ή, όν :
   I vénérable, auguste, saint, primit. en parl. de pers. ou de choses divines, HH. 28, 5, etc. ; PD. O. 5, 43, etc. ; ESCHL. Suppl. 145, etc. ; SOPH. Tr. 765, etc. ; λόγος, HDT. 7, 6, parole sainte, oracle ; βίος, EUR. Ion 56, vie consacrée à un dieu ; δόμος, PD. N. 1 fin, demeure sainte, temple (d’Apollon) ; σεμνόν τι πράττειν, EUR. Tr. 447, jouir d’une brillante fortune ; σεμνὰ (dor.) θεός, l’auguste divinité, càd. Dèmèter, HH. 12, 1 ; la Terre, HH. 29, 16 ; Hèkatè, PD. P. 3, 140, etc. ; de même σεμνός en parl. d’Apollon, ESCHL. Sept. 800 ; de Poséidon, SOPH. O.C. 55, etc. ; σεμναὶ θεαί, SOPH. O.C. 90, 459 ; THC. 1, 126 ; ou simpl. σεμναί, les augustes déesses, càd. Dèmèter et Korè, HH. Cer. 477 et 486 ; ou les Euménides, ESCHL. Eum. 383, 1041 ; EUR. Or. 410 ; p. antiphrase : τὸ σεμνὸν ὄνομα, SOPH. O.C. 41, le nom auguste (des Euménides) ; σεμνὴ νόσος, SCH.-A.RH. 1, 1019, la lèpre ou la peste ; postér. en parl. de pers. et de choses, HDT. 2, 173 ; ESCHL. Ag. 519, etc. ; EUR. Andr. 700, etc. ; XÉN. Cyr. 7, 537, etc. ; PLAT. Phædr. 257 d, etc. ; p. opp. à φαῦλος, AR. Eccl. 617 ; à ταπεινός, EUR. fr. 689 ; à χαῦνος, PLAT. Soph. 227 b ; à κομψός, XÉN. Œc. 8, 9, etc. ; en parl. du style, ARSTT. Poet. 22, 3 ; ἐπὶ τὸ σεμνὸν μιμεῖσθαι, PLAT. Leg. 814 e, imiter dans ce qu’il y a de noble ; τὸ σεμνὸν ἀπλάστως, M. ANT. 1, 9, le caractère noble et simple à la fois ; σεμνόν τι λέγειν, PLAT. Rsp. 382 b, dire qqe ch. d’extraordinaire ; οὐδὲν σεμνόν, ARSTT. Nic. 7, 2, 6, rien d’extraordinaire, de merveilleux ; σεμνόν ἐστι, avec l’inf. PLAT. Ax. 368 d, il est extraordinaire de, etc. ; simpl. sérieux, EUR. Alc. 800 ;
   II p. suite :
      1 grave, majestueux, imposant, XÉN. Mem. 1, 2, 24, etc. ; PLAT. Gorg. 502 b, etc. ; τὸ σεμνόν, EUR. Hipp. 1064, gravité solennelle ; en mauv. part : fier, hautain, orgueilleux, ESCHL. Ch. 975, etc. ; EUR. Med. 216, etc. ; DÉM. 313, 8, etc. ; σεμνὰ ἔπη, SOPH. Aj. 1107, paroles orgueilleuses ; σεμνοὶ λόγοι, AR. Vesp. 1174, discours emphatiques ; τὸ σεμνόν, EUR. Hipp. 93, grands airs, fierté ;
      2 magnifique, splendide, en parl. de choses matérielles (vêtements, AR. Pl. 940, etc. ; maison, DÉM. 35, 22, etc.) ; σεμνὸν περιτιθέναι τινί, XÉN. Cyr. 4, 5, 54, parer qqn avec magnificence ; famil. en parl. d’un morceau de viande, d’un poisson, ARCHESTR. (ATH. 295 c) ; ARISTOPHON (Com. fr. 3, 359).

• Cp. -ότερος, ANT. 31, 27 ; IS. 55, 31 ; DÉM. 35, 22, etc. ; • Sup. -ότατος, PLAT. Phædr. 257 d, etc.

Étym. p. *σεϐνός, v. σέϐω.

ή, όν, (< σέβομαι) revered, august, holy; prop. of gods, e.g. Demeter, h.Cer. 1, 486; Hecate, Pi. P. 3.79; Thetis, Id. N. 5.25; Apollo, A. Th. 800; Poseidon, S. OC 55; Pallas Athena, ib. 1090 (lyr.); at Athens the Erinyes were specially the σεμναὶ θεαί, Id. Aj. 837, OC 90, 458, Ar. Eq. 1312, Th. 224, Th. 1.126, Autocl. ap. Arist. Rh. 1398b26; or simply Σεμναί, A. Eu. 383 (lyr.), 1041 (lyr.), E. Or. 410; τὸ σ. ὄνομα their name, S. OC 41; σ. βάθρον the threshold of their temple, ib. 100; σ. τέλη their rites, ib. 1050 (lyr.). of things divine, ὄργια σ. h.Cer. 478, S. Tr. 765; θέμεθλα δίκης Sol. 4.14; ὑγίεια Simon. 70; θυσία Pi. O. 7.42; σ. ἄντρον the cave of Cheiron, Id. P. 9.30, cf. O. 5.18; σ. δόμος the temple of Apollo, Id. N. 1.72; παιάν A. Pers. 393; σέλμα σ. ἡμένων, of the Olympian gods, Id. Ag. 183 (lyr.); σ. ἔργα, of the gods, Id. Supp. 1037 (lyr.); μυστήρια S. Fr. 804, E. Hipp. 25; τέρμων οὐρανοῦ ib. 746; σ. βίος devoted to the gods, Id. Ion 56; σεμνὰ φθέγγεσθαι, = εὔφημα, A. Ch. 109 (v.l.), cf. Ar. Nu. 315, 364; ἦ πού τι σ. ἔστιν ὃ ξυναμπέχεις ; A. Pr. 521; τὸ σ.
holiness, D. 21.126. of human or half-human beings, reverend, august, ἐν θρόνῳ σεμνῷ σεμνὸν θωκέοντα Hdt. 2.173, cf. A. Ch. 975, E. Supp. 384, al. ; σ. θάλος Ἀλκαϊδᾶν Pi. O. 6.68; τὸ σχῆμα σεμνὸς κοὐ ταπεινός E. Fr. 688; αἱ φαυλότεραι… παρὰ τὰς σεμνὰς καθεδοῦνται beside the great ladies, Ar. Ec. 617, cf. Isoc. 3.42; οἱ σεμνότατοι ἐν ταῖς πόλεσιν Pl. Phdr. 257d; ἄνθρωπος οὐ σ., i.e. a nobody, Ar. Fr. 52D. ; opp. χαῦνος, Pl. Sph. 227b (Comp.); opp. κομψός, X. Oec. 8.19; σεμνὸς οὐ προσώπου συναγωγαῖς ἀλλὰ βίου κατασκευαῖς Isoc. 9.44; c. dat., revered by, σ. πόλει Riv.Fil. 57.379 (Crete); also, worthy of respect, honourable, 1 Ep. Ti. 3.8, 11, Ep. Phil. 4.8. of human things, august, stately, majestic, θᾶκοι A. Ag. 519; ἱμάτια Ar. Pl. 940, cf. Ra. 1061 (Comp.); ταφή X. HG 3.3.1; πράγματα, ἔργα, Ar. V. 1472, Isoc. 12.213; σεμνοτέραν τὴν πόλιν ποιῆσαι Is. 5.45; οἰκία τοῦ γείτονος οὐδὲν σεμνοτέρα D. 3.26, cf. 29; ψεύδεσι [τοῦ Ὁμήρου] σ. ἔπεστί τι Pi. N. 7.22; λεγόντων… περὶ αὐτοῦ σ. λόγους Hdt. 7.6; of Tragedy, Pl. Grg. 502b; of style, Arist. Po. 1458a21, cf. Rh. 1404b8 (Comp.); of certain metres, ib. 1408b32; ἐπὶ τὸ σ. μιμεῖσθαι to imitate it in its noble qualities, Pl. Lg. 814e; σ. τι λέγειν, πράσσειν, Id. R. 382b, E. Tr. 447; σεμνὰ ἄττα μεμαθηκότας Pl. Ep. 342a; οὐδὲν σ. nothing very wonderful, Arist. EN 1146a15; so τί ἂν εἴη τὸ σ. (sc. τοῦ νοῦ); Id. Metaph. 1074b18; worthy of respect, E. IA 996; σεμνόν ἐστι, c. inf., ΄tis a noble, fine thing to…, Pl. Cra. 392a, Isoc. Ep. 9.5. metaph, σ. βρῶμα a noble dish, Aristopho 7, cf. Archestr. Fr. 20; σ. ὀσμή Mnesim. 4.60, etc. in bad sense, proud, haughty, τὰ σέμν’ ἔπη S. Aj. 1107; σεμνότερος καὶ φοβερώτερος And. 4.18; τὸ σ.
haughty reserve, E. Hipp. 93, cf. Med. 216. in contempt or irony, solemn, pompous, σ. καὶ ἅγιον Pl. Sph. 249a; τί σεμνὸν καὶ πεφροντικὸς βλέπεις ; look grave and solemn, E. Alc. 773; τὸ σ. ἄγαν καὶ τραγικόν Arist. Rh. 1406b7; very freq. in Com., ἀνελκτοῖς ὀφρύσι σεμνός Cratin. 355; ὡς σ. οὑπίτριπτος how grand the rascal is! Ar. Pl. 275; ὡς σ. ὁ κατάρατος Id. Ra. 178; λόγοι σ. Id. V. 1175; σεμνὸς σεμνῶς χλανίδ’ ἕλκων Ephipp. 19. Adv. -νῶς A. Supp. 193, E. Ion 1133, Ar. V. 585, etc. ; ὥσπερ κοχλίας σεμνῶς ἐπηρκὼς τὰς ὀφρῦς, of Plato, Amphis 13; σεμνῶς κεκοσμημένος X. Cyr. 6.1.6, etc. ; περὶ εὐτελῶν σ. λέγειν Arist. Rh. 1408a13; Comp. -ότερον X. Mem. 3.5.20; Sup. -ότατα Plb. 15.31.7.

(σέβομαι), ehrwürdig, verehrt, heilig ; ursprünglich nur von Göttern u. ihnen angehörigen, geweihten Dingen ; H.h. 12.1, 28.5, 30.16 ; Θέτις, Pind. N. 5.25 ; Χάριτες, Ol. 14.8 ; σεμνὰ θεός, P. 3.79, die Rhea. – In Athen heißen vorzugsweise σεμναὶ θεαί euphemistisch die Eumeniden, Aesch. Eum. 361, 993 Soph. El. 112, Aj. 824, vgl. O.C. 90, 459 ; Eur. Or. 410 ; Thuc. 1.126 ; vgl. Br. Ar. Th. 224 Jacobs AP p. 961 ; nicht Demeter u. Kora, Meineke quaest. Men. p. 346. – Ἄντρον, von der Höhle des Cheiron, Pind. P. 9.30, wie Ol. 5.18 die Höhle, in welcher Zeus erzogen wurde ; δόμος, Tempel des Zeus, N. 1.72 ; vgl. Θεάριον, N. 3.69 ; θυσία, Ol. 7.42, u. öfter ; Tragg.: ὁ σεμνὸς ἑβδομαγέτας ἄναξ Ἀπόλλων, Aesch. Spt. 782 ; Ποσειδῶν, Soph. O.C. 55 ; Ἀθάνα, 1092 ; ὄργια, Tr. 762, u. öfter ; Ζεύς, Eur. I.T. 749, u. öfter μυστήρια, Hipp. 25 ; λόγοι, von Orakeln, Her. 7.6. – Auch von Menschen und Sachen, ehrwürdig, παιᾶν' ἐφύμνουν σεμνόν, Aesch. Pers. 385 ; bes. von Herrschern, σεμνοὶ μὲν ἦσαν ἐν θρόνοις τόθ' ἥμενοι, Ch. 969 ; σεμνὸς προσίκτωρ, Eum. 419 ; σεμνῷ τυράννῳ Καδμείων, Eur. Suppl. 384 ; ἱμάτια, Ar. Plut. 940, Ran. 1059 ; σεμνόν τι περιτιθέναι τινί, schmücken, Xen. Cyr. 4.5.54 ; und
• adv., σεμνῶς κεκοσμημένος, prächtig, 6.1.6 ; auch σεμνῶς προεστάναι τινός, mit Würde, 8.1.43.
Auch tadelnd, vornehm tuend, prunkend, stolz, ὑπερήφανος, Phot.; τὰ σέμν' ἔπη κόλαζ' ἐκείνους, Soph. Aj. 1086 ; vgl. Eur. Hipp. 93, Med. 210 ; τί σεμνὸν καὶ πεφροντικὸς βλέπεις, Alc. 776 ; λόγοι, Ar. Vesp. 1174. – Plat. vrbdt σεμνὸν καὶ ἅγιον νοῦν, Soph. 249a ; ἡ σεμνὴ καὶ θαυμαστὴ ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις, Gorg. 502a ; οἱ μέγιστον δυνάμενοί τε καὶ σεμνότατοι ἐν ταῖς πόλεσιν, Phaedr. 257d, u. sonst, gew. in gutem Sinne ; u. adv., ἑαυτὸν δὴ λέγων μάλα σεμνῶς καὶ ἐγκωμιάζων, Phaedr. 258a, vgl. Symp. 199a ; anständig, πορεύεσθαι, neben ἐλευθέρως, Rep. VIII.563c. im Ggstz von ὁμιλητικός, Isocr. 1.30, vgl. 2.34 ; τὰ βασιλικώτατα καὶ σεμνότατα τῶν ἐκείνῳ πεπραγμένων, 4.143 ; σεμνοτέραν τὴν πόλιν ποιεῖν ἀγάλμασι, Isae. 5.45 ; vgl. Dem. ἔνιοι τὰς ἰδίας οἰκίας τῶν δημοσίων οἰκοδομημάτων σεμνοτέρας εἰσὶ κατεσκευασμένοι, 3.29, prachtvoller einrichten ; tadelnd sagt er σὺ δὲ ὁ σεμνὸς ἀνὴρ καὶ διαπτύων τοὺς ἄλλους, 18.258 ; σεμνῶς ὀνομάζειν, mit pomphaften Ausdrücken, ib. 35 ; Folgde : τὸ σεμνὸν καὶ θαυμάσιον τῆς προαιρέσεως, Pol. 16.33.4 ; σεμνοτάτην καὶ βελτίστην διάληψιν ἔχειν περί τινος, 2.61.8 ; κάλλιστα καὶ σεμνότατα προστῆναι τῆς βασιλείας, 15.31.2 ; ὅσα σεμνὰ καὶ θεῖα νομίζουσιν ἄνθρωποι, Luc. patr.enc. 1.
Selbst von Fischen, prächtig, kostbar, Archestr. bei Ath. VII.298c, wie σεμνὸν τὸ βρῶμα Aristopho ib. 303b. – Σεμνὴ νόσος, der Aussatz, auch die Pest, Schol. Ap.Rh. 1.1019.

σεμνός, -ή, -όν
(< σέβομαι), [in LXX: Pro.6:8 8:6 15:26, 2Ma.6:11 2Mac 6:28 2Mac 8:15, 4Ma.5:36 4Mac 7:15 4Mac 17:5 * ;]
__1. reverend, august, venerable, in cl. of the gods and also of human beings.
__2. grave, serious; of persons: 1Ti.3:8 3:11, Tit.2:2; of things: Php.4:8 (see Tr., Syn., § xcii; Cremer, 37; MM, xxii).†
(AS)