α, ον, p. contr. att. σιδηροῦς, ᾶ, οῦν [ῐ]
   I de fer, IL. 5, 723 ; HDT. 1, 25 ; ATT. etc. ; χεὶρ σιδηρᾶ, THC. 4, 25 ; 7, 62, grappin de fer ; σιδήρεος οὐρανός, OD. 15, 329 ; 17, 565, le ciel de fer, les anciens Grecs supposant que la voûte du ciel était métallique ; οἱ σιδάρεοι, AR. Nub. 249 ; PLAT. COM. 2-2, 649 Mein. ; STRATT. (Com. fr. 2, 775) monnaie de fer byzantine ;
   II p. ext. dur comme le fer au propre, THCR. Idyl. 22, 47 ; fig. :
      1 en mauv. part : sec, raide, AR. Ach. 496 ; PLAT. Gorg. 509 a, etc. ;
      2 dur, cruel, inflexible, IL. 24, 205 ; OD. 4, 293 ; 5, 191, etc. ;
      3 en b. part, ferme, indomptable, IL. 22, 357 ; OD. 23, 172.

➳ Fém. ion. σιδηρέη, OD. 4, 293, etc. Dor. σιδάρεος, AR. THCR. Idyl. ll. cc. Dans les inscr. att. la forme contr. σιδηρᾶ, CIA. 2, 807, b, 96 (330 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 117, 4.

Étym. σίδηρος ; cf. σιδήρειος.

α, Ion. and Ep. η, ον, Att. contr. σιδηροῦς, ᾶ, οῦν SIG 144.14, etc. ; Ep. also σιδήρειος, η, ον, v. infr. ; also late, Stud.Pal. 20.217.9 (vi AD) (fem. -ειος Theognost. Can. 56); Dor. σιδάρεος [α] IG4²(1).103.114 (Epid., iv BC), and v. infr. II, also σιδάριος SIG 246 ii 67 (Delph., iv BC); Aeol. σιδάριος Theoc. 29.24 : — made of iron or steel, ἄξων Il. 5.723; σιδηρείη κορύνη 7.141; πύλαι 8.15; ὑποκρητηρίδιον Hdt. 1.25; σκύταλον Theoc. 17.31; χεὶρ σ.
grappling-iron, Th. 4.25, 7.62; also σ. ὀρυμαγδός, i.e. the clang of arms, Il. 17.424; σ. οὐρανός the iron sky, the firmament, which the ancients held to be of metal, Od. 15.329 (cf. χάλκεος)· σ. γένος, of the Iron age, Hes. Op. 176. metaph, ἦ γὰρ σοί γε σ. ἐν φρεσὶ θυμός a soul of iron, i.e.
hard, stubborn as iron, Il. 22.357, cf. Od. 23.172; οὐδέ μοι… θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι σ., ἀλλ’ ἐλεήμων 5.191; οὐδ’ εἴ οἱ κραδίη γε σ. ἔνδοθεν ἦεν 4.293; σιδήρειόν νύ τοι ἦτορ Il. 24.205, 521; ἦ ῥά νυ σοί γε σ. πάντα τέτυκται thou art iron all! Od. 12.280; πυρὸς μένος… σ. the iron force of fire, Il. 23.177; of Heracles, the ironsided, Simon. 8; of men, Ar. Ach. 491; σὰρξ σ. Theoc. 22.47; ὦ σιδήρεοι O ye ironhearted! Aeschin. 3.166; εἰ μὴ σιδηροῦς ἐστιν, οἴομαι ἔννουν γεγονέναι Lys. 10.20; σ. λόγοι Pl. Grg. 509a. σιδάρεοι, οἱ, Byzantine iron coins, always used in Dor. form, even at Athens, Ar. Nu. 249, Pl.Com. 96, Stratt. 36.

ion. u. ep. έη, εον, att. σιδηροῦς, ᾶ, οῦν, poet. auch σιδήρειος, eisern, stählern, Hom. u. Folgde ; ἄξων, Il. 3.723 ; σιδηρείη κορύνη, 7.141 ; σιδήρειαι πύλαι, 8.15 ; οὐρανός, das eiserne Himmelsgewölbe, Od. 15.329, 17.565 (sonst χάλκεος), kann auch übertr. sein, vgl. unten ; zweifelhaft auch ὀρυμαγδός, d.i. Gerassel der eisernen Waffen (?), Il. 17.424 ; σιδηρᾶ κέντρα, Eur. Phoen. 26, u. sonst. – Uebertr., wie von Eisen u. Stahl, fest, hart ; σάρξ, Theocr. 22.47 ; θυμός, κραδίη, Hom. u. Hes., sowohl tadelnd von gefühlloser Härte des Herzens, als lobend von männlicher Festigkeit der Gesinnung ; σοί γε σιδήρεα πάντα τέτυκται, an dir ist Alles von Eisen, Od. 12.280 ; auch πυρὸς μένος σιδήρεον, des Feuers eiserne Wut, Il. 23.177 ; σιδηροῦς ἀνήρ, neben ἀναίσχυντος, Ar. Ach. 466, σιδηροῖς λόγοις, Plat. Gorg. 509a ; σιδηροῦν γένος, Rep. VIII.547b ; σκληρὰς καὶ σιδηρᾶς ἀγωγάς, Legg. I.685a ; Folgde : μόνον οὐχ ἁλύσει σιδηρᾷ, Dem. 25.28 ; εἰ μὲ σιδηροῦς ἐστιν, οἶμαι ἔννουν γεγονέναι, Lys. 10.20 ; σ. ἄνθρωπος, Plut. Cic. 26. – Σιδάρεοι, οἱ, Eiserlinge, eine byzantinische Eisenmünze, welche auch in Athen ihre dorische Wortform behielt, vgl. Hesych. u. Ar. Nub. 249.

σιδήρεος, -α, -ον (-οῦς, -ᾶ -οῦν)
(< σίδηρος), [in LXX chiefly for בַּרְזֶל ;]
of iron: Act.12:10, Rev.2:27 9:9 12:5 19:15.†
(AS)