ορος (ὁ) :
A subst. :
   I qui donne le signal ou les ordres, qui commande, qui dirige, d’où :
      1 maître, chef, IL. 4, 431 ; OD. 19, 314 ; HÉS. Sc. 56, en parl. d’officiers subalternes, HDT. 7, 81 ; A.RH. 1, 175, 355 ;
      2 conducteur de chevaux, cocher, IL. 8, 127 ;
      3 pâtre, berger, IL. 15, 325 ;
   II qui annonce, càd. :
      1 qui est l’indice de, gén. ANTH. 6, 27, 62, etc. ;
      2 qui explique, SOPH. O.R. 957 ;
B adj. m. et fém. qui annonce, qui fait comprendre, NONN. D. 57, 551, etc.

Étym. σημαίνω.

ορος, ὁ, (σημαίνω II) one who gives a signal, leader, commander, Il. 4.431, cf. Od. 19.314; of a horse, driver, Il. 8.127; of a herd, herdsman, 15.325, Q.S. 13.74; θεῶν σ., of Zeus, Hes. Sc. 56; σ. ἄνδρες h.Ap. 542; ἐθνέων ἦσαν ἄλλοι σ., of the subordinate officers, Hdt. 7.81.
informer, guide, S. OT 957 (v.l. σημήνας)· παγίδων σημάντορα φελλόν indicator of the nets, AP 6.27 (Theaet.); μόλιβον, σελίδων σ. πλευρῆς (v. σελίς II), ib. 62 (Phil.), cf. 64 (Paul. Sil.). later as Adj., even in fem., σημάντορι φωνῇ Nonn. D. 37.551; σ. καπνῷ Tryph. 237.

ορος, ὁ, der ein Zeichen, einen Befehl gibt, wie σημαντήρ ; dah. Anführer, Gebieter, Herr ; insbes. der Herr des Rosses, Rosselenker, Il. 8.127 ; der Herr, Hüter der Herde, Hirt, 15.325 ; θεῶν σημάντωρ heißt Zeus bei Hes. Sc. 56 ; σημάντορες ἄνδρες, H.h. Apoll. 542 ; der Anzeigende, der Bote, αὐτός μοι σὺ σημάντωρ γενοῦ, Soph. O.R. 957 ; bei Her. 7.81 Unterbefehlshaber ; öfter bei sp.D., die es ganz adjektivisch brauchen, Wern. Tryph. 237.