'ῆς (neutre inus., v. ci-dessous) par contract. σαυτοῦ, ῆς, us. seul. au sg., pron. réfléchi de la 2^e pers. de toi-même, à toi-même, toi-même, PD. fr. 64 ; HDT. 1, 45, 108 ; ATT. ; οἱ σαυτοῦ, XÉN. Cyr. 3, 1, 16, les tiens, tes parents ; γνῶθι σεαυτόν (v. γιγνώσκω) connais-toi toi-même ; dans Hom. touj. et souv. dans les Att. les deux pronoms sont séparés : σοῦ αὐτοῦ, σοὶ αὐτῷ, σὲ αὐτόν, poét. σ' αὐτόν ; au pl. on emploie les deux pron. distincts : ὑμῶν αὐτῶν, de vous-mêmes, etc.

➳ Neutre inus., excepté à l’acc. sg. σεαυτό, EUR. fr. 694 Nauck ; décl. ion. σεωϋτοῦ, σεωϋτῷ, etc. HDT. ll. cc. ; gén. éol. σαύτω, ALC. 84 (75), 98 (76) Bgk.

Étym. σύ, αὐτός.

'

-ῆς, also σαυτοῦ, -ῆς, Ion. σεωυτοῦ, ῆς, reflexive Pron. of 2nd pers., of thyself, etc., in masc. and fem. of gen., dat., and acc. sg., first in Alc. 87, Pi. Fr. 97, Hdt. 1.45, 108; ἐν σαυτοῦ (v.l. -ῷ) γενοῦ contain thyself, S. Ph. 950; rarely in neut., φίλον ξύλον, ἔγειρέ μοι σεαυτὸ καὶ γίγνου θρασύ E. Fr. 693; — the Trag. use the longer form (but not so freq. as the shorter), S. Ant. 547, OT 312, etc. ; — in pl. always separated, ὑμῶν αὐτῶν, etc. ; and orig. separated in sg., as in Hom., who always has σοὶ αὐτῷ, σ’ αὐτόν ; and so τὰ σ’ αὐτοῦ, τὰ σ’ αὐτῆς for τὰ σά αὐτοῦ, etc., v. σός 1.3. — The separated forms, σοῦ αὐτοῦ, αὐτοῦ σοῦ, etc., were used in Att., not as reflexive, but as emphat. personal pronouns, cf. Pl. Grg. 472b, A. Th. 632.

σεαυτῆς, u. zsgzn σαυτοῦ, σαυτῆς, ion. σεωυτοῦ, ῆς, u. so im dat. u. acc. sing.; reflexives Pronomen der zweiten Person, also nur in Sätzen, deren subj. die zweite Person id, in allen Beziehungen auf das subj., mit mehr u. minderem Nachdruck ; Hom. hat nur getrennt σοὶ αὐτῷ, σ' αὐτόν, u. eben so τὰ σ' αὐτοῦ, τὰ σ' αὐτῆς, statt τὰ σά, Il. 6.490, Od. 1.356, 14.185. Die volle Form Aesch. Prom. 374, 472, Ch. 910, Soph. Ant. 440, 643, Phil. 84, 573, Tr. 1107, O.R. 707, O.C. 464, El. 1044. Die zusammengezogene Form Pind. frg. 64 ; καὶ μηδὲ σαυτῆς ἐκμαθεῖν ζήτει πόνους, Aesch. Prom. 778 ; ὅπως μὴ σαυτὸν οἰκτιεῖς ποτε, 68 ; σαυτὸν ἐκ ποδῶν ἔχων, 344, u. öfter ; οὐδὲν σύ που κάτοισθα τῶν σαυτοῦ πέρι, Soph. Phil. 553 ; εἰ διδοίης σαυτῷ λόγον, O.R. 583 ; παῦσον ἐκ κακῶν ἐμέ, παῦσον δὲ σαυτήν, El. 976, und öfter ; und eben so in Prosa überall.

σεαυτοῦ, -ῆς, -οῦ
(in NT not contracted, σαυτοῦ, as in Att..),
reflex. prop. of 2nd of person(s) sing., used only in genitive, dative and accusative
(of, to) thyself: Mat.4:6, Jhn.8:13, 1Ti.4:16, al. (In Hellenistic, the pl. is ἑαυτῶν (which see), not ὑμῶν αὐτῶν as in Attic, see Bl., § 13, 1.) †
(AS)