σκιρτάω-ῶ, sauter, bondir, IL. 20, 226 ; joint à ἅλλεσθαι, PLAT. Leg. 653 c ; à ὀρχεῖσθαι et χορεύειν, AR. Pl. 761 ; en parl. des Bacchantes, EUR. Bacch. 446 ; de jeunes chevaux, EUR. Ph. 1125 ; de chèvres, THCR. Idyl. 1, 152, etc. ; en parl. du vent (cf. franç. une saute de vent) ESCHL. Pr. 1086 ; fig. PLAT. Rsp. 571 c, etc.

➳ Ion. σκιρτέω, OPP. C. 4, 342.

Étym. cf. σκαίρω.

Ion. σκιρτέω Opp. C. 4.342; — Frequentat. of σκαίρω, spring, leap, bound, of young horses, αἱ δ’ ὅτε μὲν σκιρτῷεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν…, ἀλλ’ ὅτε δὴ σ. ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης Il. 20.226, 228; πῶλοι ἐσκίρτων φόβῳ E. Ph. 1125; of goats, Theoc. 1.152; of the Bacchae, E. Ba. 446; ὀρχεῖσθε καὶ σ. καὶ χορεύετε Ar. Pl. 761, cf. V. 1305; ἅλλεσθαι καὶ σ. Pl. Lg. 653e; also of wind, σκιρτᾷ δ’ ἀνέμων πνεύματα πάντων A. Pr. 1085 (anap.). metaph, to be skittish, unruly, E. Fr. 362.31, Pl. R. 571c, etc.

(verwandt mit σκαίρω), hüpfen, springen, tanzen ; von Pferden, ὅτε σκιρτῷεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν, ἐπ' εὐρέα νῶτα θαλάσσης, Il. 20.226, 228, so oft sie über die Erde, über das Meer dahin sprangen ; πῶλοι δρομάδες ἐσκίρτων φόβῳ, Eur. Phoen. 1132 ; vom Winde, σκιρτᾷ δ' ἀνέμων πνεύματα πάντων, Aesch. Prom. 1087 ; Ar. Nub. 1061, Vesp. 1305 ; öfter bei Plat., der auch ἁλλόμενα καὶ σκιρτῶντα vrbdt, Legg. II.653e ; Sp., wie Luc. D.Mar. 15.2.

σκιρτάω, -ῶ
[in LXX: Gen.25:22 (רָצַץ hithpo.), Psa.114:4, 6 (רָקַד), etc. ;]
to leap: Luk.1:41, 44 6:23.†
(AS)