(f. σείσω, ao. ἔσεισα, pf. inus. ; pass. ao. ἐσείσθην, pf. σέσεισμαι) :
A tr.
   I au propre : secouer, agiter, particul. :
      1 agiter, en parl. d’un objet qu’on tient (des rênes, SOPH. El. 713 ; une branche, EUR. Bacch. 308, etc.) ; d’où agiter l’égide, IL. 15, 321 ; une javeline, IL. 3, 345 ; 5, 563 ; 13, 135, etc. ; un bouclier, AR. Lys. 563, etc. ;
      2 secouer un joug, en parl. de chevaux qui courent, OD. 3, 486 ; une chevelure, une crinière, etc. ANACR. 49, etc. ; d’où au pass. être agité, flotter, en parl. de cheveux, AR. Lys. 1312 ; THCR. Idyl. 5, 91, etc. ; agiter convulsivement, EUR. Ion 1204, etc. ;
      3 ébranler, en parl. d’un tremblement de terre : σείει ὁ θεός (s.-e. τὴν γῆν) XÉN. Hell. 4, 7, 4 ; AR. Lys. 1142, la divinité ébranle la terre, d’où impers. : ἔσεισε, THC. 4, 52, il y eut un tremblement de terre ; cf. ARSTD. t. 1, 318 ; PHILSTR. Im. 475 ; au pass. être ébranlé, vaciller, trembler, IL. 20, 59 ; HÉS. Th. 680 ; EUR. I.T. 46, etc. ;
      4 secouer dans un crible, tamiser, MOSCHION p. 274 ; HSCH. et PHOT. p. 512, 22 ;
   II fig. ébranler, troubler, agiter (une ville, une maison, etc.) acc. PD. P. 4, 484 ; SOPH. Ant. 163, 583 ; EUR. H.f. 905, etc. ; τὴν κεφαλήν, HPC. 80 a, ébranler la tête ; τὸν ἐγκέφαλον σεσεῖσθαι, AR. Nub. 1276, avoir le cerveau ébranlé, la raison troublée ; de même, en parl. des sentiments qui agitent l’âme, PLAT. Tim. 43 d, etc. ; en mauv. part : σείειν καὶ συκοφαντεῖν, ANT. 146, 21, ébranler et menacer de dénonciation ceux qui ont des comptes à rendre, càd. chercher à leur faire acheter à prix d’argent le silence des orateurs ; en gén. harceler, presser, tourmenter, acc. PLAT. Eryx. 897 d, etc. ;
B intr. s’agiter, se remuer : τῇ οὐρᾷ, XÉN. Cyn. 3, 4, remuer la queue ; p. suite, flatter, ES. 278 de Furia ;

Moy. (ao. ἐσεισάμην) :
   I tr. :
      1 agiter, secouer (la tête, SOPH. Ant. 291 ; des ailes, THCR. Idyl. 13, 13, etc.) ;
      2 brandir, lancer (une pierre) AR. Ach. 344 ;
   II intr. s’agiter, en parl. d’Hèra sur son trône, IL. 8, 199 ; en parl. de choses (panache, IL. 13, 805 ; espalier dont les feuilles semblent s’agiter, HÉS. Sc. 298 ; branche, CALL. Ap. 1 ; dents qui branlent, HDT. 6, 107 ; langue en mouvement, PLAT. Crat. 426 e ; lueur tremblante, DS. 18, 27, etc.).

➳ Prés. σίω, ANACR. l. c. Impf. poét. σεῖον, OD. 3, 486. Pass. impf. 3 sg. poét. σείετο, IL. 13, 805 ; 3 pl. épq. ἐσσείοντο, IL. 20, 59. Moy. ao. 3 sg. poét. σείσατο, IL. 8, 199.

Étym. R. indo-europ. *tuei(s)-, exciter, étinceler ; cf. σείριος, sscr. tvéṣati.

Il. 5.563, etc., poet. σίω Anacr. 49; Ep impf. σεῖον Od. 3.486; Ion. σείασκον (ἀνασ-) h.Ap. 403 (v.l. ἀνασσείσασκε); fut. σείσω LXX Is. 10.14, (δια-) Hdt. 6.109, (ἐπι-) E. Or. 613; aor. ἔσεισα S. El. 713, Ar. Ach. 12, etc. ; Ep. σεῖσα Il. 15.321; pf. σέσεικα (κατα-) Philem. 84, (ἐν-) Luc. Merc. Cond. 30; — Med., aor. ἐσεισάμην (ἀπ-) Thgn. 348, Hdt. 7.88, Ar. Nu. 287, Pl. Grg. 484a; Ep. σείσατο Il. 8.199, ἐσείσατο Call. Ap. 1, etc. ; — Pass., aor. ἐσείσθην Hdt. 6.98, etc. ; pf. σέσεισμαι Pi. P. 8.94, Ar. Nu. 1276 :
shake, move to and fro, Hom. (esp. in Il.); σ. ἐγχείας, ἔγχεα, μελίην, shake the poised spear, Il. 3.345, 13.135 (Pass.), 22.133, etc. ; αἰγίδα 15.321; σανίδας σ.
shake the door, 9.583; of chariot horses, σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες Od. 3.486; σ. λόφον, of a warrior, Alc. 22, A. Th. 385; ἡνίας χεροῖν σ. S. El. 713; χαλινούς E. IA 151 (anap.); σ. χαίτην, etc., Anacr. 49, E. Cyc. 75 (lyr.), Med. 1191; εὔπτερον δέμας Id. Ion 1204; κάρα σ., as sign of discontent, S. Ant. 291; but of one dancing, E. Ba. 185; ἄκρᾳ τῇ οὐρᾷ σ. X. Cyn. 3.4. of earthquakes, which were attributed to Poseidon (cf. Pl. Cra. 403a), ὅστις νομίζει Ποσειδέωνα τὴν γῆν σείειν Hdt. 7.129; without τὴν γῆν, αὐτοῖς ὁ Ποσειδῶν σείσας ἐμβάλοι οἰκίας Ar. Ach. 511, cf. Lys. 1142; βρονταῖς χθόνα σ. Id. Av. 1752; ἔσεισεν ὁ θεός X. HG 4.7.4; also impers., ἔσεισεν there was an earthquake, Th. 4.52. metaph, agitate, disturb, πόλιν Pi. P. 4.272; τὰ πόλεος… θεοὶ πολλῷ σάλῳ σείσαντες ὤρθωσαν πάλιν S. Ant. 163; σ. τὴν καρδίαν turn the stomach, Ar. Ach. 12; σ. τὴν κεφαλήν cause a concussion of…, Hp. Prorrh. 1.143, v. infr. II. 2; — Pass., ἐσείσθη τὴν καρδίαν Philostr. VS 2.1.11. in Att., accuse falsely or spitefully, so as to extort hushmoney, blackmail, σ. καὶ ταράττων Ar. Eq. 840, cf. Telecl. 2; ἔσειον τοὺς παχεῖς καὶ πλουσίους Ar. Pax 639; ἑτέρους τῶν ὑπευθύνων ἔσειε καὶ ἐσυκοφάντει Antipho 6.43, cf. BGU 428.9 (ii AD); so perh. σείειν κατ’ ἀγοράν Alciphr. 3.70 (s.v.l.); — Pass., to be extorted, POxy. 1252r. 37 (iii AD). Pass., shake, heave, quake, of the earth, ἐσσείοντο πόδες Ἴδης Il. 20.59; Δῆλος… πρῶτα καὶ ὕστατα… σεισθεῖσα Hdt. 6.98; metaph, to be shaken to its foundation, τὸ τερπνὸν πιτνεῖ… σεσεισμένον Pi. P. 8.94; οἷς… ἂν σεισθῇ θεόθεν δόμος S. Ant. 584 (lyr.). generally, move to and fro, Il. 14.285; φαεινὴ σείετο πήληξ 13.805; κόμαι σείονται Ar. Lys. 1312; ὄρχος σειόμενος φύλλοισι an orchard waving with foliage, Hes. Sc. [299]; ὀδόντων οἱ πλεῦνες ἐσείοντο his teeth were loose, Hdt. 6.107; σεισθῆναι σάλῳ E. IT 46; τὸν ἐγκέφαλον σεσεῖσθαι Ar. Nu. 1276; ὁκόσων ἂν σεισθῇ ὁ ἐγκέφαλος Hp. Aph. 7.58; σείεσθαι τὴν ὄψιν Thphr. Vert. 8. Med., shake something of one΄s own, from oneself, etc., σεισαμένας πτερὰ ματρός Theoc. 13.13; σ. γυίων ἄπο νήχυτον ἅλμην A.R. 4.1367; σ. πλοκαμῖδας AP 5.272 (Agath.).
shake oneself, shake, stir, Ἥρη σείσατο εἰνὶ θρόνῳ Il. 8.199; ἐσείσατο δάφνινος ὄρπηξ Call. Ap. 1.

im pass. perf. u. aor. σέσεισμαι, ἐσείσθην,
1) schütteln, schwingen, hin- u. herbewegen ; Hom., bes. in der Il.; σείων ἐγχείην, 5.563 ; μελίην, 22.133, u. sonst, Speere, Lanzen schwingen ; σανίδας, die Türflügel durch Anpochen erschüttern, 9.583 ; von laufenden Pferden heißt es σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες, Od. 3.486, 15.184 ; πόλιν σεῖσαι, Pind. P. 4.272 ; τρεῖς κατασκίους λόφους σείει, Aesch. Spt. 367 ; κρυφῇ κάρα σείοντες, Soph. Ant. 291 ; ἡνίας χεροῖν ἔσεισαν, El. 703 (vgl. auch σάλος); θύελλα σείει δῶμα, Eur. Herc.Fur. 905 ; χαίταν, Cycl. 75 ; Med. 1191 ; auch ἀντίπρωρα βέλη, El. 846 ; πυθικὴν σείσας δάφνην, Ar. Plut. 213 ; u. bes. vom Erdbeben, ὁ Ποσειδῶν σείσας ἐμβάλοι οἰκίας, Ar. Ach. 484 ; ὁ θεὸς σείων, sc. τὴν γῆν, Lys. 1142 ; σείει ὁ θεός, Xen. Hell. 4.7.4 ; u. absolut, τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἱσταμένου ἔσεισε, Thuc. 4.52, die Erde schütterte, es war ein Erdbeben. – Uebertr., Einen aufrütteln, anregen wozu, εἴς τι, Plut. Phoc. 23 ; vgl. Jacobs Philostr. imagg. p. 574. – Intr. sagt Xen. Cyn. 3.4 τῇ οὐρᾷ σείειν.
Pass. u. med. erschüttert werden, schwanken, erbeben, sich hin- u. herbewegen, ἐσσείοντο πόδες Ἴδης, Il. 20.59 ; ἔγχεα σειόμενα, 13.135, 558 ; ἀμφὶ δέ οἱ κροτάφοισι φαεινὴ σείετο πήληξ, 13.805 ; σείσατο δ' εἰνὶ θρόνῳ, 8.199 ; ὄρχος σειόμενος φύλλοισιν, eigtl. am Laube bewegter Garten, in dem sich das Laub bewegt, Hes. Sc. 298 ; ἀποτρόπῳ γνώμᾳ σεσεισμένον, Pind. P. 8.94 ; οἷς γὰρ ἂν σεισθῇ θεόθεν δόμος, Soph. Ant. 580 ; σεισθῆναι σάλῳ, Eur. I.T. 46 ; τὸν ἐγκέφαλον σεσεῖσθαι, Ar. Nub. 1258.
2) übertr., καὶ ταράττειν, Ar. Eq. 837 ; Plat. Eryx. 897d. Bei Sp. wie συκοφαντεῖν, eine falsche Anklage wider Einen erheben, um ihn durch Furcht vor dem Prozesse zum Geldzahlen zu zwingen, wie Antiph. 6.43 σείειν u. συκοφαντεῖν vrbdt ; vgl. noch Alciphr. 3.70.

σείω
[in LXX chiefly for רָעַשׁ ;]
to shake, move to and fro: τ. γῆν, Heb.12:26 (LXX); pass., ἡ γῆ, Mat.27:51 (LXX); συκῆ, Rev.6:13. Metaph., to agitate, stir up, with fear or some other emotion: Mat.21:10 28:4 (cf. ἀνα-, δια-, κατα-σείω).†
(AS)