ιπός (ὁ, ἡ) [ῐπ] petit ver qui pique le bois, ARSTT. H.A. 9, 9, 1 ; Sens. 5, 22, etc. ; PHIL. 2, 97, 32 ; 98, 15 ; PLUT. M. 636 d ; proverb. ὁ σκνὶψ ἐν χώρᾳ, STRATT. (ZÉNOB. 5, 35) le ver est dans la place.

Étym. cf. κνίψ.

ὁ, gen. σκνιπός ; nom. pl. σκνῖφες LXX Ex. 8.16 (12), al., but σκνῖπες Ps. 104 (105).31; acc. σκνίπας [ι] Ezek. Exag. 135; — an insect found under the bark of trees, eaten by the woodpecker, Arist. HA 614b1, Sens. 444b12 (in both places with v.l. κνίψ, which is the form used by Thphr.), Plu. 2.636d; from its quick jump comes the prov., ὁ σκνὶψ ἐν χώρᾳ ΄a flea at home!΄ Stratt. 70, Zen. 5.35; — an insect which attacks vines, Gal. 12.186. (Cf. Slav. sknipa ΄gnat΄.)

ὁ, seltener ἡ, gen. σκνῑπός u. σκνῑφός, nom. plur. σκνῖπες, Lobeck Phryn. 399f (vgl. κνίζω, σκνίπτω), wie κνίψ, eine Ameisenart, welche die Feigen benagt ; – auch ein Wurm, der unter der Baumrinde das Holz zernagt, Plut. Symp. 2.3.2, VLL ; ἐξ οἴνου τρεπομένου, S.Emp. pyrrh. 1.41. – sprichwörtlich σκνὶψ ἐκ χώρας, von schnell Wegspringenden, Strattis bei Zenob. 5.35, vgl. Phot.

a midge (MT)