εος-ους (τὸ) tout objet d’équipement (meuble, outil, instrument, arme, agrès, harnais, etc.) ; d’ord. au pl. THC. 2, 13 ; XÉN. An. 7, 4, 18 ; Œc. 8, 11, 12, etc. ; PLAT. Rsp. 373 a, Leg. 679 a, etc. ; rar. au sg. THC. 4, 128 ; AR. Th. 402 ; particul. en parl. d’une armée : τὰ σκεύη, l’équipement des hommes, THC. 6, 31, etc. ; ou des chevaux, XÉN. Cyr. 4, 5, 55 ; ou les bagages en gén. XÉN. Mem. 3, 13, 6 ; Hell. 5, 4, 17, etc. ; t. de droit : tout objet mobilier, LYS. 154, 35 ; fig. toute personne ou toute chose inerte, particul. :
      1 le corps (p. opp. à l’âme) NT. 2Cor. 4, 7 ; 1Thess. 4, 4 ; 1Petr. 3, 7 ;
      2 homme qui est l’instrument ou le complaisant d’un autre, POL. 13, 5, 7 ; particul. en parl. d’une créature choisie par Dieu, vase d’élection, NT. Ap. 9, 15 ;
      3 p. anal. nom neutre (d’ord. τὰ μεταξὺ ὀνόματα) PROTAG. (ARSTT. Soph. el. 14, 4 ; Rhet. 3, 5, 5) ;
      4 c. αἰδοῖον, EL. N.A. 17, 11 ; A. PL. 243.

➳ Duel nom.-acc. σκεύη, AR. Eq. 983.

Étym. inconnue ; cf. σκευή.

εος, τό, vessel or implement of any kind, in sg., Ar. Th. 402, Th. 4.128; in dual, σκεύη δύο χρησίμω Ar. Eq. 983, cf. Pl. R. 596b; and in pl., κλῖναι καὶ… τἆλλα σκεύη ib. 373a, al. ; — but the pl. is freq. used in a collective sense, all that belongs to a complete outfit, house-gear, utensils, chattels, opp. live-stock and fixtures, Ar. Pax 1318, Lys. 19.31, etc. ; σ. γεωργικά farming implements, Ar. Pax 552; ἱερὰ σ. sacred vessels and implements, Th. 2.13, cf. IG1². 313.20; a druggist΄s stores, Thphr. HP 9.17.3; σ. τὰ ἐπιτράπεζα table-furniture, Id. Lap. 42; military accoutrements, equipment, τὰ περὶ τὸ σῶμα σ. Th. 6.31; τὰ τῶν ἵππων σ. X. Cyr. 4.5.55; baggage of an army, and, generally, baggage, luggage, Ar. Ra. 12, 15, X. Mem. 3.13.6; ὄνοι αὐτοῖς σκεύεσι packs and all, Id. HG 5.44.17; tackle, gear of ships, naval stores, etc., IG1². 74.14, 2². 1611.10, Pl. Criti. 117d, La. 183e, X. Oec. 8.11, Arist. Ath. 46.1; σ. τριηρικά D. 47.19; τὰ σκέα (= σκεύη) τοῦ πλοίου PSI 4.437.2 (iii BC) (so, collectively, in sg., Act. Ap. 27.17); various kinds of σκεύη catalogued by Pollux (10).
inanimate object, thing, opp. ζῷον, σῶμα, Pl. R. 601d, Grg. 506d; opp. ὄργανον, Democr. 159; Protagoras gave the name of σκεύη to neut. nouns, ἄρρενα καὶ θήλεα καὶ σκεύη Arist. Rh. 1407b8; ὑπηρετικὸν σ. a subordinate person, a mere tool or chattel, Plb. 13.5.7; σ. ἀγχίνουν καὶ πολυχρόνιον Id. 15.25.1; in NT, in good sense, σ. ἐκλογῆς a chosen instrument, of Paul, Act. Ap. 9.15. τὸ σ. the body, as the vessel of the soul, a metaph clearly expressed in 2 Ep. Cor. 4.7, ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, cf. 1 Ep. Thess. 4.4, 1 Ep. Pet. 3.7. = αἰδοῖον, APl. 4.243 (Antist.), Ael. NA 17.11.
sarcophagus, Jahresh. 26 Beibl. 13 (Ephesus, ii AD).

τό, Gerät jeder Art (vgl. Poll. 10.1 ff.), als Hausgerät, Rüstung, Waffen, Kleidung ; οἰνηρά, Eur. Ion 1179 ; τί δῆτ' ἔδει με ταῦτα τὰ σκεύη φέρειν, Ar. Ran. 12, vgl. 15 ; Eccl. 728 ; ἱερὰ σκεύη, Thuc. 2.13 ; von einem Topfe, Plat. Hipp. mai. 288e ; τὸ περὶ τὸ ξυνθετὸν καὶ πλαστόν, ὃ δὴ σκεῦος ὠνομάκαμεν, Soph. 219a ; κλῖναί τε καὶ τράπεζαι καὶ τἄλλα σκεύη, Rep. II.373a ; ξύλινα, Theaet. 146e ; ἔμπυρα καὶ ἄπυρα, Legg. III.679a ; τῆς νεώς, Lach. 183e ; σκευῶν ὅσα τριήρεσι προσήκει, Alles, was zur Ausrüstung der Trieren gehört, Critia. 117d ; vgl. Xen. Oec. 8.12 ; τριηραρχικά, Dem. 47.19 ; Pol. 22.26.13 ; ἐσθὴς καὶ σκεύη, Xen. An. 7.4.18 ; öfter vom Troß, Gepäck, Cyr. 5.3.40 ; ἀκόλουθος φέρων τὰ στρώματα καὶ τἄλλα σκεύη, Mem. 3.13.6 ; Instrument, z.B. des Flötenbläsers, Mem. 1.7.2 ; γεωργικά, Dem. 30.28 ; τὰ σκεύη ἀπέδοσθε, alle Sachen verkaufen in der Auktion, Lys. 19.31. – Auch der Leib, als Werkzeug der Seele, heißt σκεῦος, vgl. Plat. Soph. 219 u. NT ; das Zeugungsglied, παιδοποιὸν σκεῦος, Ael. H.A. 17.11. – Im verächtlichen Sinne, ein Diener, Helfershelfer, der sich von einem Andern als Werkzeug brauchen läßt, ὑπηρετικόν, Pol. 13.5.7, 15.25. – Protagoras nannte die nomina neutra σκεύη, die sonst τὰ μεταξὺ ὀνόματα heißen, Arist. rhet. 3.8, soph.elench. 14, weil die Namen der Werkzeuge meist Neutra auf -ον sind.

σκεῦος, -ους, τό
[in LXX chiefly for כְּלִי ;]
a vessel, implement (for exx. in various senses, see MM, xxii): Mrk.11:16, Luk.8:16, Jhn.19:29, Act.10:11, 16 11:5, Rom.9:21, Rev.18:12; pl., 2Ti.2:20, Rev.2:27; τὰ σ. τῆς λειτουργίας, Heb.9:21; pl., τὰ σ., utensils, goods, Mat.12:29, Mrk.3:27, Luk.17:31; id. of the tackle or gear of a ship (Xen., Polyb., al.); so in sing., τὸ σ., Act.27:17. Metaph., of persons: σ. ἐκλογῆς, Act.9:15; ὀργῆς, Rom.9:22; ἐλέους, Rom.9:23; σ. εἰς τιμήν (cf. Rom.9:21), 2Ti.2:21; of woman, ἀσθενέστερον σ., 1Pe.3:7; so perh. τ. ἑαυτοῦ σ., 1Th.4:4 (but see infr.); of the body, 2Co.4:7; so perh. 1Th.4:4 (but see supr., and see: κτάομαι).†
κτάομαι, -ῶμαι
[in LXX chiefly for קָנָה ;]
in pres., impf., fut. and aor., to procure for oneself, get, gain, acquire (the pf. and plpf., to have acquired, hence to possess, do not occur in NT): with accusative of thing(s), Mat.10:9, Luk.18:12, Act.8:20; with genitive pret., Act.22:28; ἐκ with genitive pret., Act.1:18; τ,ψυχὰς ὑμῶν (MM, xvi), Luk.21:19; τ. ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι, 1Th.4:4 (where if σ. = body, κ. must = pf., κέκτημαι; see MM, xvi; M, Th., in l; Field, Notes, 72 f. But σ. is most freq. taken as = wife; see Thayer, see word; Lft., Notes, 53 ff.; ICC, in l).†
(AS)