτῇ (τάφρῳ) ὀξέες ἑστᾶσιν, 12.63, vgl. 55 ; Ἀχαιοὶ τάφρῳ καὶ σκολόπεσσιν ἐνιπλήξαντες, 15.344 ; πῶς περάσει σκόλοπας ἐν τροπῇ στρατός ; Eur. Rhes. 116 ; σκόλοπας περὶ τὸ ἕρκος ἔπηξαν, Her. 9.97 ; τάφρος ἦν καὶ σκόλοπες ἐπὶ τῆς ἀναβολῆς, Xen. An. 5.2.5 ; φρούρια καὶ σκόλοπες, Strat. 47 (XII.205); σκόλοπος χαλεποῦ τρηχυτέρη οἶμος, Archimel. 2 (VII.50); ein Pfahl zum Anspießen, κεφαλὴν πῆξαι ἀνὰ σκολόπεσσι, Il. 18.177 ; σκόλοψι πήξωμεν δέμας, Eur. I.T. 1430. – Uebh. Splitter, Dorn, σκόλοπος αὐτῷ καταπαγέντος, S.Emp. pyrrh. 1.238 ; Luc. merc.cond. 3.

σκόλοψ, -οπος, ὁ
[in LXX: Num.33:55 (שֵׂךְ), Hos.2:6 (8) (סִיר), Eze.28:24 (סִלּוֹן), Sir.43:19 * ;]
anything pointed, esp.
__1. in cl., a stake
__2. In Hellenistic vernacular, a thorn (cf. LXX, ll. with): σ. τῇ σαρκί, 2Co.12:7 (cf. MM, i., xxiii; DB, iii, 700 f.; Deiss., St. Paul, 62 f.; Field, Notes, 187).†
(AS)