[ᾰᾰ]
      1 intr. être satrape, XÉN. Hell. 3, 1, 12 ;
      2 tr. gouverner comme satrape, acc. XÉN. An. 1, 7, 6 ; HLD. 2, 24, etc. ; gén. XÉN. Hell. 3, 1, 10 ; An. 3, 4, 31 ; PLUT. Them. 30.

Étym. σατράπης.

to be a satrap, exercise the authority of one, δεῖ τὴν γυναῖκα σατραπεύειν X. HG 3.1.12, cf. SIG 302 (iv BC), al., PEleph. 1.1 (iv BC); ξατραπ-, Arr. Fr. 10 J., cf. σατράπης. c. gen., rule as a satrap, σ. τῆς χώρας X. HG 3.1.10, An. 3.4.31, cf. Plu. Them. 30; also c. acc., τὰ ἐν μέσῳ σ. X. An. 1.7.6; Αἴγυπτον Hld. 2.24; metaph in Pass., Philostr. VA 1.27.

ein σατράπης od. Statthalter sein, Xen. Hell. 3.1.12 ; als Satrap beherrschen, χώραν, An. 1.7.6 ; aber auch c. gen., χώρας, 3.4.31 ; Plut. Them. 30.