(f. σκάψω, ao. ἔσκαψα, pf. inus. ; pass. ao.2 ἐσκάφην, pf. ἔσκαμμαι) creuser, HPC. Art. 789 ; PLAT. Leg. 778 e ; joint à μοχθεῖν, AR. Pl. 525, etc. ; τὰ ἐσκαμμένα, fossé ou ligne creusée dans le sol comme limite aux sauteurs du pentathle, d’où prov. : ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἅλλεσθαι, PLAT. Crat. 413 a, sauter par-dessus la limite, franchir les bornes ; particul. creuser le sol pour ensemencer, etc. XÉN. Œc. 16, 15 ; ou pour planter, DS. 4, 31 ; διὰ βοῶν σκάπτειν, GEOP. 2, 24, creuser à l’aide de bœufs, càd. labourer ; particul. fouiller la terre autour d’une plante, sarcler, HH. Merc. 90 ; XÉN. Œc. 20, 20 ;

Moy. (seul. prés.) creuser, fouir pour soi, PHOCYL. 158.

Étym. p.-ê. emprunt à un substrat pré-grec et/ou pré-indo-europ. ; cf. σκάφος, σκάφη, κάπετος, σκαπάνη.

h.Merc. 90, etc. ; fut. σκάψω Pl. Lg. 778e, (κατα-) E. HF 566; aor. ἔσκαψα Hp. Art. 12, (κατ-) Hdt. 7.156, etc. ; pf. ἔσκαφα (κατ-) Isoc. 14.7, 35; — Pass., fut. σκαφήσομαι (ἀπο-) Polyaen. 5.10.3, (κατα-) J. AJ 20.6.1; aor. ἐσκάφην [α] LXX Is. 5.6, Gp. 12.5.1, (κατ-) E. Hec. 22, etc. ; pf. ἔσκαμμαι Pl. Cra. 413a, Luc. Gall. 6 : — dig, abs., Hp. Art. 12, Pl. Lg. 778e; σ. τἆλλά τε μοχθεῖν Ar. Pl. 525; prov., σ. οὐκ ἐπίσταμαι Id. Av. 1432, cf. Fr. 221, Ev. Luc. 16.3; — Med., σ. δικέλλῃ Ps.-Phoc. 158. c. acc., dig, delve, for cultivation, σκάπτων, ἀρῶν γῆν, ποιμνίοις ἐπιστατῶν E. Fr. 188, cf. X. Oec. 16.15; τοὺς ἀμπελῶνας D.S. 4.31; ὑπόλιθον γῄδιον Luc. Tim. 31.
dig about, cultivate by digging, φυτὰ σ. (as we say to hoe turnips) h.Merc. 90, cf. X. Oec. 20.20; metaph, σκάπτει, μοχλεύει θύρετρα digs about them, digs them up, E. HF 999. of the result, σ. τάφρον dig a trench, Th. 4.90; σ. βαθεῖαν (sc. τάφρον) Thphr. CP 3.20.4; θεμελίους Luc. Alex. 10; — Pass., τὰ ἐσκαμμένα, = σκάμμα II. 2, hence, metaph, ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἅλλεσθαι to leap too far, or further than seemed possible, Pl. Cra. 413a, cf. Luc. Gall. 6, Lib. Ep. 438, Or. 64.69 (v.l. ὑπὲρ τὸ σκάμμα); cf. σκάμμα II, ὑποσκάπτω.

graben, behacken ; φυτά, H.h. Merc. 90 ; σκάπτει, μοχλεύει θύρετρα, Eur. Herc.F. 999 ; σκάπτειν οὐκ ἐπίσταμαι, Ar. Av. 1432, nach dem Schol. sprichwörtlich πεζῇ βαδίζων σκάπτειν οὐκ ἐπίσταμαι ; σκάπτω τάφρον, Thuc. 4.90 ; Plat. Legg. VI.778e ; σκάπτων καὶ σπείρων γήδιον, Xen. Oec. 16.14 ; Folgde. – In Geop. διὰ βοῶν σκάπτειν, mit Ochsen graben, d.i. die Saat einpflügen. – Τὰ ἐσκαμμένα, eine Grube als Ziel des Sprungs der Fünfkämpfer, πένταθλοι ; dah. ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἅλλεσθαι, die Grenze überschreiten, Plat. Crat. 413a ; vgl. Luc. Gall. 6 u. Bast ep. crit. p. 243.

σκάπτω
[in LXX: Isa.5:6 (עֲדַר ni.)* ;]
to dig: Luk.6:48 13:8 16:3.†
(AS)