ά, όν, avarié ou abîmé, d’où :
      1 pourri, qui tombe en pourriture, PLAT. Euthyphr. 5 b, DEM. 5, fin, etc. ; p. opp. à ὑγιής, HPC. 345, 37 ; PLUT. Dio. 23, etc. ;
      2 en parl. de vases, fêlé : σαθρὸν φθέγγεσθαι, PLAT. Theæt. 179 d, sonner le fêlé ; joint à τετρημένος, PLAT. Gorg. 493 e ; p. anal. en parl. de la voix, joint à παρερρυηκυῖαι, ARSTT. Aud. 66 ; fig. σαθρὸν ὑπηχεῖν, PLUT. M. 64 d, sonner faux, en parl. de la flatterie ;
      3 fig. de mauvaise qualité, de mauvais aloi, mauvais, PD. N. 8, 59 ; HDT. 6, 109 ; EUR. Hec. 1190, etc. ; PLAT. Leg. 736 e, etc. ; DÉM. 303, 25 ; joint à δόλιος, EUR. Bacch. 487.

Étym. pré-grec.

ά, όν, unsound, σκυτέες τὰ σ. ὑγιέα ποιέουσι Hp. Vict. 1.15; of diseased or unsound parts of the frame, τὰ σ. ὑπὸ τῶν ἰητρῶν ὑγιαίνονται ibid. ; γάλλοι καὶ σ.
impotent, PGnom. 244 (ii AD). of a vessel, cracked, opp. ὑγιής, εἴ πῄ τι σαθρὸν ἔχει, πᾶν περικρούωμεν Pl. Phlb. 55c; εἴτε ὑγιὲς εἴτε σ. φθέγγεται Id. Tht. 179d; ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σ. Id. Grg. 493e; πίθοι σαθροί prob. in IG1². 326.7; [φωναὶ] σαθραὶ καὶ παρερρυηκυῖαι Arist. Aud. 804a32; metaph, ἡ κολακεία σαθρὸν ὑπηχεῖ Plu. 2.64e. metaph, σ. κῦδος unsound fame, Pi. N. 8.34; πρίν τι καὶ σαθρὸν μετεξετέροισι ἐγγενέσθαι before any unsound thought comes into their heads, i.e. before they prove traitors, Hdt. 6.109; σ. λόγοι E. Hec. 1190, Rh. 639; τί τοῦτ’ αἴνιγμα σημαίνεις σ. ; Id. Supp. 1064; τοῦτ’ ἐς γυναῖκας δόλιόν ἐστι καὶ σαθρόν Id. Ba. 487; σ. μετάβασις Pl. Lg. 736e; σ. ἐστι… πᾶν ὅ τι ἂν μὴ δικαίως ᾖ πεπραγμένον D. 18.227; εὕροιμ’ ἂν ὅπῃ σαθρός ἐστι Pl. Euthphr. 5c; εὑρήσει τὰ σαθρὰ τῶν ἐκείνου πραγμάτων ὁ πόλεμος D. 4.44; τὰ σ. τῆς τυραννίδος Plu. Dio 23. Adv., σαθρῶς ἱδρυμένος built on unsound foundations, Arist. EN 1100b7.

wie σαπρός, angefault, verdorben, morsch, daher übh. schwach, hinfällig, schadhaft ; κῦδος, vergänglicher Ruhm, Pind. N. 8.34 ; αἴνιγμα, Eur. Suppl. 1064 ; λόγοι, Hec. 1190 ; τοῦτ' εἰς γυναῖκας δόλιόν ἐστι καὶ σαθρόν, Bacch. 487 ; σαθρόν τίμοι ἐγγίγνεται, mir kommt ein schwächlicher, zaghafter Gedanke in den Sinn, Her. 6.109 ; εὕροιμ' ἄν, ὅπῃ σαθρός ἐστι, wo es ihm fehlt, Plat. Euthyphr. 5c ; εἴτε ὑγιές, εἴτε σαθρὸν φθέγγεται, Theaet. 179d, wie εἴ πῄ τι σαθρὸν ἔχει, πᾶν περικρούωμεν, Phil. 55c, zu erklären aus dem Anschlagen an einen Topf, um aus dem Klange zu entnehmen, ob er geborsten ist ; dah. τὰ ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά, Gorg. 493e ; Dem. 2.21 verbindet κἂν ῥῆγμα κἂν στρέμμα κἂν ἄλλο τι τῶν ὑπαρχόντων σαθρὸν ᾖ ; 18.227 σαθρόν ἐστι φύσει πᾶν, ὅ τι ἂν μὴ δικαίως ᾖ πεπραγμένον.

1. rotten, decayed, unsound, cracked , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]—;adverb, σαθρῶς ἱδρυμένος built on unsound foundations, [Aristotle Philosopher (Refs 4th c.BC)]
2. metaphorically, πρίν τι καὶ σαθρὸν ἐγγίνεσθαί σφι before any unsound thought comes into their heads, i. e. before they prove traitors, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]; ς. λόγοι [Euripides (Refs 5th c.BC)]

derivation uncertain (ML)