(impf. ἐσέμνυνον, f. σεμνυνῶ, ao. ἐσέμνυνα) :
      1 rendre imposant, d’où vanter, célébrer : τινά, PLAT. Phil. 28 a et c, etc. ; DÉM. 415, 12, qqn ; τι, PLAT. Phædr. 244 d ; DÉM. 691, 5, qqe ch. ; τι περὶ ἑωυτόν, HDT. 1, 90, se vanter de qqe ch. ;
      2 honorer, d’où au pass. être digne de respect, EUR. I.A. 996 ; être en grand honneur, PLAT. Rsp. 405 a ;

Moy. se vanter, se glorifier : τινι, XÉN. Ages. 9, 1 et 2, etc. ; HDN 1, 5 ; ἐπί τινι, PLAT. Theæt. 175 a ; ISOCR. 204 b, 352 c ; DÉM. 414, 12 ; LUC. H. conscr. 32 ; ἔν τινι, DÉM. 313, 7 ; τι, HDN 5, 7, de qqe ch. ; τι πρός τινα, PLAT. Theag. 130 b, de qqe ch. auprès de qqn ; avec l’inf. HLD. 2, 34 ; avec διότι, POL. 9, 35, 1, se vanter de, etc. ; ou avec le part. accompagné de ὡς : σεμνύνονται ὥς τι ὄντε, PLAT. Phædr. 242 e, ils se glorifient d’être tous deux qqe ch. ; ou sans ὡς : σεμνύνεται πολίτης ὤν, LUC. Patr. enc. 2, il se glorifie d’être citoyen.

Étym. σεμνός.

= σεμνόω, exalt, magnify, τὸν σαυτοῦ θεόν Pl. Phlb. 28b; τῷ ω Id. Phdr. 244d; ἑαυτούς Id. Phlb. 28c, cf. Plt. 263d; ὑμᾶς D. 19.238; τὰ παρ’ αὑτοῖς Id. 23.212; ταῦτα περὶ ἑωυτὸν ἐσέμνυνε thus did he throw a cloak of majesty about himself, Hdt. 1.99. Med. with aor. ἐσεμνυνάμην, to be grave, solemn, esp.
affect a grave and solemn air, E. Fr. 924 (lyr.); μηδ’ αὐθάδως σεμνυνόμενος χαλέπαινε Ar. Ra. 1020, cf. Av. 727; δικανικὴ καὶ ἰατρικὴ σεμνύνονται Pl. R. 405a; πρὸς σέ Id. Thg. 130b; to be reserved, of a girl, E. IA 996; with part., σεμνύνεσθαι ὥς τι ὄντε Pl. Phdr. 243a; οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη Id. Grg. 511d; σ. πολίτης ὤν Luc. Patr. Enc. 2; also σ. ἐπὶ πέντε καὶ εἴκοσι καταλόγῳ προγόνων to be proud of…, pique oneself on it, Pl. Tht. 175a, cf. Isoc. 16.29, D. 19.235; ἔν τινι Id. 18.258; also c. dat., ταῖς ἐξουσίαις Sosiph. 3.2; τῷ σπανίως ὁρᾶσθαι σ. X. Ages. 9.1, cf. 2, Hdn. 1.5.5; rarely c. acc., σ. τὴν μοιχείαν Id. 5.7.3; c. dupl. acc., μητρόπολιν Ὑπάταν Hld. 2.34; σ. διότι Plb. 9.35.1.

= σεμνόω ; ταῦτα περὶ ἑωυτὸν ἐσέμνυνε, er richtete dies um sich her auf eine prachtvolle Weise ein, Her. 1.99 ; πρᾶγμα, Plat. Gorg. 512b ; ἑαυτούς, Phil. 28c ; rühmen, Dem. 19.238. – Bes. im med. großprahlen, sich brüsten, rühmen womit, σεμνὰ σεμνύνεται, Eur. I.A. 996 ; Ar. Av. 727 ; σεμνύνεσθαι ὥς τι ὄντε, Plat. Phaedr. 242e ; Gorg. 511d u. öfter ; ἐπί τινι, Theaet. 175a, wie Din. 1.16 ; ἐπὶ σμικροῖς, Dem. 24.183 ; Isocr. 2.34 ; παραλείπω φυλαττόμενος τὸ λυπῆσαί τινας ἐν οἷς σεμνύνομαι, Dem. 18.258 ; ἐπὶ πράγματι, Pol. 21.13.9 u. öfter, wie a.Sp.; οὐδὲ σεμνύνομαι ἐπέραστος εἶναι, Luc. D.Mar. 1.5 ; auch mit dem acc. vrbdn, wie Hdn. 5.7, τὴν Ἀντωνίνου μοιχείαν αἱ θυγατέρες ἐσεμνύνοντο.