σειρα·φόρος, ος, ον [ᾱ] litt. qui porte une corde, càd. conduit au moyen d’une corde (chameau) HDT. 3, 102 ; subst. ὀ σ. (s.-e. ἵππος) cheval attelé avec une longe à côté des deux timoniers (cf. lat. funalis equus) ; fig. compagnon, ami fidèle, ESCHL. Ag. 842.

➳ Ion. σειρηφόρος, HDT. l. c.

Étym. σειρά, φέρω.

Ion. σειρηφόρος, ον (sc. ἵππος), a horse which draws by the trace only (being harnessed by the side of the pair under the yoke, οἱ ζύγιοι), trace-horse; hence metaph, sts.
yoke-mate, coadjutor, A. Ag. 842; sts.
one who has light work, ib. 1640, cf. Ar. Nu. 1300; σ. [κάμηλος] attached like a trace-horse, Hdt. 3.102.
carrying a lasso, v. σειρά I. 3.

[ᾱ], ion. σειρηφόρος, Lobeck Phryn. 645,
1) seiltragend ; gew. ὁ σειραφόρος, mit u. ohne ἵππος, das Pferd, das am Seil, an der Leine, nicht im Joche zieht, das Handpferd, das neben dem ins Joch gespannten, od., wie wir sagen, »auf der Wildbahn« geht ; das Viergespann hatte in der Mitte zwei ζύγιοι, daneben zwei σειραφόροι, auf jeder Seite einen ; πῶλοι, Eur. I.A. 223 ; ζεύξω βαρείαις οὔτι μὴ σειραφόρον κριθῶντα πῶλον, Aesch. Ag. 1624 ; übertr., ζευχθεὶς ἕτοιμος ἦν ἐμοὶ σειραφόρος, 816, ein Genosse ; Ar. Nub. 1282 ; eben so κάμηλος σ., Her. 3.102, u. ὄνος.
2) einen Fallstrick od. Fangstrick tragend (s. σειρά), so hießen die Parther, Suid.